____________________________________
🍁 LITURGIA W NASZEJ PARAFII
NABOŻEŃSTWA WIELKOPOSTNE:
DROGA KRZYŻOWA
- w piątki o godz. 17:30
GORZKIE ŻALE
- w niedziele po Sumie o 12:00
🍁 MSZE ŚWIĘTE W NIEDZIELE
o 8.00, 10.00, 12.00 i 17.00.
MSZE W TYGODNIU:
- w poniedziałki, środy,
piątki, w I sobotę miesiąca
o godz. 18.00,
- we wtorki, czwartki
i w pozostałe soboty o 8.00.
*
🍁 KANCELARIA PARAFIALNA
czynna w pon., śr. i piątki
w godz. od 16.00 do 17.45
*W pierwsze piątki tylko do 16.45.
Tel. do ks. Proboszcza:
+48 22 756 16 48
____________________________________
🍁 9 MARCA była
I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU.
*Ewangelia - pod ogłoszeniami.
🍁 NABOŻEŃSTWO GORZKICH ŻALI
- po Sumie o 12:00.
Został odczytany LIST PASTERSKI
na Okres Wielkiego Postu
naszego metropolity,
arcybiskupa Adriana Galbasa.
*Tekst - poniżej.
🍁 Pamiętajmy o modlitwie
za papieża Franciszka
i Chorych z naszej wspólnoty.
Dziękujemy za Wasze ofiary
na warszawskie Seminarium
i za kilka ofiar do puszki
na dalsze prowadzenie tej strony.
*
*Bożemu Miłosierdziu polecamy
śp. GRZEGORZA PAWLAKA,
którego pożegnaliśmy
w Popielec oraz tragicznie
Zmarłych w wypadku
w miniony wtorek.
*
🍁 Patronem dnia jest
św. Dominik Savio, zakonnik
*Powierzamy Jego opiece
wszystkich naszych ministrantów.
*
🍁 KĄCIK HISTORYCZNY
12 III 1818 r.
Pius VII wydał bullę
o utworzeniu archidiecezji
warszawskiej
____________________________________
W TYM TYGODNIU:
W środę 12 marca
na mszy o 18:00
NOWENNA DO MATKI BOŻEJ
NIEUSTAJĄCEJ POMOCY
🍁 W czwartek 13 marca 2013 r.
kard. Jorge Mario Bergoglio
został wybrany 266. papieżem.
Przyjął imię Franciszek.
🍁 W piątek 14 marca
druga DROGA KRZYŻOWA
o godz. 17:30.
*
🍁 W sobotę 15 marca
wspominamy św. Klemensa
Marię Hofbauera, redemptorystę
Urodził się w 1751 r. na Morawach.
Po ukończeniu studiów w Wiedniu
wstąpił do zgromadzenia
redemptorystów w Rzymie.
Wysłany przez św. Alfonsa
do Warszawy, założył klasztor
przy kościele św. Benona,
w którym gorliwie przez 21 lat
pracował nad zbawieniem dusz.
Zmuszony do opuszczenia Warszawy
wrócił do Wiednia, gdzie zmarł
15 marca 1820 r.
*
🍁 16 MARCA przypada
II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
🍁 Będzie to niedziela pomocy
misjonarzom - AD GENTES.
Hasłem dnia w tym roku jest:
Misjonarze dzielą się nadzieją.
Naszą solidarność z misjonarzami
wyrazimy składając OFIARY DO PUSZEK.
🍁 UWAGA! W niedzielę
16 marca po mszy o 10:00
SPOTKANIE FORMACYJNE
dla dzieci i rodziców
przed I KOMUNIĄ ŚWIĘTĄ.
*Prosimy o przygotowanie pacierza.
🍁 II część GORZKICH ŻALI
- po Sumie o 12:00.
Zachęcamy do nabywania
prasy katolickiej.
*
🍁 Patronem dnia jest
św. ojciec Gabriel,
Apostoł Indian
Był misjonarzem
wśród Huronów i Irokezów
w Kanadzie w I poł. XX w.
Więcej o Patronie tygodnia
- poniżej.
*
🍁 W środę 19 marca przypada
uroczystość św. Józefa.
Msza św. o 18:00.
🍁 19 marca rozpocznie się
V Tydzień Modlitw o Ochronę Życia,
a zakończy 25 marca, w uroczystość
Zwiastowania Pańskiego.
W tym roku będzie on poświęcony
wielkim Polakom, którzy upominali się
o ochronę życia od poczęcia
do naturalnej śmierci.
Tydzień modlitwy wpisuje się
w Jubileusz Roku 2025.
To szczególny czas modlitwy
również o nadzieję
dla młodego pokolenia,
by nie „utraciło pragnienia
przekazywania życia”.
*
Życzymy Wam dobrego tygodnia
i odważnych postanowień
wielkopostnych.
Pozdrawiamy wszystkich Chorych
i Parafian przebywających
poza domem.
Polecamy Was nieustannie
opiece naszego Patrona,
św. Stanisława Kostki!
______________________________________
OGÓLNE OGŁOSZENIA,
CIEKAWE WYDARZENIA
🍁 CO PIĄTEK o 20:00 - od 14 marca
Alumni Wyższego Metropolitalnego
Seminarium Duchownego w Warszawie
zapraszają na pięć Adoracji Krzyża
pod hasłem Słowa nadziei
płynące z Krzyża
*
🍁 15 MARCA - DARMOWE WARSZTATY
tato.net w W-wie - szczegóły
poniżej, konieczna rejestracja
*
🍁 16 MARCA po mszy o 15:00
W-wa, kościół akademicki św. Anny
przy Krakowskim Przedmieściu,
koncert pasyjny w wykonaniu
Warsaw String Ensemble
i solistki Izabeli Kopeć
*
🍁 16 MARCA po mszy o 17:00
W-wa, Kościół Środowisk Twórczych
przy pl. Teatralnym
Charytatywny Wieczór Kameralny
na pomoc Ukraińcom
przebywającym w Polsce
– „Muzyka francuska”
– 16.03.2025, godz.18.00
*
🍁 16 MARCA po mszy o 18:00
W-wa, Kościół bł Wladysława,
ul Przy Bażantarni 3
Stowarzyszenie Historyczne
Polonia Restituta zaprasza
na koncert pieśni i modlitw
partyzanckich „Niezłomni,
Niepokonani, Wyklęci”.
W czasie koncertu będą
prezentowane portrety
Żołnierzy Niezłomnych
namalowane przez Piotra Rafałko.
🍁 Zachęcamy do udziału
w 15. edycji Festiwalu
Nowe Epifanie, która potrwa
do 24 marca br. W programie
pokazy teatralne, koncerty
muzyki dawnej oraz filmy.
Wydarzenie organizuje
Centrum Myśli Jana Pawła II,
a współfinansuje m.st. Warszawa.
Szczegółowy program i bilety na:
https://noweepifanie.pl/program/
*
🍁 26 lutego odbyła się
premiera nowej książki
prof. Wojciecha Roszkowskiego
pt. ŚWIAT APOSTOŁÓW.
Obejrzyj spotkanie z autorem
promujące tę nową książkę.
Link poniżej:
https://www.youtube.com/embed/
4ShBIoz_sn4?si=1pXjVd5pzclDVZ5J
*
🍁 REKOLEKCJE POWOŁANIOWE
Warszawskie Seminarium zaprasza
mężczyzn: uczniów ostatnich
dwóch klas szkoły średniej
oraz studentów i pracujących.
Podczas rekolekcji do modlitwy
będą potrzebne Pismo Święte,
długopis i notatnik.
NOWE terminy rekolekcji
dla rozeznających powołanie:
· 28 – 29.03.2025,
· 16 – 17.05.2025.
