____________________________________
MSZE ŚWIĘTE W NIEDZIELE
o 8.00, 10.00, 12.00 i 17.00.
MSZE W TYGODNIU
(1) przez cały październik
o godz. 18.00
(2) w listopadzie:
- w poniedziałki, środy,
piątki, w I sobotę miesiąca
o godz. 18.00,
- we wtorki, czwartki
i pozostałe soboty o 8.00.
KANCELARIA PARAFIALNA
czynna w pon., śr. i piątki
w godz. od 16.00 do 17.45
*W pierwsze piątki tylko do 16.45.
Tel. do ks. Proboszcza:
+48 22 756 16 48
____________________________________
*ZAPRASZAMY NA RÓŻANIEC
codziennie - od 1 października!
W niedziele - o 16:30
i dziesiątka różańca - o 9:45,
a w tygodniu - o 17:30.
ODMÓW KAŻDEGO DNIA
chociaż dziesiątkę Różańca!
*
Przez cały październik
modlimy się o zbawienie duszy
śp. Edwarda Jesionek
we mszy gregoriańskiej.
*
*OSTATNIE POŻEGNANIE*
W środę 9 X o godz. 12:00
pożegnamy z naszej wspólnoty
śp. BARBARĘ STANKIEWICZ.
Przesyłamy nasze
kondolencje Najbliższym.
*Wieczny odpoczynek
racz Zmarłej dać, Panie!
*
Zapraszamy czcicieli Matki Bożej
na OSTATNIE W TYM ROKU
NABOŻEŃSTWO FATIMSKIE
w niedzielę 13 X 2024 r.
po mszy św. o 17:00.
Zabierzmy na procesję
świece zabezpieczone
przed kapaniem wosku.
____________________________________
*EWANGELIA - pod ogłoszeniami.
Wysłuchamy List pasterski
Episkopatu Polski zapowiadający
obchody XXIV Dnia Papieskiego.
Uwielbimy Pana Jezusa
po Sumie o 12:00.
Zapraszamy na adorację!
Na Sumie otoczymy
serdeczną modlitwą
Jubilatów Małgorzatę i Adama,
z okazji 34. Rocznicy Ślubu.
Pamiętajmy o prasie katolickiej.
Można wspomóc działanie tej strony
ofiarami do puszki pod chórem.
W minioną sobotę 5 X
sakramentalne TAK
ślubowali sobie przed Bogiem
Dominika Dyftus i Rafał Osiński
oraz Małgorzata Szpalerska
i Cezary Słowikowski
*Cieszymy się razem z Wami.
Pamiętajmy o Nowożeńcach
w modlitwie!
Zachęcamy do śpiewu
W PARAFIALNEJ SCHOLI
Próby są w każdą niedzielę
przed mszą o 17:00.
Zgłoszenia do p. Grzegorza.
Dziękujemy za Waszą ofiarną pomoc
na spłatę kosztów malowania kościoła.
Można nadal dokonywać wpłat
na ten cel na konto parafii.
Jest dużo wolnych intencji.
Zachęcamy do zamawiania mszy świętych.
____________________________________
W niedzielę 6 X 2024 r.
będziemy obchodzić odpust
w parafii w Tarczynie
ku czci Matki Bożej Różańcowej.
Uroczystą Mszę Świętą odpustową
o 12.30 odprawi ks. prałat
prof. Sławomir Śledziewski,
osobisty sekretarz
kard. Gerharda Müllera.
Po Mszy Świętej będzie
wystawienie Najświętszego
Sakramentu i procesja
wokół kościoła.
*
Od środy 2 października
trwa w naszej diecezji
DZIEWIĘCIODNIOWA NOWENNA
w intencji OBRONY ŻYCIA
DZIECI NIENARODZONYCH
oraz O ZACHOWANIE PRAWA BOŻEGO
w naszej Ojczyźnie
*Dołączmy te intencje
do naszego pacierza.
____________________________________
W NADCHODZĄCYM TYGODNIU
w liturgii obchodzić będziemy:
W poniedziałek 7 X
– wspominamy Najświętszą
Maryję Pannę Różańcową.
*Więcej o Patronce tygodnia
i o genezie różańca
- pod ogłoszeniami.
W tym dniu przypada również
dzień modlitwy i postu
w intencji pokoju na świecie.
7 X to I pon. miesiąca, a więc
dzień pamięci i modlitwy
za naszych Zmarłych
polecanych w Wypominkach
*Zapraszamy na modlitwę
w poniedziałek o 17:30.
KĄCIK HISTORYCZNY
7 X 1973 r. w warszawskim kościele
ojców jezuitów na Starym Mieście
prymas kard. Stefan Wyszyński
dokonał koronacji obrazu
Matki Bożej Łaskawej
W środę 9 X
– msza o 18:00,
z NOWENNĄ DO MATKI BOŻEJ
NIEUSTAJĄCEJ POMOCY.
W piątek 11 X mamy dzień
św. Jana XXIII, papieża
*
W sobotę 12 X
Kościół przypomina nam
postaci dwóch niezwykłych
świętych - bł. Jana Beyzyma,
apostoła trędowatych,
i bł. Carlo Acutisa,
geniusza komputerowego,
który w Internecie propagował
kult Eucharystii pokazując
liczne cuda eucharystyczne.
FILMY O CARLO ACUTISIE:
http://katecheza.bydgoszcz.pl/filmy-o-carlo/
*
13 PAŹDZIERNIKA przypada
XXVIII Niedziela zwykła.
*EWANGELIA - pod ogłoszeniami.
RÓŻANIEC FATIMSKI
będzie po mszy św. o 17:00.
13 X 1917 r. miało miejsce
ostatnie objawienie Matki Bożej
w portugalskiej Fátimie
W niedzielę, 13 października
przypada XXIV Dzień Papieski,
obchodzony pod hasłem
Jan Paweł II – Ewangelia
starości i cierpienia.
Tego dnia odbędzie się
tradycyjna ZBIÓRKA DO PUSZEK
na fundusz stypendialny Fundacji
Dzieło Nowego Tysiąclecia
13 X w każdej parafii i rektoracie
odbędą się badania niedzielnych
praktyk religijnych
(dominicantes i communicantes).
Można już składać
na WYPOMINKI ROCZNE
i JEDNORAZOWE na 1 XI.
Prosimy o czytelne pismo.
*
W sobotę, 19 października
przypada 40. rocznica
męczeńskiej śmierci
bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
*
W niedzielę, 20 października
Kościół Powszechny obchodzi
Światowy Dzień Misyjny,
nazywany w Polsce
Niedzielą Misyjną.
To dzień modlitwy i wsparcia
materialnego misji na świecie.
*Po każdej mszy będzie
zbiórka do puszek.
*
Wg nowych wytycznych ochrony dzieci
zamieściliśmy poniższą informację,
która będzie także dostępna w gablocie:
OGÓLNA KLAUZULA INFORMACYJNA
DOTYCZĄCA STANDARDÓW OCHRONY DZIECI
W DUSZPASTERSTWIE PARAFIALNYM.
*Szczegóły - poniżej.
*
Wszystkim Parafianom, Gościom
i Przyjaciołom naszej parafii
życzymy tygodnia owocnego
w dobre uczynki i szlachetne gesty.
Polecamy Was nieustannie
opiece naszego Patrona,
św. Stanisława Kostki!
______________________________________
WYDARZENIA
KONCERT w DUSZPASTERSTWIE
ŚRODOWISK TWÓRCZYCH
przy pl. Teatralnym
6 X 2024 r. godz. 18:00
Wstęp wolny.
*
W kościele bł. Władysława na Kabatach
w niedzielę 6 października
o godz. 19:00 KONCERT Wśród Gwiazd
w wykonaniu Orkiestry Kameralnej
Filharmonii Narodowej.
W repertuarze muzyka
Wolfganga Amadeusza Mozarta
oraz tematy filmowe Johna Williamsa.
Wstęp wolny.
*
Parafia Tarczyn organizuje
autokarową pielgrzymkę do Lichenia.
Wyjazd będzie 12 października (sobota).
Koszt pielgrzymki to 130 zł.