Rekolekcje rozpoczynają się
w piątek o 17.30
i kończą w sobotę ok. 15.00.
By zapisać się na najbliższy
termin rekolekcji wystarczy
napisać zgłoszenie na adres:
powolania@wmsd.waw.pl
*
🍁 Biblia Gutenberga,
a dokładnie jej egzemplarz
na stałe przebywający w Pelplinie,
będzie wystawiona w Muzeum
Narodowym w Warszawie
od 7 lutego do 23 marca 2025.
*
🍁 Bp Janocha oprowadza
po Mszy Świętej
- ten ciekawy cykl znajdziecie
na kanale YouTube
archidiecezji warszawskiej.
Link - https://archwwa.pl/
Zachęcamy do obejrzenia.
*
🍁 W związku z Jubileuszem
została uruchomiona
strona internetowa
w języku polskim:
www.iubilaeum2025.va/pl.html
*
🍁 11 lutego rozpoczęła się
Wielka Nowenna za Ojczyznę,
która potrwa 9 tygodnia
aż do Wielkiego Wtorku
15 kwietnia b.r.
Szczegóły poniżej i na stronie:
https://polskanaskale.pl/
*
🍁 Zachęcamy Was do wsparcia
Organizacji Pożytku Publicznego
poprzez przekazanie 1,5%
w ramach rocznego rozliczenia
podatku. Można wesprzeć min.
Caritas Polska lub naszą
OSP Mroków. Za każdy dar serca
gorąco dziękujemy!
*
🍁 WARSZTATY LEKTORSKIE
- zaprasza parafia w Magdalence!
W dwie soboty wielkiego postu:
15 i 29 marca po Mszy o 9.00.
Zapraszamy wszystkich lektorów,
jak też każdego, kto jest
zainteresowany czytaniem
słowa Bożego podczas Mszy świętej.
Celem warsztatu jest praca
nad uświetnianiem wspólnego
przeżywania liturgii
przez podnoszenie świadomości
i umiejętności osób czytających
lekcje. Planowany czas każdego
ze spotkań to ok. 1.5 godz.
*
🍁 DZIEŃ OTWARTY W LICEUM
KATOLICKIEM W MAGDALENCE
SOBOTA - 17 MAJA 2025 r.
o godz.10.00
______________________________________
POZOSTAŁE OGŁOSZENIA
Oglądaj WIADOMOŚCI Z ŻYCIA KOŚCIOŁA online:
https://warszawa.tvp.pl/8425469/kosciol-z-bliska
*
POMÓŻ TRĘDOWATYM i ich opiekunom!
Pomoc materialną można przekazać
za pośrednictwem rachunku bankowego
Fundacji Polskiej Raoula Follereau:
87 1240 1082 1111 0000 0387 2932
*Szczegóły tego dzieła na stronie:
https://follereau.org/?p=4723
*
POMÓŻ WARSZAWSKIEMU HOSPICJUM DOMOWEMU
Archidiecezjalny Zespół
Domowej Opieki Paliatywnej pomaga już od 25 lat.
Zespół hospicyjny swoim wsparciem obejmuje chorych
niezależnie od ich przekonań, uwzględniając
ich indywidualne potrzeby duchowe i religijne
Szczegółowe informacje: http://hospicjumdomowe.com/
WESPRZYJ HOSPICJUM - NUMER KONTA BANKOWEGO:
80 1020 1026 0000 1202 0247 4930
*
JAK POMÓC UBOGIM i BEZDOMNYM z Warszawy?
MOŻESZ WESPRZEĆ organizację charytatywną
SANT'EGIDIO - dane do przelewu:
FUNDACJA SANT'EGIDIO POLSKA
Adres: Wspólna 61 lok. 103, 00-687 Warszawa
Nr konta:
43 1750 0012 0000 0000 3519 5197 (BNP Paribas)
Tytuł: na cele statutowe lub ubodzy
*
TELEFON ZAUFANIA DLA MAŁŻEŃSTW W KRYZYSIE
Telefon zaufania będzie czynny od poniedziałku do piątku
w godz. 19:00-22:00. Aby skorzystać
z pomocy należy zadzwonić pod numer: 22 11 200 36.
Czas rozmowy ze specjalistą to ok. 30-40 minut,
wsparcie psychologiczne jest bezpłatne,
a pomoc w pełni anonimowa.
*
„ZRANIENI W KOŚCIELE”
to telefon zaufania 800 280 900
i katolickie środowisko wsparcia
dla osób dotkniętych przemocą seksualną w Kościele
Więcej informacji na www.zranieni.info
*
PROŚBA O WASZĄ POMOC
Wobec wielu wyzwań finansowych związanych z bieżącym
funkcjonowaniem parafii prosimy o wpłaty na konto parafialne.
Prosimy o zaznaczanie, czy przelewy dotyczą tzw. tacy,
czy jest to ofiara za intencję mszy, na sprzątanie kościoła itd.
NUMER KONTA NASZEJ PARAFII:
B.S. Lesznowola
03 8022 0000 0009 2542 2001 0001
W TYTULE PODAJĄC:
"Darowizna na cele kultu religijnego, taca"
- taką darowiznę wg obecnych przepisów prawa
można odpisać od podatku.
Wyrażamy wdzięczność za wszystkie
Wasze wpłaty na konto parafialne.
Modlitwa do św. Stanisława Kostki
Święty Stanisławie Kostko!
Obudź we mnie tęsknotę za tym,
co piękne i szlachetne.
Uproś mi łaskę rozpoznawania
Bożej woli i męstwo życia
zgodnie z Ewangelią.
Błogosław Ojczyźnie, naszym rodzinom,
ks. Proboszczowi i całej parafii.
Daj mi wiarę w modlitwie,
nadzieję w trudnościach,
daj miłość w działaniu!
Chcę czynić dobro i jak Ty - szukać Boga.
Twoje zawołanie:
Do wyższych rzeczy jestem stworzony,
i dla nich pragnę żyć,
niech będzie i moim zawołaniem. Amen.
*ŚWIĘTY STANISŁAWIE KOSTKO,
módl się za nami!
1. O, dobry Boże, uwielbiam Cię,
do Stasia Kostki modlitwy ślę,
*
bym, jak nasz Patron za ziemskich dni,
pragnął świętości i służył Ci!
2. Na Stanisława zasługi zważ,
On czcił Maryję, Jej trzymał straż.
*
Niech dopomaga w dojściu do bram,
gdzie na nasz czeka Maria i Pan.
3. Pragniemy sławić gorliwość Twą,
i uczynkami pomnażać ją.
*
A Ty, mrokowski Patronie nasz,
miłością, zdrowiem, łaskami darz!
4. Naszą parafię w opiece miej,
o Stanisławie, pomagaj jej,
*
By tu w Mrokowie, wśród "krętych dróg",
w sercach parafian królował Bóg! (x2)
*Słowa - organista
*Melodia - Adam Kowalski
*Tekst inspirowany śpiewem do patrona Warszawy,
oraz uzdrowienia z epidemii - błog. Władysława z Gielniowa.
EWANGELIA na NIEDZIELĘ
(9 MARCA)
Ewangelia (Łk 4, 1-13)
Jezus przebywał w Duchu Świętym
na pustyni i był kuszony
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
*Posłuchaj KOMENTARZ DO EWANGELII
kaznodziei ze Świątyni Opatrzności Bożej:
Wejście w czas Wielkiego Postu
jest jak wyjście na pustynię
- ks. Piotr Celejewski, 18.02.2024 r.