Zapisy w Tarczynie - u księdza Mariusza
*
Akademia Katolicka w Warszawie zaprasza na sympozjum z okazji 40. rocznicy śmierci bł. Jerzego Popiełuszki: Świętość nie jest przywilejem. Jest naszym powołaniem i obowiązkiem, które odbędzie się w sobotę 19 października. Sympozjum rozpocznie Msza Święta o godz. 9.30 w parafii św. Stanisława Kostki na Żoliborzu;
*
Muzeum Archidiecezji Warszawskiej zaprasza na wykłady o ks. Jerzym w środy o godz. 16.30.
*
Zachęcamy do odwiedzenia WYSTAWY
do 3 listopada 2024
pt. „PRAWDA I WOLNOŚĆ.
KSIĄDZ JERZY POPIEŁUSZKO”,
którą przygotowało
Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
we współpracy z Muzeum Księdza
Jerzego Popiełuszki w Warszawie.
______________________________________
POZOSTAŁE OGŁOSZENIA
Oglądaj WIADOMOŚCI Z ŻYCIA KOŚCIOŁA online:
https://warszawa.tvp.pl/8425469/kosciol-z-bliska
*
POMÓŻ TRĘDOWATYM i ich opiekunom!
Pomoc materialną można przekazać
za pośrednictwem rachunku bankowego
Fundacji Polskiej Raoula Follereau:
87 1240 1082 1111 0000 0387 2932
*Szczegóły tego dzieła na stronie:
https://follereau.org/?p=4723
*
POMÓŻ WARSZAWSKIEMU HOSPICJUM DOMOWEMU
Archidiecezjalny Zespół
Domowej Opieki Paliatywnej pomaga już od 25 lat.
Zespół hospicyjny swoim wsparciem obejmuje chorych
niezależnie od ich przekonań, uwzględniając
ich indywidualne potrzeby duchowe i religijne
Szczegółowe informacje: http://hospicjumdomowe.com/
WESPRZYJ HOSPICJUM - NUMER KONTA BANKOWEGO:
80 1020 1026 0000 1202 0247 4930
*
JAK POMÓC UBOGIM i BEZDOMNYM z Warszawy?
MOŻESZ WESPRZEĆ organizację charytatywną
SANT'EGIDIO - dane do przelewu:
FUNDACJA SANT'EGIDIO POLSKA
Adres: Wspólna 61 lok. 103, 00-687 Warszawa
Nr konta:
43 1750 0012 0000 0000 3519 5197 (BNP Paribas)
Tytuł: na cele statutowe lub ubodzy
*
TELEFON ZAUFANIA DLA MAŁŻEŃSTW W KRYZYSIE
Telefon zaufania będzie czynny od poniedziałku do piątku
w godz. 19:00-22:00. Aby skorzystać
z pomocy należy zadzwonić pod numer: 22 11 200 36.
Czas rozmowy ze specjalistą to ok. 30-40 minut,
wsparcie psychologiczne jest bezpłatne,
a pomoc w pełni anonimowa.
*
„ZRANIENI W KOŚCIELE”
to telefon zaufania 800 280 900
i katolickie środowisko wsparcia
dla osób dotkniętych przemocą seksualną w Kościele
Więcej informacji na www.zranieni.info
*
PROŚBA O WASZĄ POMOC
Wobec wielu wyzwań finansowych związanych z bieżącym
funkcjonowaniem parafii prosimy o wpłaty na konto parafialne.
Prosimy o zaznaczanie, czy przelewy dotyczą tzw. tacy,
czy jest to ofiara za intencję mszy, na sprzątanie kościoła itd.
NUMER KONTA NASZEJ PARAFII:
B.S. Lesznowola
03 8022 0000 0009 2542 2001 0001
W TYTULE PODAJĄC:
"Darowizna na cele kultu religijnego, taca"
- taką darowiznę wg obecnych przepisów prawa
można odpisać od podatku.
Wyrażamy wdzięczność za wszystkie
Wasze wpłaty na konto parafialne.
Modlitwa do św. Stanisława Kostki
Święty Stanisławie Kostko!
Obudź we mnie tęsknotę za tym,
co piękne i szlachetne.
Uproś mi łaskę rozpoznawania
Bożej woli i męstwo życia
zgodnie z Ewangelią.
Błogosław Ojczyźnie, naszym rodzinom,
duszpasterzom i całej parafii.
Daj mi wiarę w modlitwie,
nadzieję w trudnościach,
daj miłość w działaniu!
Chcę czynić dobro i jak Ty - szukać Boga.
Twoje zawołanie:
Do wyższych rzeczy jestem stworzony,
i dla nich pragnę żyć,
niech będzie i moim zawołaniem. Amen.
*ŚWIĘTY STANISŁAWIE KOSTKO,
módl się za nami!
1. O, dobry Boże, uwielbiam Cię,
do Stasia Kostki modlitwy ślę,
*
bym, jak nasz Patron za ziemskich dni,
pragnął świętości i służył Ci!
2. Na Stanisława zasługi zważ,
On czcił Maryję, Jej trzymał straż.
*
Niech dopomaga w dojściu do bram,
gdzie na nasz czeka Maria i Pan.
3. Pragniemy sławić gorliwość Twą,
i uczynkami pomnażać ją.
*
A Ty, mrokowski Patronie nasz,
miłością, zdrowiem, łaskami darz!
4. Naszą parafię w opiece miej,
o Stanisławie, pomagaj jej,
*
By tu w Mrokowie, wśród "krętych dróg",
- z Twoją pomocą - królował Bóg! (x2)
*Słowa - organista
*Melodia - Adam Kowalski
*Tekst inspirowany śpiewem do patrona Warszawy,
oraz uzdrowienia z epidemii - błog. Władysława z Gielniowa.
ROZWAŻANIE DO LITURGII SŁOWA
na nd. 6 X 2024 r.:
https://archwwa.pl/aktualnosci/
moja-niedziela-ks-maciej-jaszczolt/
*
EWANGELIA na NIEDZIELĘ
(6 października)
Wersja dłuższa
Ewangelia (Mk 10, 2-16)
Co Bóg złączył, tego człowiek
niech nie rozdziela
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Faryzeusze przystąpili do Jezusa, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę.
Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?»
Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić».
Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela».
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».
Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
*
EWANGELIA na NIEDZIELĘ
(13 października)
Ewangelia (Mk 10, 17-30)
Rada dobrowolnego ubóstwa
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę».
On Mu odpowiedział: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości».
Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną». Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».
A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może być zbawiony?»
Jezus popatrzył na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».
Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».
Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym».
Zakaz rozwodów, ogłoszony przez Pana Jezusa, zawiera jeden wypadek szczególny, ową słynną klauzulę "poza przypadkiem nierządu". O ile mi wiadomo, w Kościele katolickim nawet zdrada małżeńska nie upoważnia strony niewinnej do rozwodu i do nowego małżeństwa. Ja pytam naiwnie, ale stanowczo: Tamte słowa -- "poza przypadkiem nierządu" -- jednak w Ewangelii się znajdują, a więc muszą coś oznaczać. Nie można ich interpretować więc w takim kierunku, żeby uznać je za nie istniejące. Pytam: Jeśli słowa te nie oznaczają pozwolenia na rozwód w tym szczególnym wypadku, to co w takim razie oznaczają?
Zacznijmy od początku. Jak wiadomo, Pięcioksiąg Mojżesza zezwala na rozwód. "Jeśli mężczyzna -- czytamy w Księdze Powtórzonego Prawa (24,1) -- pojmie kobietę, aby być jej mężem, lecz ona nie pozyska łaski w jego oczach, gdyż on znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej, potem odeśle ją od siebie". Warto sobie uświadomić, że w tamtych czasach pewne okoliczności rozwód ułatwiały. Rozwód na pewno nie oznaczał wówczas rozbicia rodziny: nawet jeżeli małżeństwo było monogamiczne (bo praktykowano również wielożeństwo), rodzina podstawowa była jedynie cząstką wielkiej rodziny, ewentualny rozwód nikogo więc nie pozostawiał bez rodziny. Ponadto trzeba pamiętać, że przy ówczesnym patriarchalizmie żona była raczej służebnicą męża niż jego towarzyszką.
Jak wiadomo, Pan Jezus wyraźnie stwierdził, że starotestamentalne pozwolenie na rozwód było jedynie złem koniecznym. Według Jego nauki, nie ma takich okoliczności, w których rozwód nie sprzeciwiałby się godności małżeństwa. Małżeństwo ze swojej natury i z woli Bożej powinno być nierozerwalne. "Przez wzgląd na zatwardziałość waszych serc pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony, lecz od początku tak nie było" (Mt 19,8).
Wszakże -- i to chciałbym bardzo przypomnieć -- już w Starym Testamencie obserwujemy coraz większe zbliżanie się do ideału nierozerwalności małżeństwa. I tak w Księdze Przysłów (5,15-20) znajdziemy pełen czystej erotyki tekst, wychwalający wierność małżeńską i nakazujący "zadowolić się żoną młodości". Podobne wezwanie znajdziemy u Koheleta (9,9): "Używaj życia z niewiastą, którąś ukochał, po wszystkie dni marnego twego życia". Szczególnie ostro potępia rozwód prorok Malachiasz (2,13-15), powołuje się przy tym na Abrahama, który nie porzucił bezpłodnej Sary, mimo że tak bardzo pragnął mieć własnego syna i dziedzica: "Sprawiliście też, że łzami, płaczem i jękiem okryto ołtarz Pański, tak że On więcej nie popatrzy na dar ani nie przyjmie z ręki waszej ofiary, której by pragnął. A wy się pytacie: Dlaczegóż to tak?! Dlatego że Pan był świadkiem pomiędzy tobą a żoną twojej młodości, którą przeniewierczo opuściłeś. Ona była twoją towarzyszką i żoną twego przymierza. Czyż ów Jeden [Abraham] nie dał przykładu, ten, którego ducha wyście spadkobiercami? A czegóż ten Jeden pragnął? Potomstwa Bożego! Strzeżcie się więc w duchu waszym: wobec żony młodości twojej nie postępuj zdradliwie!"
I oto przychodzi na ten świat Chrystus, Syn Boży i Zbawiciel rodziny ludzkiej. Obu Jego wystąpieniom antyrozwodowym towarzyszą jednoznaczne stwierdzenia, że nowe prawo jest w stosunku do obyczaju starotestamentowego radykalnie nowe: "Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Kto chce oddalić swą żonę, niech jej da list rozwodowy. A Ja powiadam wam: Każdy, kto oddala swą żonę -- poza wypadkiem nierządu -- naraża ją na cudzołóstwo. A kto by oddaloną pojął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa" (Mt 5,31n; por. 19,3-9).
A musimy wiedzieć, że niespełna pół wieku przedtem działał w Palestynie wielki rabbi Szammaj, który zdecydowanie zakazywał rozwodu, z jednym wszakże wyjątkiem: pobożny Żyd może rozejść się z żoną, jeśli ta okazała się cudzołożnicą. Jeśli więc Pan Jezus powtarza jedynie naukę rabbiego Szammaja, to przecież Jego prawo małżeńskie nie jest tak radykalnie nowe, jak je przedstawia Ewangelia. Jak to więc w końcu jest: czy Pan Jezus opowiada się za Szammajem, czy też "uczy jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie"? (Mt 7,29) Żeby odpowiedzieć na to pytanie, koniecznie trzeba rozważyć, co znaczy owo dopowiedzenie "poza wypadkiem nierządu". Niewątpliwie ma Pan rację, że te słowa coś przecież znaczą, a więc nie można ich ignorować.
Otóż według odwiecznej praktyki Kościoła katolickiego, klauzula ta odnosi się do dwóch konkretnych sytuacji. Po pierwsze, Pan Jezus dopuszcza, nawet zaleca rozejście się mężczyzny i kobiety, jeśli żyją oni na sposób małżeństwa, ale małżeństwem nie są. Chodziłoby tu o taki związek, o którym Chrystus wspomniał w rozmowie z Samarytanką: "Ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem" (J 4,18). Po wtóre, w słowach tych Kościół dopatruje się obowiązku bezwzględnej niezgody na cudzołóstwo współmałżonka. Nie wolno chrześcijaninowi tolerować sytuacji trójkąta małżeńskiego: jeśli niewinny małżonek nie może sytuacji zmienić, powinien raczej współmałżonka opuścić i w modlitwie i pokucie czekać na jego nawrócenie, niż godzić się na bezczeszczenie małżeństwa. (...)
Źródło:
https://mateusz.pl/ksiazki/js-sd/Js-sd_37.htm
Polecamy też:
https://portal.tezeusz.pl/cms/tz/fileadmin/user_upload/Mysza/1001_Rzeczy__kt_re_warto_wiedzie__o_Biblii.pdf
O tym, że nowoczesne technologie, oprócz swych zalet, mogą też sprzyjać działaniu złego ducha, a także o przesądności jako „nieświadomym dialogowaniu z diabłem”, które nigdy nie powinno mieć miejsca, mówił Ojciec Święty podczas środowej audiencji ogólnej. Skrytykował współczesne negowanie istnienia demona, ale też przypomniał, że został on ostatecznie pokonany przez Chrystusa i, że dzięki czujności i Bożej pomocy także człowiek może przezwyciężać jego pokusy.
Demon istnieje naprawdę
Nawiązując do fragmentu Ewangelii, mówiącego o kuszeniu Jezusa na pustyni, Ojciec Święty zaprosił do refleksji nad istnieniem demona w dzisiejszym świecie. Potępił współczesne„dziwne zjawisko”, polegające na uznaniu jakoby diabeł miał nie istnieć i sprowadzać się jedynie do pewnej metafory. „Wypędzony przez wiarę, ponownie wkracza z przesądami” – mówił Papież, odnosząc się do powszechnego zainteresowania okultyzmem, astrologią, magią a także do istnienia sekt satanistycznych, będących narzędziem złego ducha. Podkreślił, że przesądność jest nieświadomym dialogowaniem z diabłem i kilkukrotnie przestrzegł, że z diabłem nie prowadzi się dialogu.
Słowo Boże i czujność orężem przeciw złu
Franciszek zaznaczył też, że to nie grzesznicy, ale święci są najmocniejszym dowodem na istnienie szatana, bowiem, mniej lub bardziej „wszyscy święci, wszyscy wielcy wierzący świadczą o swoich zmaganiach z tą mroczną rzeczywistością, i nie można uczciwie zakładać, że wszyscy byli zwodzeni lub byli jedynie ofiarami uprzedzeń swoich czasów”.
Odwołując się do biblijnych przykładów przypomniał, że „walkę ze złym duchem wygrywa się tak, jak Jezus wygrał ją na pustyni: ciosami Słowa Bożego”, a także czujnością wobec zła, do której zachęcali m.in. apostołowie na kartach swoich Listów. Za św. Cezarym z Arles przypomniał, że Chrystus ostatecznie pokonał szatana, który, pozostając na uwięzi, prowokuje człowieka.
Nowoczesne technologie szansą i zagrożeniem
Jako konkretny przykład tego, w jaki sposób człowiek wchodzi w przestrzeń pokus złego ducha, Ojciec Święty wskazał nowoczesną technologię, która „oprócz wielu środków pozytywnych, które należy docenić, oferuje również niezliczone sposoby «dawania okazji diabłu», a wielu się na to nabiera”. Zaznaczył jednak, że świadomość obecności zła w świecie nie może prowadzić do ostatecznego zniechęcenia. „Ostateczną myślą, także i w tym przypadku, musi być pewność i bezpieczeństwo: «Ja jestem z Panem Bogiem, idź precz». Chrystus zwyciężył demona i dał nam Ducha Świętego, abyśmy uczynili Jego zwycięstwo naszym własnym” – podkreślił Papież.
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2024-09/papiez-nigdy-nie-prowadzmy-dialogu-z-diablem.html
Do tego, aby w najbliższy poniedziałek wierni modlili się i pościli w intencji pokoju na świecie zachęcił Papież Franciszek na zakończenie homilii podczas Mszy św. inaugurującej obrady XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów.