LINK do rozważania:
https://www.youtube.com/watch?v=k0sAYFlrxtY
*
EWANGELIA na NIEDZIELĘ
(16 MARCA)
Ewangelia (Łk 9, 28b-36)
Przez cierpienie
– do chwały zmartwychwstania
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
Słowo Boże jest blisko ciebie
List Pasterski Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego na I Niedzielę Wielkiego Postu, 9 marca 2025 roku
Siostry i Bracia,
”Słowo jest blisko ciebie” (Rz 10,8), tak powiedział nam przed chwilą św. Paweł, cytując Księgę Powtórzonego Prawa (por. Pwt 30,14). To wspaniałe i pocieszające zapewnienie. Tak, Słowo Pana jest blisko nas, jakby na wyciągnięcie dłoni. Za każdym razem, kiedy zechcemy się go uchwycić i z niego skorzystać, doświadczymy wielkiej duchowej pomocy.
Bardzo więc was zachęcam do szczególnego otwarcia się na Boże Słowo w rozpoczętym właśnie Okresie Wielkiego Postu. Jak zawsze będziemy mieli ku temu wiele okazji. Myślę tu o wielkopostnych rekolekcjach, czy Misjach ludowych organizowanych tak w naszych parafiach, jak i w duszpasterstwach środowiskowych.
Okazją do systematycznego słuchania Słowa Bożego będzie także nawiedzanie Kościołów Stacyjnych. Rozpoczęliśmy już tę wielkopostną pielgrzymkę po kościołach lewo i prawobrzeżnej Warszawy. Kulminacją każdego dnia nawiedzenia jest msza św. z kazaniem, sprawowana pod przewodnictwem Biskupa. W tym roku dodatkowym, choć nie najważniejszym oczywiście motywem nawiedzenia tych kościołów może być chęć zbierania stacyjnych pieczątek. Spośród tych, którzy zdobędą ich najwięcej rozlosujemy nagrody, w tym pielgrzymkę do Wiecznego Miasta, gdzie idea Kościołów stacyjnych się narodziła.
Bardzo serdecznie zapraszam też do codziennej, osobistej medytacji Słowa Bożego. Jestem pewien, że stać na to każdego, nawet najbardziej zajętego człowieka, choćby przez kilka minut dziennie, zgodnie z powiedzeniem, że jeśli ci na czymś zależy, zawsze znajdziesz sposób, aby to zrobić, a jeśli ci na czymś nie zależy, zawsze znajdziesz wymówkę, by tego nie zrobić.
Usłyszana dziś Ewangelia (por. Łk 4,1-13) jest piękną katechezą o skuteczności Słowa Bożego. To ono przecież jest narzędziem, za pomocą którego Chrystus skutecznie walczy ze złym duchem.
My także jesteśmy kuszeni i to w tych samych wymiarach co nasz Pan. Po pierwsze: by uwierzyć, że im więcej mamy, tym więcej znaczymy i że to dobra materialne zapewniają nam wartość, szczęście i pokój serca. Im dłużej żyjemy na tym świecie, tym więcej razy przekonaliśmy się już, że to nieprawda, ale i tak – wciąż na nowo – wpadamy w tę samą zasadzkę złego ducha. Drugą pokusą jest ta, by pójść w życiu na skróty; obok naszych obowiązków, powinności, złożonych obietnic i danego słowa. Obok misji, jaka została nam zlecona. Właśnie tego dotyczy propozycja diabła, by Chrystus skoczył z narożnika jerozolimskiej świątyni. Nie musiałby już iść na krzyż, nie musiałby cierpieć i umierać. Wszystko odbyłoby się bezboleśnie, z udziałem aniołów i tłumnej gawiedzi. Tylko, że odbyłoby się pod dyktando szatana i byłoby wielką niewiernością. I w końcu trzecia pokusa, którą jest zwykła pycha, stara jak świat, a raczej stara jak człowiek, bo sama przyroda jej nie uległa. Ona potrafi żyć w harmonii i spokoju. Pysze ulega człowiek, który chce być nie tylko większy i ważniejszy od drugiego człowieka, ale nawet większy i ważniejszy od Boga. Sam chce być Bogiem!
Tak, Bracia i Siostry, diabeł przychodzi do nas wydeptaną ścieżką. Czuwajmy więc, nie otwierajmy mu dodatkowo furtki naszego serca i nie ułatwiajmy mu pracy. Zwycięstwo jest możliwe. Orężem jest Słowo Boże. Ono pomoże nam dobrze rozróżnić i powiedzieć szatanowi: „idź precz”, a Chrystusowi „Ty jesteś Panem”. Nigdy odwrotnie. Słowo Boże pozwoli nam także rozłożyć przez naszym Panem już nie pierwociny płodów ziemi, o czym usłyszeliśmy dziś w pierwszym czytaniu (por. Pwt 26,4-10), ale ofiarować Mu siebie samych; całe nasze życie.
Słowo Boże bardzo nas wewnętrznie uporządkuje. Rację miał Czesław Miłosz, mówiąc że świat przekształcił się dziś w olbrzymią halę wypełnioną fortepianami. Każdy gra na swoim instrumencie, starając się zagłuszyć innych. I rację miał Tomasz Merton, pisząc, że „jest niezmierzoną łaską i przywilejem, kiedy osoba odkrywa we własnej duszy łaknienie ubóstwa i samotności”. To trudne w świecie terroru lajków, odsłon i polubień, ale trudne, nie oznacza, że niemożliwe. Spróbujmy.
Słowo Boże, które jest tak blisko nas, Słowo przyjęte uszami i przemedytowane w sercu, poprowadzi nas także do wielowymiarowego pojednania, tak ważnego w Roku Jubileuszowym. Najpierw do pojednania z Bogiem. Nieustanne zaproszenie do niego i nieustanna możliwość skorzystania z niego jest bijącym źródłem chrześcijańskiej nadziei. „Jeżeli bowiem, pisze św. Paweł w Liście do Rzymian, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to – ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie” (Rz 5,10-11). Im bardziej to sobie uświadomimy, im bardziej dopuścimy do siebie tę nadzieję, tym bardziej czas Wielkiego Postu, przeżywany w czasie Wielkiego Jubileuszu, będziemy mogli wykorzystać właśnie jako okazję do prawdziwego i głębokiego pojednania z Bogiem, w czym niezastąpiony jest sakrament pokuty i pojednania.
Potem jest pojednanie z bliźnim. Święty Paweł w Drugim Liście do Koryntian pisze jasno, że w Chrystusie Bóg pojednał nas ze sobą i zlecił nam „służbę pojednania” (2 Kor 5,18). Oby więc styl naszego życia względem innych był taką właśnie „służbą pojednania”. Nie ustawajmy i nie zrażajmy się niepowodzeniami, nawet wobec trzeźwej i pokornej świadomości, że pełne pojednanie wszystkich ze wszystkimi nie dokona się raczej w ramach tego świata, którym próbujemy nieudolnie zarządzać, ale dopiero w rzeczywistości ostatecznej, gdy Pan stanie się „wszystkim we wszystkich” (1 Kor 15,28). Jest więc w naszym pragnieniu i usiłowaniu pojednania z bliźnimi także wymiar pewnej tęsknoty, nostalgii za pełnią pojednania, która jest jeszcze przed nami. Ta tęsknota potrafi być bardzo rozdzierająca, ale też bardzo motywująca, by już teraz robić wszystko, co możliwe.
I w końcu jest pojednanie ze sobą samym. „Będzie to dla was jubileusz – czytamy w Księdze Kapłańskiej – każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu” (Kpł 25,10). To bardzo ważne: powrócić do siebie, do tego co we mnie jest najbardziej własne, najbardziej moje, spotkać się ze sobą, ze swoimi najgłębszymi pragnieniami i najszczerszymi nadziejami. Przemyśleć wybory, zobaczyć zyski i straty, zweryfikować życiową drogę. Czy ona aby na pewno idzie po właściwym kursie, czy na pewno wiedzie do celu i co to za cel? A jednocześnie dobrze, aby wzbudziła się w nas wdzięczność za to, że tyle już otrzymaliśmy od Chrystusa, że On nas „wyswobodził” (Ga 5,1), że – jak pisze św. Piotr – „już zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyśmy przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury” (por. 2 P 1,4). Czyż to nie daje nam nadziei?