„Aby wypraszać za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny dar pokoju, w przyszłą niedzielę udam się do Bazyliki Matki Bożej Większej, gdzie odmówię Różaniec Święty i skieruję do Najświętszej Dziewicy żarliwe błaganie – zapowiedział Ojciec Święty, zapraszając, by dołączyli do niego przy tej okazji - Proszę wszystkich, aby następny dzień, 7 października, przeżyć jako dzień modlitwy i postu w intencji pokoju na świecie” – dodał.
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2024-10/papiez-oglasza-7-pazdziernika-dniem-modlitwy-i-postu-w-intencji.html
Modlitwa różańcowa jak żadna inna obejmując cały świat katolicki wskazuje, że Maryja to Mater omnium, udzielająca się wszystkim we wszystkich potrzebach jako Pośredniczka prowadząca do Chrystusa. Różaniec stał się modlitwą powszechną, najdobitniejszym wyrazem czci i kultu maryjnego.
Istotna jest także łącząca się integralnie z tytułem Matki Bożej Różańcowej rola Maryi jako Matki Bożej Zwycięskiej, której kult zainaugurowała bitwa pod Lepanto w 1571 r. Jako patronka wojsk katolickich w decydujących starciach – Biała Góra, Nordlingen, Częstochowa, Chocim, Beresteczko, Wiedeń - zapisała się w historii Europy i Polski. Zwycięstwo pod Wiedniem Innocenty XI uczcił ustanawiając święto Imienia Maryi.
Źródło:
https://www.niedziela.pl/artykul/38308/
Różaniec – symbol i mistyka róży
Słowo różaniec (łac. rosarium) wywodzi się z litanijnego wezwania „Rosa mystica” (Róża duchowa). Porównanie to łączy się z symboliką róży i krzewu różanego, i posiada głębokie implikacje w mistyce chrześcijańskiej. Modlitwa różańcowa jest wyrazem misteryjnego nurtu duchowości średniowiecza, której szczególnym znamieniem był rosnący i różnicujący się kult maryjny.
Wszystkie znaczenia róży wynikają z jej funkcji sakralnej. Podstawę sakralności róży stanowią jej przyrodzone właściwości – kształt, barwa i zapach, które dopiero w strukturze symbolu ewokują jej prawdziwe znaczenie. Powodują one, że róża jest przede wszystkim kwiatem mistycznym. Najbardziej znanym wyobrażeniem ze sfery mistyki róży jest różaniec. Różaniec to rosarium, czyli ogród lub wieniec różany, miejsce mistycznej łączności z Bogiem i kontemplacji niebiańskiego bytu.
Modlitwa różańcowa jako akt kultowy zawiera dwa aspekty: jest techniką modlitewną przez powtarzanie i rytmikę wezwań oraz jest formą kontemplacji wydarzeń świętej historii. Wspólnie prowadzą one do możliwie doskonałego uczestniczenia w Bożych tajemnicach i realizacji celu eschatologicznego. Dlatego też różaniec, jako swoisty „środek” modlitewny posiada charakter uniwersalny i stosowany jest także w buddyzmie, hinduizmie i islamie.
Pierwociny różańca stanowiły „sznury modlitewne”, na których z czasem zawiązywano węzełki, a potem nizano paciorki, aby ułatwić liczenie modlitw. Różaniec muzułmański wylicza 99 imion Allacha, a setny, niewidzialny paciorek otwiera powrót do niego. Różaniec hinduski jest przypisany Brahmie i Sarasvati, symbolizuje wszystkie światy i etapy objawienia. Triparasundari – róża kosmiczna, wyraża skończoną doskonałość, jednię i niczym nie skażone spełnienie.
Początki i rozwój
Geneza chrześcijańskiej modlitwy różańcowej nie została do tej pory jednoznacznie ustalona. Ogólnie przyjętej tradycji nie potwierdzają bowiem źródła w kilku istotnych sprawach. Miarodajne będzie zatem stwierdzenie, że różaniec stanowi wynik wielowiekowej ewolucji różnych form modlitewnych.
Chrześcijaństwo znało sznury modlitewne już we wczesnym średniowieczu. Służyły one do odmawiania modlitwy Pańskiej i nosiły nazwę signula de Pater Noster. Prawdopodobnie ok. połowy XII w. z takim praróżańcem powiązano maryjną modlitwę Ave Maria, co było oznaką rosnącego znaczenia Matki Bożej w Kościele. Pierwszego usystematyzowanego połączenia obu modlitw: 5 Pater Noster i 50 Ave Maria dokonał prawdopodobnie kartuz Henryk Eghen. Dalsze, pewne już wiadomości pochodzą z pierwszej połowy XV w. Uformowana modlitwa różańcowa powstała w środowisku kartuzów – Dominik z Prus i Adolf z Essen z klasztoru w Trewirze połączyli 50 Ave Maria z pięćdziesięcioma rozmyślaniami. Była to „reforma trewirska”, co świadczy o istnieniu wcześniejszych form różańca. System trewirski posiadał kilka wariantów, odmawiano np. 63 Ave Maria, które odpowiadały symbolicznej liczbie 63 lat życia Matki Bożej i łączono je z rozmyślaniami o tajemnicach maryjnych.
Następne źródła pochodzą z kręgu dominikańskiego. Alanus de Rupe (Alain de la Roche) napisał ok. 1470 r. dzieło „De utillitate Psalteri Mariae”, pierwszą książkę poświęconą różańcowi (pierwszą polską książkę o tematyce różańcowej pt. „Różanego wianka Panny Mariey wyłożenie nabożne” napisał ks. Benedykt Herbest w 1568 r.). Na wzór zawartych w „Psałterzu“ 150 psalmów, de Rupe ustalił sposób odmawiania 150 Ave Maria połączone z rozważaniami tajemnic i przedzielił je 15 modlitwami Pater Noster. Powiązał także ideę różańcową z symboliką wianka różanego. W 1475 r. przeor klasztoru dominikanów w Kolonii, Jakub Sprenger, założył pierwsze bractwo różańcowe, obdarzone kilka lat później przywilejami i odpustami papieskimi. System jaki wprowadzili de Rupe i Sprenger nosił miano „reformy kolońskiej”. Ostatnia zmiana nastąpiła w 1483 r. Liczbę tajemnic różańca zredukowano do 15 i wprowadzono ich podział na radosne, bolesne i chwalebne. W tej postaci różaniec trwał do 2002 r., kiedy to Jan Paweł II 16 października powiększył go o Tajemnice Światła.
Główny nurt tradycji różańcowej wywodzi się jednak od św. Dominika. Według tej tradycji, święty przebywający w 1212 r. w klasztorze Prouille na wyspie Albi, doznał we śnie objawienia. Ukazała mu się Matka Boska, podarowała różaniec, wyjaśniła jak należy się na nim modlić i zachęciła do jego rozpowszechniania. Według przekazów dominikańskich, głównie Alanusa de Rupe, św. Dominik ewangelizując i głosząc kazania odmawiał różaniec łącząc modlitwę z wyjaśnianiem tajemnic wiary. Modlitwa różańcowa miała się przyczynić do zaniku herezji albigensów, których nawracał św. Dominik. Świętemu nie obca była mistyka rosarium – określał on różaniec jako „koronę z róż Najświętszej Maryi Panny”.
Przekaz pozostawiony przez Alanusa de Rupe jest kontrowersyjny, nie znajduje bowiem potwierdzenia w innych źródłach. Żadne dokumenty nie świadczą również o istnieniu bractw różańcowych współczesnych św. Dominikowi. A właśnie one są najlepszym świadectwem potwierdzającym istnienie rozbudowanej formy różańca.