Na koniec, Bracia i Siostry, serdecznie was zapraszam do odbycia w tym Wielkim Poście pielgrzymki do naszej warszawskiej archikatedry i do modlitwy przed największą relikwią Warszawy, krzyżem Baryczków. Jest on z nami od pięciu wieków. To tu, przed ten święty znak, zawsze przychodzili warszawiacy, zwłaszcza wtedy, gdy ich nadzieja słabła, gdy ocierali się o beznadzieję i rozpacz. Iluż ludzi, właśnie dzięki modlitwie w tym miejscu zostało podniesionych na duchu. Krzyż ten, cudownie ocalony w najbardziej mrocznych dniach w historii naszego miasta, potem uratowany i oddany, wiernie nam służy. Chrystus poprzez ten Święty Znak, tak bardzo wzmacnia naszą nadzieję. Już w najbliższą środę, 12 marca, przed krzyżem Baryczków będą modlić się polscy Biskupi. Zapraszam do udziału w tej uroczystej mszy św., którą odprawimy o godzinie 19.00.
Nawiedzajmy ten krzyż przez cały Wielki Post, a potem szczególnie czternastego dnia każdego miesiąca Roku Jubileuszowego. Wiele na tym skorzystamy, a przede wszystkim uwielbimy naszego Ukrzyżowanego Pana.
Bracia i Siostry,
w modlitwie mszalnej, którą przed chwilą odmówił ksiądz, zawarty został piękny sens wielkopostnej drogi: „Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez doroczne ćwiczenia wielkopostne postępowali w rozumieniu tajemnicy Chrystusa i dzięki Jego łasce prowadzili święte życie”.
Oby tak się stało! Idźmy tą drogą ze Słowem Bożym, które jest blisko nas. Modlę się za was i z serca Wam błogosławię.
Wasz Biskup, Adrian.
ŹRÓDŁO:
https://archwwa.pl/aktualnosci/list-abp-adriana-galbasa-na-i-niedziele-wielkiego-postu/
Środa Popielcowa rozpoczyna okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości - Świąt Paschalnych. Wielki Post, bo tak nazywa się ten okres, trwa do początku liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek.
Już w II wieku, dla lepszego przygotowania do przeżycia Świąt Paschalnych, dodano dwa dni postu przed tym świętem. Wspomina o tym Tertulian (+ ok. 240). Św. Ireneusz (+ ok. 202) pisze, że za jego czasów zwyczaj ten istniał również w Galii: ku czci 40-dniowego postu Pana Jezusa był nakazany post 40-godzinny (obowiązywał zatem w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę). W wieku III poszczono już cały tydzień. Wreszcie na początku wieku IV wprowadzono post 40-dniowy na pamiątkę postu Jezusa Chrystusa. Po raz pierwszy wspomina o tym św. Atanazy z Aleksandrii w liście pasterskim z okazji Wielkanocy z 334 r. Chodziło o to, aby jak najlepiej przygotować wiernych do świąt wielkanocnych.
Według świadectwa Ægerii (w. IV) post 40-dniowy był powszechnie znany. Potwierdza to także św. Cyryl Jerozolimski, kiedy pisze w swoich katechezach o 40 dniach pokuty. Na Wschodzie jednak Wielki Post obchodzono przez 8 tygodni, a to dlatego, że soboty i niedziele były wolne od postu. Chodziło więc o uzupełnienie pełnych 40 dni postu. W wieku VI w Rzymie post rozpoczynał się 6 tygodni przed Wielkanocą. Jednak po odliczeniu niedzieli, w które nigdy nie poszczono, post trwał właściwie tylko 36 dni. Dlatego w wieku VII dodano brakujące dni i wyznaczono jako początek Wielkiego Postu Środę Popielcową. Ostatecznie środa jako początek Wielkiego Postu weszła na stałe do tradycji rzymskiego kościoła w 1570 roku. Od św. Grzegorza I Wielkiego (+ 604) datuje się powstanie "przedpościa". Na trzy tygodnie przed Wielkim Postem wprowadzał Kościół fioletową, pokutną barwę szat liturgicznych, z modlitw i śpiewów usuwano radosne Alleluja, do roku zaś 1248 w tym czasie obowiązywał również post, chociaż w formie złagodzonej.
We wspomnianym 1248 roku papież Innocenty IV skrócił Wielki Post, wyznaczając go od Środy Popielcowej. Przedpoście było więc rodzajem przedsionka, wprowadzającego w nastrój Wielkiego Postu. Reforma liturgiczna ostatnich lat Przedpoście zniosła. W Polsce Wielki Post zachowywano wraz z Przedpościem (łącznie 70 dni) jeszcze w niektórych stronach w wieku XVIII, a nawet XIX. W niedzielę post nie obowiązywał i dotąd nigdy nie obowiązuje - każda niedziela bowiem ma charakter uroczystości.
W całym Kościele w Wielkim Poście odbywały się nauki, które dawał kandydatom do przyjęcia Chrztu świętego sam miejscowy biskup. On także przeprowadzał końcowy egzamin i uroczyście udzielał tego sakramentu w noc wielkanocną przed świtem pamiątki Zmartwychwstania Pańskiego wobec całej wspólnoty kościelnej. Do dziś zaleca się, by chrzest osób dorosłych odbywał się właśnie w Wigilię Paschalną i był poprzedzony tzw. skrutyniami, odbywającymi się na przestrzeni Wielkiego Postu.
W okresie Wielkiego Postu, który jest czasem pokuty i nawrócenia, Kościół, przypominając słowa Jezusa, proponuje trzy drogi przybliżania się do Boga: post, jałmużnę i modlitwę. Liturgia tego okresu jest dość wyciszona. Dominującym kolorem szat liturgicznych jest fiolet. Z obrzędów Mszy świętej znika uroczysty hymn "Chwała na wysokości Bogu" (śpiewany jedynie w czasie przypadających w Wielkim Poście uroczystości, np. św. Józefa - 19 marca, czy Zwiastowania Pańskiego - 25 marca) oraz radosna aklamacja "Alleluja" (nawet w uroczystości i święta) śpiewana przed odczytaniem fragmentu Ewangelii (zastępuje ją aklamacja "Chwała Tobie, Królu wieków" albo "Chwała Tobie, Słowo Boże"). Zakazane jest przyozdabianie ołtarza kwiatami, zaś gra na instrumentach muzycznych dozwolona jest tylko w celu podtrzymania śpiewu. Z rzadka także odzywają się dzwony.
ŹRÓDŁO:
https://brewiarz.pl/czytelnia/wielki_post.php3
Weszliśmy w Wielki Post posypując głowy popiołem. Już w starożytności uznawano go za symbol żałoby i pokuty. Najbliżsi w akcie rozpaczy po stracie drogich osób tarzali się w popiele dogasających stosów pogrzebowych od Indii po Meksyk. Wzgardzeni przez społeczność złoczyńcy przed śmiercią rozrywali szaty i posypywali głowy popiołem na znak ukorzenia się przed sprawiedliwością, która ich dosięgła. Bogata w opisy tych rytuałów jest Biblia. Hiob dotknięty tragediami stwierdza: „kajam się w prochu i popiele” (Hi 42,6). Król Niniwy przejęty nawoływaniami Jonasza do nawrócenia „wstał z tronu, zdjął z siebie płaszcz, oblókł się w wór i siadł na popiele” (Jon 3,6). Prorok Ezechiel, opisując lament nad upadkiem Tyru, podaje, że rozpaczający „posypują głowy ziemią i tarzają się w popiele” (Ez 27,30). W Księdze Samuela Tamar po nieszczęściu, jakie ją spotkało, „posypała sobie głowę popiołem” (2 Sm 13,19).