Modlitwa różańcowa ogarnęła szybko świat chrześcijański i było to w głównej mierze zasługą bractw różańcowych. Pod koniec XVI w. nie było prawie miasta w Europie bez tej konfraterni. Erygowano w kościołach kaplice różańcowe lub ołtarze brackie, które otrzymywały liczne odpusty. Przyczyniły się one niemało do popularności różańca. Modlitwa różańcowa choć nie weszła do kultu liturgicznego osiągnęła rangę modlitwy powszechnej, praktykowanej przez wszystkie stany. Byłą dostępna dla ludzi nie umiejących czytać (stanowiło to w znacznym stopniu o jej powszechności) i zwano ją dlatego „brewiarzem dla ludu”.
Prawdziwy rozkwit przeżyło nabożeństwo różańcowe w dobie kontrreformacji. Łącząc praktykę modlitwy z kontemplacją prawd wiary, różaniec, ta „skrócona Ewangelia” znakomicie realizował zalecenia Soboru Trydenckiego, był niezastąpiony w dziele poszerzania i popularyzacji wiary katolickiej. Rozwój ten wiązał się z działalnością dominikanów. W XVII w. byli oni jednym z najpotężniejszych zakonów. W samej Rzeczpospolitej posiadali wówczas 182 klasztory. „Nie było prawie parafii, gdzieby bractwo różańcowe nie istniało” – pisał historyk obyczajów Łukasz Gołębiowski. Należeli do nich dosłownie wszyscy – od króla do chłopa. Szlachcic (katolik) obok szabli miał zawieszony u pasa różaniec. Religijna gorliwość potrydencka powodowała, że do bractw różańcowych zapisywano nawet zmarłych.
Źródło:
https://www.niedziela.pl/artykul/38308/
Odmawianie różańca dzielimy
na następujące dni:
Tajemnice Radosne odmawiamy
w poniedziałek i sobotę;
Tajemnice Światła
w czwartek;
Tajemnice Bolesne
we wtorek i piątek,
zaś Tajemnice Chwalebne
w środę i niedzielę.
*
WKŁAD św. JANA PAWŁA II
w modlitwę rózańcową
Nazwę i niemal niezmienione tematy tajemnic światła Jan Paweł II przejął i wprowadził w całym Kościele ogłaszając list Rosarium Virginis Mariae. „Przechodząc od dzieciństwa i życia w Nazarecie do życia publicznego Jezusa kontemplacja prowadzi nas do tych tajemnic, które ze specjalnego tytułu nazwać można tajemnicami światła.
*
I. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Pan Jezus rozpoczyna swoją działalność publiczną od chrztu w Jordanie. Jan przedstawia Go jako Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata i w ten sposób przywraca pokój między ludźmi i Bogiem, oraz pokój między ludźmi, burząc dzielący ich mur - wrogość (por. Ef 2,14).
Kiedy później posyłał swych uczniów z misją głoszenia królestwa, polecał im, aby zaczynali swą pracę w każdym domu od pozdrowienia: "Pokój temu domowi" (Łk 10,5).
Kiedy i my dzisiaj myślami podążamy nad Jordan, do Ziemi Świętej, którą uświeciły stopy zwiastunów pokoju, przeraża nas ogrom nienawiści, która wywołuje ciągłe walki między Żydami i Palestyńczykami. Jesteśmy zatroskani wszelkimi konfliktami i walkami, które toczą się na całym świecie.
Ojciec święty zwraca się do tych, którzy biorą do ręki różaniec, aby modlili się w intencji pokoju: Pilna jest potrzebna wołania do Boga o dar pokoju... Odmawiając różaniec nie można nie czuć się wyraźnie zobowiązanym do służby w sprawie pokoju, ze szczególnym odniesieniem do ziemi Jezusa, nadal tak doświadczanej, a tak bardzo drogiej sercu chrześcijan.
II. Objawienie siebie na weselu w Kanie Galilejskiej
Sam Bóg sprawił, że zbawienie przyszło przez rodzinę. I nie chodzi tutaj wyłącznie o Najświętszą Rodzinę z Nazaretu, w której narodził się Jezus Chrystus.
Zbawiciel dokonuje swego dzieła w każdej rodzinie tak, jak wśród rodziny na weselu w Kanie Galilejskiej, dokonał pierwszego znaku potwierdzajacego Jego zbawczą misję. Każdy człowiek powinien w rodzinie znajdować warunki do życia i rozwoju, a w rodzinie chrześcijańskiej również środowisko do wzrastania w świętości, a więc doświadczania na sobie i pomagania innym w zdobyciu daru zbawienia.
Ojciec święty wskazuje nam jednak, że dzisiaj rodzina jest coraz bardziej zagrożona na płaszczyźnie ideologicznej i praktycznej siłami godzącymi w jej jedność.
W trudnej sytuacji rodziny właśnie różaniec może być ratunkiem. Powrót do różańca w rodzinie chrześcijańskiej ma być... skuteczną pomocą by zapobiec zgubnym następstwom tego kryzysu znamiennego dla naszej epoki.
III. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Głoszenie Królestwa Bożego, ze względu na treść nauczania i ze względu na sposób, w jaki Pan Jezus przekazywał dobrą nowinę, gromadziło wokół Boskiego Nauczyciela tłumy.
Cieszymy się bardzo, że w naszych Kościołach ciągle widać obrazy, które podczas nauczania Jezusa można było zobaczyć nad Jeziorem Tyberiadzkim, czy na galilejskich wzgórzach.
Znane nam są jednak opustoszałe kościoły w niektórych krajach. Z tym większą nadzieją spoglądamy - za zachętą Ojca świętego - ku sanktuariom, gdzie Matka Chrystusa, powierzona Kościołowi przez umierającego Zbawiciela, w dalszym ciągu przyciąga rzesze.
Ojciec święty pisze w swym Liście: Pragnę przypomnieć objawienia z Lourdes i z Fatimy; związane z nimi sanktuaria są celem licznych pielgrzymów, szukających pociechy i nadziei.
Modlimy się na różańcu, aby trudy wielu pielgrzymów, również do polskich sanktuariów maryjnych, przyprowadziły do stóp nauczającego Jezusa niejedną Marię i niejednego Nikodema.
IV. Przemienienie na górze Tabor
Ukazanie Boskiego Oblicza w Synu Człowieczym było potrzebne nie Panu Jezusowi, ale uczniom. Przemienienie Pańskie miało miejsce między pierwszą a drugą zapowiedzią Męki, i było istotnym dopowiedzeniem do tych zapowiedzi, które przerażały apostołów, a nawet budziły sprzeciw. Pan Jezus się przemienił, aby oni się zmienili.
Aby w miejsce lęku nabrali otuchy i odwagi. Przemienienie Pańskie zostało dokonane również dla nas, byśmy odmienili swoje życie. Ojciec święty przywołuje w swym Liście świadectwa apostołów Różańca świętego. Zastanawiające jest, że zarówno św. Ludwik Maria Grignon de Montfort, który był wędrownym misjonarzem wzywającym do pokuty, jak i współczesny nam święty Ojciec Pio, który był "męczennikiem" konfesjonału, modlitwę różańcową wskazywali jako znakomity sposób przygotowania się do spowiedzi, a więc do głębokiej duchowej przemiany.
V. Ustanowienie Eucharystii
Całe bogactwo dokonanego przez Siebie zbawienia Pan Jezus zostawił w Najświętszym Sakramencie Eucharystii. "Kto ten chleb spożywa będzie żył na wieki" (J 6,51). Apostoł jednak przekazuje nam ostrzeżenie: "Kto spożywa chleb lub kielich pije Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej" (1 Kor 11,27). Godnego przystępowania do tego Sakramentu uczymy się najlepiej w szkole Maryi, w sanktuariach maryjnych. Ojciec święty przywołuje słowa błogosławionego Bartłomieja Longo, założyciela sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Pompei: Kto szerzy różaniec, ten jest ocalony". To ocalenie przychodzi również przez to, że rozważanie tajemnic różańcowych przygotowuje nas do godnego przyjęcia Ciała i Krwi Pańskiej i godnego dziękczynienia po Komunii św.
Źródło:
http://www.redemptor.by/pl/rozaniec/tajemnice-swiatla
Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży dekretem kard. Kazimierza Nycza zyskało niezwykłego orędownika.
Błogosławiony Carlo Acutis był komputerowym geniuszem, przekonanym o tym, że Bóg mocno działa także on-line.
I właśnie internet wykorzystywał do głoszenia Ewangelii, a przede wszystkim opowiadania o mocy Eucharystii, którą uważał za swą siłę.
Urodził się w 1991 roku w Londynie, wyrastał jednak we włoskiej ojczyźnie swoich rodziców w pobliżu Mediolanu. Już we wczesnym wieku oznaczał się głęboką religijnością, codziennie uczęszczał na Msze św. i odmawiał różaniec. Od chwili przyjęcia w wieku siedmiu lat pierwszej Komunii św. wykazywał niezwykłą miłość do Eucharystii, o której mówił, że jest „autostradą do nieba”. Jej częste przyjmowanie pomaga być „coraz bardziej podobnym do Jezusa”, czytamy w jego biografii. Ten cieszący się życiem nastolatek nigdy nie zaniedbywał pierwszopiątkowej spowiedzi i był znany w swojej parafii z pomocy katechetom, udzielał się jako wolontariusz w pomocy bezdomnym.
Od chwili I Komunii św. codziennie uczestniczył w Mszy św. Za przyczyną Carla jego rodzice wrócili do Kościoła. Chłopak, w którego żyłach płynie polska krew, zmarł na ostrą białaczkę 12 października 2006 r. w opinii świętości. Zgodnie z jego wolą został pochowany w Asyżu, gdzie jego rodzina miała dom letniskowy.
W siedem lat po śmierci rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. W lutym 2020 papież Franciszek uznał cud za jego wstawiennictwem, kiedy w sposób niewytłumaczalny dla medycyny zostało uzdrowione brazylijskie dziecko, co otworzyło drogę do beatyfikacji w październiku 2022 r.
Ciało pierwszego beatyfikowanego millenialsa, bł. Carla Acutisa, ubrane w dżinsy, sportową bluzę i buty od czerwca znów można zobaczyć przez szklany panel w grobowcu, znajdującym się w kościele Matki Bożej Większej w Asyżu.
"Przychylając się do prośby przedstawionej przez księdza Kamila Falkowskiego, Asystenta Diecezjalnego Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Archidiecezji Warszawskiej o ustanowienie bł. Carlo Acutis Patronem Stowarzyszenia diecezjalnego akceptuję prośbę i ustanawiam Bł. Carlo Acutis Patronem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Archidiecezji Warszawskiej" - brzmi dekret metropolity warszawskiego, podpisany 13 lipca.
Źródło:
https://warszawa.gosc.pl/doc/7732671.Bl-Carlo-Acutis-patronem-KSM-archidiecezji-warszawskiej
Dziś w południe w domu metropolity łódzkiego - po modlitwie Anioł Pański - kardynał Grzegorz Ryś poinformował, że Ojciec Święty Franciszek mianował dwóch nowych biskupów pomocniczych dla Archidiecezji Łódzkiej.
Nowymi biskupami zostali: o. Piotr Kleszcz OFM Conv. - gwardian i proboszcz parafii pw. Matki Bożej Anielskiej w Łodzi oraz ks. kan. Zbigniew Wołkowicz - moderator Roku Propedeutycznego i wieloletni Ojciec Duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi.
Biskup Piotr Kleszcz OFM Conv. został mianowany biskupem tytularnym Acque Albe di Bizacena i biskupem pomocniczym archidiecezji łódzkiej.
Biskup Zbigniew Wołkowicz został mianowany biskupem tytularnym Vassinassa i biskupem pomocniczym archidiecezji łódzkiej.
Nowi biskupi otrzymali życzenia i gratulacje.
Uroczystości związane z Sakrą Biskupią - bp Piotra i bp Zbigniewa - odbędą się w sobotę 19 października br. w łódzkiej Bazylice Archikatedralnej.
Źródło:
https://www.archidiecezja.lodz.pl/aktualnosci/2024/09/archidiecezja-lodzka-ma-dwoch-nowych-biskupow-pomocniczych-bp-piotra-kleszcza-i-bp-zbigniewa-wolkowicza
- To nie jest tak, że dostałem zamówienie do napisania klucza do Ewangelii św. Łukasza i św. Jana i wymyśliłem interpretację, którą wydawnictwo opublikowało. Każda z tych książek pokazuje rozumienie słowa na jakimś etapie jego czytania – powiedział kard. Ryś
W Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi odbyło się spotkanie autorskie z kard. Grzegorzem Rysiem pt. „Spór o tradycję – między słowami św. Łukasza i św. Jana”, które poprowadził red. Łukasz Głowacki, dyrektor łódzkiego Radia Plus.
Podczas wydarzenia metropolita łódzki mówił o dwóch książkach: „Klucz do Ewangelii św. Łukasza” i „Klucz do Ewangelii św. Jana”, które stanowią pierwszą wydaną część serii komentarzy do tekstów ewangelicznych. - To nie jest tak, że dostałem zamówienie do napisania klucza do Ewangelii św. Łukasza i św. Jana i wymyśliłem interpretację, którą wydawnictwo opublikowało. Każda z tych książek pokazuje rozumienie słowa na jakimś etapie jego czytania – podkreślił metropolita łódzki.
„Klucz do Ewangelii św. Łukasza” to pozycja rozpoczynająca serię wydawniczą. Kolejną jest „Klucz do Ewangelii św. Jana”. Obie książki pozwalają bardziej zrozumieć ewangeliczne teksty i umieścić je w kontekście zastanej rzeczywistości. Jak podkreśla Wydawnictwo M, Autor książki, pragnąc ułatwić zrozumienie Dobrej Nowiny, podzielił cały tekst na fragmenty odpowiadające czytaniom mszalnym. Ponadto są uzupełnione komentarzami biblijnymi, teologicznymi i historycznymi, stanowiąc zbiór wiedzy i spostrzeżeń metropolity łódzkiego. - Pierwszy raz tak na poważnie z tekstem biblijnym spotkałem się, kiedy jeździłem na rekolekcje oazowe. Ruch Światło-Życie ma swoje sposoby na czytanie Pisma Świętego. Na każdym ze stopni oazy czytamy inaczej - są 3 różne metody podczas formacji oazowej. Dzięki temu nauczyłem się poruszać po Piśmie Świętym w miarę swobodnie – podkreślił metropolita łódzki. - Kiedy byłem w seminarium, to każdego dnia trzeba było czytać Pismo Święte przynajmniej 15 minut. To oznaczało, że w ciągu całego seminarium można było przeczytać Pismo Święte 2,5 razy. To było bardzo dobre! – mówił kard. Ryś.
Podczas spotkania autorskiego słuchacze mogli zadać pytania kard. Grzegorzowi Rysiowi, a także kupić wybraną książkę wraz z autografem. - Jest kilka fragmentów u św. Jana, których nie potrafię czytać bez wzruszenia, na przykład 17. i 21. rozdział. Nie mam ulubionych tekstów w Piśmie Świętym, ale doświadczenie, że każdy z nich można zobaczyć w zupełnie nowym świetle, inaczej niż dotychczas – podsumował kard. Ryś.
Wydawnictwo M od początku istnienia wydało kilka tysięcy książek, a wśród nich wiele o tematyce religijnej. Promuje nauczanie św. Jana Pawła II. W 1995 roku zostało zaproszone na prywatną audiencję do Ojca Świętego, gdzie zaprezentowano wydane książki, które następnie trafiły na półki papieskiej biblioteki. Krakowskie Wydawnictwo otrzymało wiele nagród, między innymi: nagrodę IDENTITAS, TOTUS 2010, FENIKS SPECJALNY 2011.
Źródło:
https://www.archidiecezja.lodz.pl/aktualnosci/2024/09/spor-o-tradycje-miedzy-slowami-sw-lukasza-i-sw-jana-spotkanie-autorskie-z-kard-rysiem
W sobotę 21 września br. w Wyższym Seminarium Duchownym rozpoczął się Kurs Proboszczowski dla duchownych należących i posługujących w Archidiecezji Łódzkiej, którzy w przyszłości chcieliby zostać proboszczami, albo już są proboszczami i chcieliby poszerzyć swoją wiedzę jak lepiej posługiwać we wspólnotach, do których zostali posłani.