Dziś popiół to nie znak osobistych doświadczeń, ale bardziej symbol. Wypowiadane przez kapłana podczas obrzędu posypywania głów popiołem słowa „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” (Rdz 3,19) czy częściej spotykane „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15) odwołują się do kruchości doczesnego życia, ale również nadziei wierzących, że ostatecznym kresem człowieka nie jest grób.
Źródło:
https://wszystkoconajwazniejsze.pl/vox/z-postem-popiolem-i-zalami-refleksja-wielkopostna-nie-tylko-na-srode-popielcowa/
"Ojciec Święty kontynuuje przepisaną terapię i fizjoterapię ruchową. Nadal stosowana jest naprzemienna wentylacja mechaniczna w nocy i natlenianie wysokoprzepływowe w ciągu dnia" – podaje włoska agencja katolicka SIR powołując się na źródła watykańskie.
Obraz kliniczny pozostaje stabilny, choć złożony i z rokowaniami wciąż ostrożnymi. Źródła wyjaśniają, że papież przechodzi „aktywną fizjoterapię ruchową, która wymaga współpracy pacjenta w celu utrzymania napięcia mięśniowego podczas dłuższego pobytu”. Zawsze na przemian odpoczywa, modli się i pracuje. W chwili obecnej nie ma informacji o tym, jak odbędzie się niedzielny Anioł Pański, ani o możliwej nowej konferencji prasowej lekarzy.
Dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni zaznaczył, że „sam papież chciał, aby dźwięk z jego pozdrowieniem został wyemitowany wczoraj wieczorem na początku różańca na Placu Świętego Piotra: chciał podziękować ludziom za liczne modlitwy, które za niego zanoszą i dzięki którym czuje się «niesiony» i wspierany przez cały lud Boży”, jak ujawnił w ostatnią niedzielę podczas modlitwy Anioł Pański.
Według źródeł watykańskich „była to decyzja, którą żywił już wcześniej, ale która dojrzała wczoraj: z jednej strony było pragnienie, które objawiło się już w ostatnią niedzielę podczas modlitwy Anioł Pański, aby podziękować za modlitwy ludu. Wszystko to zostało połączone z momentem, w którym było to możliwe”. W nagraniu, jak zauważono, „słychać wysiłek papieża, który mimo wszystko chciał wyrazić wdzięczność wszystkim, którzy się za niego modlili”. Jeśli chodzi o decyzję o nagraniu dźwięku w języku hiszpańskim, źródła watykańskie wyjaśniają, że „jest to sposób na zwrócenie się do szerszego audytorium”.
ŹRÓDŁO:
https://archwwa.pl/wiadomosci/franciszek-kontynuuje-przepisana-terapie-i-fizjoterapie-ruchowa/
Ojciec Święty Franciszek mianował abp. Adriana Galbasa nowym ordynariuszem wiernych Kościołów wschodnich w Polsce niemających ordynariusza własnego Kościoła sui iuris - poinformowała w południe Nuncjatura Apostolska w Polsce
Abp Adrian Galbas obejmie funkcję ordynariusza dla mieszkających w Polsce wiernych katolickich Kościołów wschodnich, które nie posiadają własnych struktur administracyjnych.
Oprócz katolików Kościoła rzymskokatolickiego, posiadającego w Polsce rozbudowaną strukturę administracyjną (archidiecezje i diecezje), na terenie naszego kraju mieszkają także wierni należący do katolickich Kościołów wschodnich. Są to Kościoły wywodzące się z tradycji wschodnich, lecz pozostające w jedności z papieżem. Wśród nich można wymienić m.in. grekokatolików, maronitów, koptów czy ormiańskich katolików. Kościoły te różnią się od Kościoła łacińskiego tradycją liturgiczną, kanoniczną dyscypliną (podlegają odrębnemu Kodeksowi Kanonów Kościołów Wschodnich) oraz specyfiką teologicznej terminologii. Nie należy ich mylić z Kościołami prawosławnymi, ponieważ uznają zwierzchnictwo papieża, zachowując jednocześnie swoją wschodnią tradycję liturgiczną i kanoniczną.
Największym w Polsce Kościołem wschodnim jest Kościół greckokatolicki, który posiada własną strukturę administracyjną (diecezje i arcybiskupa metropolitę), a jego biskupi należą do Konferencji Episkopatu Polski.
Dla pozostałych wiernych katolickich Kościołów wschodnich, które nie mają własnych hierarchicznych struktur w Polsce, w 1991 roku utworzono Ordynariat dla wiernych katolickich obrządków wschodnich w Polsce. Ordynariat ten pozostaje w unii personalnej z rzymskokatolicką Archidiecezją Warszawską, co oznacza, że każdy arcybiskup metropolita warszawski pełni równocześnie funkcję jego ordynariusza. Wcześniej rolę tę sprawowali kard. Józef Glemp oraz kard. Kazimierz Nycz.
Obecnie najliczniejszą wspólnotą w ramach tego ordynariatu jest Kościół ormiańskokatolicki, który posiada najbardziej rozwiniętą strukturę organizacyjną. W ostatnich latach rozwijają się także wspólnoty koptokatolickie, które są bliskie uformowania własnych struktur duszpasterskich.
ŹRÓDŁO:
https://archwwa.pl/aktualnosci/abp-galbas-mianowany-nowym-ordynariuszem-wiernych-obrzadkow-wschodnich-w-polsce-2/
Ks. Marcin Szczerbiński jałmużnikiem biskupim w Archidiecezji Warszawskiej
Jego głównym zadaniem jest pomoc materialna i duchowa osobom potrzebującym
Obejrzyj krótki film o tej nominacji:
https://archwwa.pl/multimedia/ks-marcin-szczerbinski-jalmuznikiem-biskupim-w-archidiecezji-warszawskiej/
„Po śpiewie na wejście kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenia, razem z całym zgromadzeniem wykonuje znak krzyża; następnie przez pozdrowienie oznajmia zgromadzonej wspólnocie obecność Pana” (OWMR 50).
Znak krzyża anamnezą chrztu
Znak krzyża jest anamnezą, czyli przypomnieniem, że w krzyżu Chrystusa jest nasze zbawienie, dlatego chrześcijanie kreśląc na swoich ciałach znak krzyża niejako aktualizują swój chrzest, w czasie którego zostali zanurzeni w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, i jednocześnie w najkrótszej i najprostszej formie składają wyznanie wiary w Trójjedynego Boga.
Teologiczna interpretacja gestu znaku krzyża
Obecnie chrześcijanie w różny sposób wykonują znak krzyża. Na Wschodzie chrześcijanie wykonują ten gest od prawego ramienia do lewego, a na Zachodzie odwrotnie, od lewego do prawego. Jednak w pierwszych wiekach różnic takich nie było. Bowiem aż do wieku XIII w Kościele Zachodnim wykonywano gest znaku krzyża w ten sam sposób jak na Wschodzie.
Ruch ręki ma swoje teologiczną interpretację, którą podał nam Innocenty III. W ruchu ręki z góry na dół widział on wyznanie wiary w to, że Jezus będąc prawdziwym Bogiem stał się prawdziwym człowiekiem. Ruch ręki od prawego ramienia do lewego ma wskazywać kenozę czyli uniżenie się Chrystusa we wcieleniu lub Jego posłanie najpierw do Żydów a następnie do pogan. Nieco inna teologia przyświeca gestowi znaku krzyża we współczesnej liturgii rzymskiej. Ruch ręki z lewego do prawego ramienia można interpretować jako wyznanie, że Chrystus przeszedł z nędzy do chwały, ze śmierci do życia lub że Chrystus przeprowadził człowieka ze śmierci do życia wiecznego.