Jak zauważa ks. Wiesław Kamiński – Kurs jest przygotowaniem do pełnienia funkcji proboszcza w naszej Archidiecezji. Jest to szkolenie, które ma kształtować postawy dobrego proboszcza. Przewidziane są zajęcia duszpasterskie, prawne i ekonomiczne. – wyjaśnia proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łodzi.
Do udziału w kursie, który będzie trwał 2 lata - 4 semestry – zgłosiło się 56 duchownych z całej Archidiecezji – a wśród nich są i najmłodsi – księża neoprezbiterzy, duchowni w średnim wieku – mający krótką perspektywę objęcia urzędu proboszcza oraz proboszczowie, którzy już mają poważny staż proboszczowania. – dodaje ks. Kamiński.
Wśród wykładowców Kursu są osoby świeckie oraz duchowne, które specjalizują się w tematyce poruszanej w czasie zajęć. Tematy, które zostaną poruszone na Kursie są następujące: Zagadnienia Prawa Kanonicznego, Ewangelizacyjną działalność parafii, Kompetencje lidera, Duszpasterstwo parafialne jako zorganizowana działalność, Zagadnienia z prawa polskiego.
Organizatorem zajęć dla przyszłych proboszczów jest Wydział Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej Łódzkiej, a odpowiedzialnym Kurs Proboszczowski jest ks. Wiesław Kamiński - dyrektor Wydziału Duszpasterskiego.
Źródło:
https://www.archidiecezja.lodz.pl/aktualnosci/2024/09/rozpoczal-sie-dwuletni-kurs-proboszczowski-dla-duchownych-archidiecezji-lodzkiej
Wśród licznych praktyk pobożnych pobożności maryjnej zaliczyć można Godzinki. To specjalna modlitwa wzorowana na liturgii godzin, odmawianej przez duchowieństwo. Składają się z siedmiu części odpowiadających kolejnym godzinom liturgicznym: jutrzni, prymie (godzina czytań), tercji (modlitwa przedpołudniowa), sekście (modlitwa południowa), nonie (modlitwa popołudniowa), nieszporom i komplecie.
Autorstwo Godzinek przypisuje się bł. Władysławowi, Patronowi stolicy i uzdrowienia z epidemii. Był płomiennym kaznodzieją. Jako jeden z pierwszych wprowadzał do liturgii język polski poprzez kazania i utwory poetyckie. Przypisywane jest mu autorstwo wielu pieśni religijnych. Układał je i uczył śpiewać. Pogłębiały one życie duchowe wiernych, uczyły prawd wiary i moralności, ukochania tajemnic Bożych, a zwłaszcza ukochania Jezusa i Maryi. To on ma być autorem bardzo popularnych Godzinek o Niepolanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny – „Zacznijcie wargi nasze chwalić Pannę świętą…" Ukazały się one w roku 1482 w "Modlitewniku", gdzie były pieśni autorstwa Władysława. Na pewno wywarł wielki wpływ na spopularyzowanie tego nabożeństwa.
Nabożeństwo Godzinek stało się popularne wśród wiernych świeckich w średniowieczu, przypominają strukturą brewiarz, odmawiany przez duchownych. Istniało wiele tego typu nabożeństw. Początkowo były one przekazywane ustnie lub spisywane w rękopisach. Jeszcze szerzej rozpowszechniły się wraz z wynalezieniem druku - modlitewniki były jednymi z pierwszych drukowanych książek. Z tych licznych nabożeństw do naszych czasów przetrwały Godzinki do NMP. Ich tekst oparty jest na symbolice biblijnej, opisując przymioty Maryi licznymi obrazami wziętymi z Pisma Świętego. Zrozumienie tej symboliki wymaga nieraz sięgnięcia do pierwotnego tekstu. Czym bowiem jest „plastr miodu Samsona” i dlaczego jest on symbolem zwycięstwa Maryi, czystej i niepokalanej pośród pełnego brudu świata? Aby zrozumieć ten obraz, trzeba przypomnieć sobie fragment Księgi Sędziów (Sdz 14,8-9). Kolejny symbol bramy skierowanej na wschód związany jest ze świątynią jerozolimską: to brama, która miała pozostawać zamknięta dla ludzi, była ona przeznaczona dla samego Boga (por. Ez 44,1-3). W podobny sposób Maryja stała się świątynią Boga, który zamieszkał w jej łonie.
Godzinki są nabożeństwem, które tradycyjnie związane jest szczególnie z okresem Adwentu, nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby odmawiać je lub śpiewać także w innych okresach roku liturgicznego.
ŹRÓDŁO:
https://opoka.org.pl/biblioteka/M/ML/godzinki
https://modlitwawdrodze.pl/patron-dnia/patroni-wrzesnia/25-bl-wladyslaw-z-gielniowa
12 września na stronie Nuncjatury Apostolskiej ukazał się komunikat dotyczący zmiany w polskim Kościele. Dotyczy ona ordynariusza diecezji łowickiej, którym został jej dotychczasowy administrator, bp Wojciech Tomasz Osial.
Publikujemy komunikat nuncjatury:
Ojciec Święty Franciszek
mianował biskupem łowickim dotychczasowego biskupa pomocniczego tejże diecezji Wojciecha Tomasza Osiala.
Warszawa, 12 września 2024 roku.
+ Antonio Guido Filipazzi
Nuncjusz Apostolski
*
13 września na stronie Nuncjatury Apostolskiej pojawił się komunikat dotyczący zmiany w polskim Kościele. Dotyczy ona biskupa toruńskiego Wiesława Śmigla, który został mianowany arcybiskupem szczecińsko-kamieńskim.
Publikujemy komunikat nuncjatury:
Ojciec Święty Franciszek
mianował arcybiskupem szczecińsko-kamieńskim dotychczasowego biskupa toruńskiego Wiesława Śmigla.
Warszawa, 13 września 2024 roku.
+ Antonio Guido Filipazzi
Nuncjusz Apostolski
Źródła:
https://deon.pl/kosciol/zmiany-w-polskim-kosciele-nuncjatura-podala-nazwisko-nowego-ordynariusza,2917376
https://deon.pl/kosciol/zmiany-w-diecezji-szczecinsko-kamienskiej-nuncjatura-apostolska-opublikowala-komunikat,2918777
Anioł Stróż jest zawsze bliski człowiekowi wierzącemu. Towarzyszące nam od dzieciństwa proste modlitwy do Anioła Stróża, obrazki przedstawiające kroczącego za dzieckiem zatroskanego anioła z rozpostartymi skrzydłami rodzą wciąż pytania: Kim jest Anioł Stróż? Jaki on jest? Ilu jest Aniołów Stróżów? To oczywiste, że chcemy więcej wiedzieć o kimś, kto jest nam szczególnie bliski
Pytamy więc: Czy wszyscy ludzie mają swego Anioła Stróża czy wyłącznie chrześcijanie? Każdy człowiek ma swojego Anioła Stróża. W starotestamentalnej Księdze Tobiasza archanioł Rafał pojawia się w roli towarzysza młodego Tobiasza (por. Tb 5, 4n). Dzieje Apostolskie wspominają anioła św. Piotra (por. Dz 12, 15). Anioła Stróża ma każdy człowiek, także wyznawca innej religii czy osoba niewierząca. Jest on więc dany każdemu człowiekowi. A więc, ilu jest ludzi na świecie, tylu jest Aniołów Stróżów.
Czy człowiek otrzymuje Anioła Stróża przy urodzeniu czy na chrzcie świętym? Niektórzy aniołowie szczególną opieką otaczają małe dzieci. Sam Jezus mówi: „Pamiętajcie, żeby nie gardzić żadnym z tych małych, bo mówię wam, że ich aniołowie widzą ciągle oblicze mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 18, 10). Według Orygenesa (III wiek) i św. Tomasza z Akwinu (XIII wiek), człowiek otrzymuje Anioła Stróża przy urodzeniu, niemniej jednak od momentu chrztu zaczyna on odgrywać całkowicie nową rolę. Dzięki Chrystusowi anioł jest silniejszy i broni tego, który przez Chrystusa został mu na nowo powierzony. Anioł Stróż inspiruje człowieka, prowadzi ku dobru, ma misję u boku powierzonego mu poganina po to, by przywieść go do wiary.