Teologiczna wymowa pozdrowienia
Wspólnota zgromadzona w imię Przenajświętszej Trójcy w pozdrowieniu skierowanym przez kapłana uświadamia sobie obecność Zmartwychwstałego Pana pośród siebie zgodnie ze słowami Chrystusa „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje tam jestem pośród nich”. „Poprzez to pozdrowienie i odpowiedz ludu ujawnia się misterium zgromadzonego Kościoła” (OWMR 50).
Jak pisze ks. W. Głowa: „Pozdrowienie to akt personalny, łączący ludzi ze sobą, wyrażający uznanie i szacunek. W liturgii nie jest zwykłym ’dzień dobry’, ale jest oznajmieniem obecności Boga w tym konkretnym zgromadzeniu i równocześnie uznaniem przez kapłana tych wiernych świeckich za Kościół Chrystusowy”.
Lud w odpowiedzi zwraca się do kapłana: „I z duchem twoim”. Wielu współczesnych liturgistów uważa, że słowo „duch” nie oznacza tutaj gr. psyche czy hebr. nefesz kapłana lecz raczej gr. paraklet, hebr. ruah tzn. Ducha Jahwe, który został udzielony kapłanowi w sakramencie święceń. Myśl tę potwierdza św. Jan Chryzostom (+407) w Kazaniu na Zielone Święta: „Gdyby Ducha Świętego nie było w waszym wspólnym ojcu i nauczycielu (biskupie), który przed chwilą wstąpił na ten święty tron i udzielił wam pokoju, nie zawołalibyście razem: ‘I z duchem twoim‘”. W ten sposób lud uznaje w kapłanie człowieka, który dla przewodniczenie zgromadzeniu liturgicznemu jest „namaszczony” Duchem Bożym.
Różne formy pozdrowienia
W Mszale dla diecezji polskich samy sześć form pozdrowienia zgromadzenia na początku Eucharystii z czego ostania jest zarezerwowana wyłącznie biskupowi. W innych edycjach narodowych mszału formuł pozdrowienia istnieje więcej. Wszystkie te formuły zaczerpnięte są z Pisma świętego.
Wprowadzenie do liturgii dnia
„Po pozdrowieniu ludu kapłan albo diakon lub świecka osoba usługująca może w bardzo krótkich słowach wprowadzić w treść Mszy świętej danego dnia” (OWMR 50). Wprowadzenie to ma służyć ukazaniu wiernym bogactwa tekstów liturgicznych przygotowanych przez Kościół na każdy dzień, a przez to dopomóc lepszemu, bardziej owocnemu przeżyciu przez nich Eucharystii.
ŹRÓDŁO:
https://www.ordo.pallotyni.pl/index.php/zrozumie-liturgi/eucharystia/38-znak-krzyza-i-pozdrowienie-zgromadzenia
WYDARZENIE BEZPŁATNE
WYMAGANA REJESTRACJA NA STRONIE:
https://forms.office.com/pages/responsepage.aspx?id=WmiNCLw860q9bzF8xnXyrlXPKpjHzEdJl1Y7oATPGTBUMUFXUTVSN0NQRDBaRjdFSlNISlZJSlc3NC4u&route=shorturl
Zaproszenie na wyjątkowe warsztaty z dr. Floydem Godfreyem
Jak rozmawiać z dziećmi i młodzieżą o seksualności, tożsamości płciowej i wartościach?
Jak wspierać ich w budowaniu zdrowej tożsamości zgodnie z etyką chrześcijańską?
Jak uchronić młodzież przed destrukcyjnymi wpływami, takimi jak pornografia?
Zapraszamy na specjalne warsztaty prowadzone przez dr. Floyda Godfreya – amerykańskiego terapeutę, autora książek i eksperta w dziedzinie zdrowej seksualności i tożsamości płciowej młodych ludzi.
Data: Sobota, 15 marca 2025
Miejsce: Warszawa – Ursynów, Centrum Edukacji Daniel, ul. Nowoursynowska 154A
Warsztaty dla rodziców i wychowawców: godz. 10:30
Warsztaty dla młodzieży i młodych singli: godz. 15:30
Warsztaty dla rodziców i wychowawców
Jak mądrze rozmawiać z dziećmi o seksualności i wartościach?
Jak chronić młodzież przed szkodliwym wpływem pornografii i destrukcyjnych treści?
Jak budować zdrową tożsamość i poczucie własnej wartości u dziecka
Warsztaty dla młodzieży i młodych singli
Jak budować swoją tożsamość i poczucie własnej wartości w świecie pełnym sprzecznych przekazów?
Jak kształtować swoją seksualność w zgodzie z wartościami i godnością człowieka?
Jak radzić sobie z presją społeczną i budować zdrowe relacje?
Źródła:
https://tato.net/zaproszenie-na-wyjatkowe-warsztaty-z-dr-floydem-godfreyem
https://forms.office.com/pages/responsepage.aspx?id=WmiNCLw860q9bzF8xnXyrlXPKpjHzEdJl1Y7oATPGTBUMUFXUTVSN0NQRDBaRjdFSlNISlZJSlc3NC4u&route=shorturl
Gabriel urodził się w Paryżu, w rodzinie adwokata. Gdy miał 20 lat, odkrył w sobie powołanie do służby Bożej w Kościele i wstąpił do Zakonu Jezuitów. Studiował teologię w Bourges. Przyjąwszy święcenia kapłańskie w 1638 r., uczył w La Feche, Moulins i Bourges. W 1646 r. przybył do Quebecu w Kanadzie. W 1648 r. wraz z o. Janem de Brébeuf podjął pracę misyjną wśród Indian – przez 6 miesięcy był jego asystentem w Wendake.
Praca wśród Indian była trudna, traktowali oni bowiem misjonarzy jako białych kolonizatorów, którzy przybyli tu jedynie po to, by wydrzeć im ojczystą ziemię. Misja przynosiła jednak owoce duchowe – w 1649 r. było już 7 tys. ochrzczonych Indian. Niestety, dzieło misjonarzy zostało zniszczone przez dzikich Irokezów. 16 marca 1649 r. napadli oni na wioski Huronów i wymordowali większość mieszkańców. Zamęczeni zostali również misjonarze.
Od 1926 r. w Midland (w prowincji Ontario), w miejscu, gdzie odkryto grób Jana de Brebéuf i Gabriela Lalemanta, istnieje sanktuarium Jezuickich Męczenników Kanadyjskich. Razem z innymi jezuickimi męczennikami o. Gabriel został beatyfikowany przez Piusa XI w 1925 r., a kanonizowany w 1930 r.
ŹRÓDŁO:
https://www.niedziela.pl/artykul/164260/nd/Apostol-Indian?utm_source=niezbednikKatolika&utm_medium=PanelDzienDesktop&utm_campaign=PanelDzienDesktop
CZĘŚĆ 3 - MODLITWA "ZASŁUGUJĄCA"
3. Czy modlitwa jest sama z siebie zasługująca?
To pytanie wymaga małego wyjaśnienia. To, co nazywamy zasługą, jest czymś pięknym, ale trzeba to dobrze zrozumieć. Dla porównania: kiedy krzew róży jest podlany, wówczas jak tylko zrobi się ciepło, większa ilość soków roślinnych zasługuje na różę, rozwinie się w kwiat. Podobnie w duszy chrześcijańskiej miłość miłosierna, miłość Boga musi prowadzić do życia wiecznego, zasługiwać na życie wieczne. To Bóg daje nam miłość miłosierną. Dlatego św. Augustyn powie, że "kiedy Bóg nagradza nasze zasługi, nagradza własne dary".
Czy zatem modlitwa sama w sobie jest zasługująca? Jeśli odprawia się ją w miłości, tak. Lecz załóżmy, że jakiś człowiek nie oderwał się jeszcze od grzechu ciężkiego i mówi sobie: "Przecież jestem w niebezpieczeństwie! Mógłbym umrzeć w takim stanie!". I zaczyna się modlić: "Mój Boże, daj mi siłę, żebym pewnego dnia uwolnił się od tej przeszkody!". Ta modlitwa, chociaż wypowiedziana jeszcze w grzechu, nie jest złą modlitwą. To nie jest modlitwa bandyty, który prosi, żeby jego cios sztyletem trafił prosto w serce ofiary! Rzecz, o którą prosi, jest dobra, lecz ponieważ proszący nie trwa jeszcze w miłości, może otrzymać swoje nawrócenie, ale nie może na nie zasłużyć.
Jeśli trwam w miłości, mogę zasłużyć na coraz wyższe stopnie miłowania. Jeśli nie kocham, nie mogę zasłużyć na miłość, ale przez wzgląd na swoje miłosierdzie Bóg może mi tej miłości udzielić. Akt modlitewny, niezależnie od miłości, która normalnie powinna go wzbudzać i ożywiać, zwraca się do miłosierdzia Bożego, a Bóg może okazywać miłosierdzie, komu zechce. Dlatego św. Tomasz powie: modlitwa grzesznika - nie takiego, który prosi, by jego grzech się powiódł, lecz który zwraca się ku Bogu, by otrzymać Jego łaskę - ta modlitwa, dopóki proszący jest grzesznikiem, nie jest zasługująca: nie może ona być oparta na umiłowaniu Boga, doprowadzając do rozkwitu tego, co już pączkuje, lecz opiera się na czystym miłosierdziu Boga. W ten sposób każdy człowiek może się modlić.
Źródło:
https://deon.pl/wiara/cztery-wazne-pytania-o-modlitwe-na-ktore-warto-znac-odpowiedz,3045881
20 lutego Akademia Katolicka w Warszawie zorganizowała kolejną edycję cyklu „Duchowość dla Warszawy”. Tym razem zgromadzonym słuchaczom zaprezentowano wykład zatytułowany „Paraliż duszy. O głupocie w życiu i duchowości”, który odbył się w auli Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi.
Prelegent – o. dr hab. Tomasz Gałuszka OP, prof. UP JPII – zachęcił uczestników do autorefleksji nad problematyką głupoty. Odwołując się do myśli św. Tomasza z Akwinu, przypomniał, że „nikt nie chce być głupi, ale wybiera rzeczy, które do głupoty prowadzą”. Człowiek, stworzony na obraz i podobieństwo Boga, pierwotnie żył w mądrości, dążąc do poznania i zjednoczenia z Nim. Jednakże, zgodnie z przekazem wykładu, drogę do tej doskonałości utrudnia kuszenie – przedstawione w wykładzie jako działanie „inteligentnego głupca”, które odsunęło człowieka od jego ostatecznego celu.
Po zakończeniu wykładu odbyła się sesja pytań i odpowiedzi, podczas której uczestnicy mogli pogłębić poruszane tematy. Akademia Katolicka serdecznie zaprasza na kolejną edycję cyklu „Duchowość dla Warszawy”, która odbędzie się 20 marca w auli Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi.
ŹRÓDŁO i LINK DO OBEJRZENIA WYKŁADU:
https://archwwa.pl/aktualnosci/duchowosc-dla-warszawy-paraliz-duszy-refleksje-o-glupocie-w-zyciu-i-duchowosci/
MARZEC
W dniach 12-14 marca
w Warszawie odbędzie się 400. Zebranie Plenarne KEP.
13 marca
w 12. rocznicę wyboru kard. Bergoglio na papieża, odbędzie się Święto Papieskie.
16 marca
obchodzony będzie Dzień modlitwy, postu i solidarności z misjonarzami. II niedziela Wielkiego Postu nazywana jest także niedzielą „Ad Gentes”, co po łacinie oznacza: ku narodom, ku ludziom. To okazja do tego, by wesprzeć modlitwą i ofiarą pieniężną misjonarki i misjonarzy z Polski. W tym celu zostanie przeprowadzona ogólnopolska zbiórka pieniędzy do puszek. Głównym zadaniem misjonarzy jest praca duszpasterska. Są oni posłani, aby głosić Ewangelię i tworzyć wspólnoty wiary. Jednak z działalnością ewangelizacyjną zwykle łączą oni pomoc charytatywną, edukacyjną i medyczną. Wymaga tego sytuacja w krajach misyjnych – ubóstwo materialne i duchowe, niesprawiedliwość społeczna, brak poszanowania praw człowieka, korupcja i inne palące problemy społeczno-ekonomiczne.
24 marca
– Dzień Misjonarzy Męczenników. Wśród najbardziej zagrożonych terenów misyjnych są obecnie terytoria Ameryki Południowej i Afryki. To właśnie tam w ostatnich latach ginie najwięcej misjonarzy.
25 marca
w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego obchodzony będzie Dzień świętości życia.
Źródło:
https://archwwa.pl/wiadomosci/co-czeka-kosciol-w-2025-roku-najwazniejsze-wydarzenia/
W pierwszy piątek Wielkiego Postu obchodzony jest dzień modlitwy i solidarności z osobami skrzywdzonymi wykorzystaniem seksualny. Ich głos możemy usłyszeć m.in. w tegorocznych rozważaniach drogi krzyżowej.
Karmelita bosy o. Mateusz Filipowski poprosił osoby zranione wykorzystaniem, by podzieliły się z nim „osobistymi stacjami drogi krzyżowej, które przechodzą”. Stały się one osnową rozważań drogi krzyżowej przygotowanej na tegoroczny dzień modlitwy i solidarności z osobami skrzywdzonymi wykorzystaniem seksualnym.
„Życie z doświadczeniem wykorzystania seksualnego zawiera w sobie każdą stację drogi krzyżowej. Są na niej i momenty skazania, upadków, obnażenia, ale i pocieszenia czy pomocy. Jest grób, ale chcę wierzyć, że jest też zMartwychWstanie. Cokolwiek by o niej napisać, mam w sercu przekonanie o jednym – Jezus podąża nią razem ze mną. Razem z każdym skrzywdzonym” – to świadectwo skrzywdzonego mężczyzny otwierające rozważania.
Dziękuję wszystkim Osobom skrzywdzonym za podzielenie się ranliwym kawałkiem swojej duszy. Jesteście piękni, jesteście ważni, jesteście potrzebni nam wszystkim. Jesteście ukochaną źrenicą w oczach Bożych – podkreśla autor rozważań o. Filipowski.
Przygotowane na ten rok materiały duszpasterskie stanowią wyraźny głos zranionych, dając im przestrzeń do wyrażenia swoich doświadczeń i emocji. Tekst modlitwy, która może być odmówiona we wspólnocie parafialnej, zakonnej lub grupie formacyjnej napisała również osoba skrzywdzona, a modlitwę wiernych przygotowała matka osoby skrzywdzonej. Wszystkie teksty są dostępne na stronie wspolnotazezranionymi.pl/dmis2025/.
Miejsca modlitwy i nadziei dla Skrzywdzonych
Dzień modlitwy i solidarności, który się zbliża, to szczególny moment duchowego wsparcia dla osób, które doświadczyły cierpienia na skutek wykorzystania seksualnego. Chcemy wszystkim Wam powiedzieć, że otwieramy nasze serca. Chcemy być blisko, towarzyszyć Wam, chcemy otoczyć Was modlitwą, modlić się z Wami i za Was. Prosić, aby Bóg uleczył rany zadane Wam, abyście mogli odważnie i z nadzieją podejmować wyzwania konkretnego życia – zwrócił się bezpośrednio do osób skrzywdzonych abp Wojciech Polak w nagraniu udostępnionym na profilu facebookowym „Wspólnota ze Zranionymi” (@WspolnotaZeZranionymi).
W tym roku biskupi wyznaczyli w diecezjach konkretne kościoły, w tym kościoły stacyjne Roku Jubileuszowego, które 7 marca – w pierwszy piątek Wielkiego Postu – staną się centralnymi miejscami modlitwy oraz przestrzeniami spotkania osób skrzywdzonych i tych, którzy chcą wyrazić solidarność z nimi.
Pozostałe parafie i wspólnoty zakonne zaproszone są do włączenia w Dzień modlitwy i solidarności, zwłaszcza poprzez mszę św. i modlitwę w intencji osób zranionych. Chciejmy ten dzień przeżyć w jedności i solidarności z Osobami Skrzywdzonymi – apeluje abp Polak.
Źródło:
https://archwwa.pl/wiadomosci/kosciol-wsluchuje-sie-w-glos-skrzywdzonych-i-modli-sie-za-nich/
Udział w Jubileuszu Wolontariatu zadeklarowało 25 tys. osób z ponad 100 krajów świata. Jubileuszowej Mszy św. będzie przewodniczył kard. Michael Czerny SJ, prefekt Dykasterii ds. Służby Integralnemu Rozwojowi Człowieka.
Jak informuje Dykasteria ds. Ewangelizacji, odpowiedzialna za organizację jubileuszowych spotkań, w Jubileuszu Wolontariatu najliczniej wezmą udział wolontariusze z Włoch (zgłosiło się ich blisko 15 tys.). Wśród innych licznie reprezentowanych krajów, wymieniane są m.in. Stany Zjednoczone, Brazylia, Hiszpania oraz Polska.
Wolontariusze wezmą udział w Mszy św. w Watykanie
W sobotę, 8 marca, wolontariusze przejdą przez Drzwi Święte, a także będą mogli skorzystać z Sakramentu Pojednania, sprawowanego w kościołach jubileuszowych na terenie Rzymu. Z kolei popołudniu wezmą udział w „Dialogach z miastem” – wydarzeniach kulturalnych i artystycznych, zorganizowanych na placach w różnych częściach miasta.
Z kolei w niedzielę, 9 marca, uczestnicy jubileuszowego spotkania wezmą udział we Mszy św. w Bazylice Watykańskiej, która rozpocznie się o godz. 10.30. Będzie jej przewodniczył kard. Michael Czerny SJ, prefekt Dykasterii ds. Służby Integralnemu Rozwojowi Człowieka, który odczyta również homilię, przygotowaną na tę okazję przez Papieża Franciszka.
Źródło:
https://archwwa.pl/wiadomosci/25-tys-wolontariuszy-z-ponad-100-krajow-swiata-zjedzie-do-watykanu/
12 marca 1818 r. Pius VII, bullą „Militantis Ecclesiae regimini”, podniósł do godności Kościoła metropolitalnego dotychczasowy Kościół biskupi i zastrzegł sobie na przyszłość przydzielenie warszawskiemu Kościołowi metropolitalnemu biskupich Kościołów diecezjalnych.
Druga bulla, „Ex imposita nobis”, z 30 czerwca 1818 r., wyznaczała diecezje, które wchodziły w skład nowej metropolii. Oprócz Archidiecezji Warszawskiej do metropolii należały diecezje: krakowska, lubelska, sandomierska, włocławska, płocka, podlaska i sejneńska. W takim stanie metropolia funkcjonowała do powstania styczniowego. Po powstaniu car zniósł Diecezję Podlaską, która została ponownie przywrócona dopiero w 1918 r. Natomiast w 1880 r. Diecezja Krakowska została wyłączona z metropolii i poddana bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. W zamian przywrócona do życia Diecezja Kielecka znalazła się w granicach Metropolii Warszawskiej.
Arcybiskup warszawski, jako metropolita, otrzymał szereg praw i przywilejów. Na wniosek cara, Pius VII przyznał mu tytuł prymasa Królestwa Polskiego i przywilej noszenia szat purpurowych na wzór kardynałów Kościoła Rzymskiego. Oprócz uprawnień o charakterze kościelnym, metropolia posiadała też niektóre prerogatywy o charakterze politycznym. Po powstaniu listopadowym uprawnienia polityczne arcybiskupów warszawskich zostały mocno ograniczone, w latach 60. zreorganizowane, a wreszcie po powstaniu styczniowym zawieszone.
Powstała w 1818 r. Metropolia Warszawska właściwie cieszyła się poparciem tylko cara Aleksandra I, gdyż już jego następca, Mikołaj I, odnosił się do niej nieufnie. Brało się to stąd, że arcybiskupi warszawscy troszczyli się nie tylko o sprawy kościelne, ale i narodowe, a sama Warszawa była zbyt polska, by mogła cieszyć się poparciem carów. Dlatego też w ramach represji po powstaniu listopadowym rząd carski chciał znieść Metropolię Warszawską, a uprawnienia metropolitalne przekazać metropolicie mohylewskiemu. Podobnie rzecz się miała po powstaniu styczniowym. Jednakże i w jednym, i w drugim przypadku Stolica Apostolska nie wyraziła na to zgody.
Źródło:
https://archwwa.pl/moja-diecezja/o-archidiecezji-warszawskiej/historia-old/#toggle-id-2
OGÓLNA KLAUZULA INFORMACYJNA
DOTYCZĄCA STANDARDÓW OCHRONY DZIECI
W DUSZPASTERSTWIE PARAFIALNYM
W związku z wejściem w życie ustawy
dotyczącej ochrony dzieci, w naszej
parafii zostały opracowane zasady,
które mają się przyczynić do tworzenia
bezpiecznego środowiska parafialnego
w taki sposób, by każdy mógł się
czuć dobrze, był akceptowany i szanowany.
Standardy określające sposoby zachowań,
jak również sposoby reagowania
na krzywdę lub niestosowne zachowanie
są udostępnione w kancelarii
i na stronie internetowej naszej parafii.
W parafii wskazano również Osobę Zaufania,
której dane są podane w gablocie parafialnej
i na stronie internetowej. Jest to osoba,
do której można się zwracać
w przypadkach dostrzeżenia krzywdy.
Wyciąg ze Standardów Ochrony dzieci
w duszpasterstwie parafialnym.
Rozdział VI
Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie
zgłoszeń o zdarzeniach krzywdzenia dzieci
1. Osoba zaufana
– imię i nazwisko, kontakt;
Ks. Wojciech Jędrysiak
Telefon:
+48 22 756 16 48;
parafiamrokow@gmail.com
2. Proboszcz
– imię i nazwisko, kontakt:
Ks. Wojciech Jędrysiak
Telefon:
+48 22 756 16 48;
parafiamrokow@gmail.com
3. Osoby odpowiedzialne
za przyjmowanie zgłoszeń
o zdarzeniach krzywdzenia dzieci:
Ks. Wojciech Jędrysiak
Telefon:
+48 22 756 16 48;
parafiamrokow@gmail.com
4. Jeśli jakakolwiek osoba dorosła
zaangażowana w pracę duszpasterską
w parafii dowie się od dziecka,
że doświadcza ono przemocy, automatycznie
ma obowiązek zastosowania się
do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym,
że każdy, kto dowie się o popełnieniu
przestępstwa ściganego z urzędu,
ma społeczny obowiązek zawiadomić
o tym prokuratora lub policję.
(KLIKNIJ LOGO)