Jakie zadania spełnia Anioł Stróż? Jak sama nazwa wskazuje, anioł pełni obowiązek stróża, strażnika – tego, który czuwa. Jest z nami rano, wieczór, we dnie, w nocy, czyli 24 godziny na dobę, bez przerwy i urlopu. Zachowuje nas od niepokojów zewnętrznych i wewnętrznych, towarzyszy na modlitwie, pomaga zawrócić ze złej drogi. Anioł chce nam pomóc w wędrówce przez życie, jednak szanuje naszą wolną wolę, tak jak czyni to Pan Bóg. Niczego nie zrobi za nas, może jedynie podpowiedzieć, doradzić, natchnąć, ale nie podejmie za człowieka dalszych decyzji.
Przy każdym z nas właściwie jest dwóch aniołów: Anioł Stróż (anioł sprawiedliwości) i anioł nieprawości (diabeł).
Czy aniołowie są wieczni? Nie, ponieważ tylko Bóg jest wieczny; wieczny znaczy niemający początku ani końca. Aniołowie mieli początek, chociaż nie będą mieli końca. Są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi. Są istotami prostymi niemającymi formy ani materii. Nie mogą ulec rozkładowi fizycznemu, którego przyczyną jest śmierć, mają więc przyrodzoną ich naturze nieśmiertelność.
Moglibyśmy postawić jeszcze wiele pytań o aniołów. To niekończący się i ciekawy temat, ale najważniejsze jest to, by się ze swoim Aniołem Stróżem po prostu zaprzyjaźnić, zwracać się do niego w modlitwie. Inspirująca i ciekawa jest historia przyjaźni św. Ojca Pio z jego Aniołem Stróżem. Zaczęła się bardzo wcześnie, bo już w wieku dziecięcym. Mały Francesco Forgione swego „towarzysza dzieciństwa” darzył głębokim uczuciem i ufnym oddaniem. Ten czysty duch towarzyszył chłopcu we wszystkich momentach jego życia, szczególnie w trudnych chwilach. Umacniał go podczas licznych udręk, rozpraszał wątpliwości, pocieszał. Ojciec Pio często mogł się przekonać o łaskawości swego Anioła Stróża. Ten niósł mu nieodzowną pomoc nawet podczas lektury listów napisanych do niego w obcych językach, których prosty zakonnik nie znał. Również w konfesjonale, gdzie Ojciec Pio prowadził dialog z penitentami w obcych językach. Na czym polegała ta pomoc? W jednym z listów Ojciec Pio wyjaśniał: „Osobistości z nieba nie przestają mnie odwiedzać i dawać mi odczuć przedsmak upajającego szczęścia świętych. A jeśli zadanie naszego Anioła Stróża jest wielkie, to zadanie mojego Anioła Stróża jest na pewno większe od czasu, gdy ma wobec mnie także obowiązek nauczyciela – tłumacza z obcych języków”. Anioł w roli tłumacza. Święty stygmatyk zachęcał też, by przysyłać mu swego Anioła Stróża o każdej porze dnia i nocy.
Warto zatem pamiętać, że aniołowie są wyrazem bliskości Boga i Jego opieki nad nami, są zwiastunami Jego troskliwej miłości. Ludzie wierzący są wewnętrznie przekonani, że Bóg jest im bliski. W różnych życiowych sytuacjach doświadczają, że dobry Bóg troszczy się o nich, że ich prowadzi, ratuje, umacnia. Te szczególne przeżycia wiary zbierają się pod ogólnym pojęciem Opatrzności Bożej, ale można je także streścić w pojęciu „Anioł Stróż”.
Źródło:
https://www.niedziela.pl/artykul/144888/nd/
Przedstawiciele kontrolowanego przez władze komunistyczne Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich (PSKCh) organizują tzw. seminaria na temat "sinizacji Kościołów". Ich celem jest nauczanie poszczególnych parafii "ścisłego zarządzania zgodnie z prawem", aby "poprawić kierowanie" Kościołem, "prowadzić działalność charytatywno-społeczną", ale przede wszystkim, aby wprowadzać "sinizację katolicyzmu".
Takie stanowisko reprezentowały na przykład dwie delegacje Kościoła "oficjalnego" (tzn. należącego do PSKCh) z proboszczem z Wuxi – 7-milionowego miasta z nadmorskiej prowincji Jiangsu nad Morzem Wschodniochińskim nad jeziorem Tai (150 km na wschód od Szanghaju). Tamtejsi wierni są od pokoleń związani z wędkowaniem i rybołówstwem w tym regionie. Kroki podjęte przez oddział Stowarzyszenia w Wuxi "nie tylko odzwierciedlają głębokie korzenie kultury rybaków z Jiangnanu w katolicyzmie", ale ponadto "ukazują ich aktywne wysiłki na rzecz wspierania sinizacji Kościoła".
Pojęcie to nie jest "inkulturacją" przynajmniej w takim znaczeniu, jakie nadał mu Franciszek w czasie audiencji ogólnej 18 września, gdy powiedział, iż zachodzi ona wtedy, gdy "wiara staje się kulturą, a zarazem oświetla ja, oczyszcza i podnosi na wyższy poziom".
Sinizacja jest strategią, zatwierdzoną 14 grudnia 2023 przez Front Narodowy [Ludowa Polityczna Konferencja Doradcza Chin – koalicja 8 tzw. partii demokratycznych i różnych organizacji społecznych, uznających kierowniczą rolę Komunistycznej Partii Chin (KPCh)], który m.in. zarządza sprawami religijnymi tego kraju, ściśle współpracując z PSKCh i nieuznawaną przez Watykan Radą Biskupów Chińskich. Strategia ta wpisuje się w Pięcioletni Plan Sinizacji Katolicyzmu w Chinach (2023-27), który w rzeczywistości wprowadzono już wcześniej, ale od wspomnianego dnia stał się priorytetem i sposobem pracy partii na rzecz kontroli wszystkich wspólnot religijnych. W kilka dni później przyjęto podobny plan dla grup protestanckich.
Portrety przywódców Chin w kościołach
Jednym z głównych postanowień tej strategii jest umieszczanie w świątyniach portretów prezydenta kraju i przywódcy KPCh Xi Jinpinga, co ma symbolizować podporządkowanie kultu religijnego wytycznym partii. Po ponownym wyborze w październiku 2022 na sekretarza generalnego KPCh i w marcu 2023 na prezydenta Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL) Xi ma obecnie większą władzę niż Mao Zedong w 1949, gdy komuniści zagarnęli władzę w tym kraju.
Jednakże panujący obecnie kult jednostki jest jedynie nie najpoważniejszym punktem tego programu. Od początku uczestniczył on w atakach na religię, łącznie z zabójstwami i więzieniami. Stosowane obecnie metody, nie wyrzekając się wcześniejszych trzech narzędzi (w dalszym ciągu trafiają do więzień lub znikają bez wieści biskupi, księża i świeccy), dążą bardziej subtelnie do likwidacji religii – przez zawładnięcie nią przez samych wierzących.
W sprawozdaniach z wizyt, określanych jako "głębokie wymiany" między PSKCh a parafiami nt. sinizacji pojawia się obecnie kluczowy termin: "Umocnić konstrukcję teologiczną". Istotnie Plan Pięcioletni stanowi, iż "niezbędne są wzmożenie badań w celu położenia fundamentu teologicznego pod sinizację katolicyzmu, ciągła poprawa systemu «zsinizowanej» myśli teologicznej oraz zbudowanie solidneych podstaw teoretycznych dla sinizacji katolicyzmu, aby przejawiał się on z cechami chińskimi". Owe "cechy chińskie" nie znaczą bynajmniej "tradycyjnej kultury chińskiej", nie chodzi bowiem o przystosowanie tego rodzaju, gdyż wówczas to Kościół decydowałby i kierował całym tym procesem, a nie partia komunistyczna.
O co chodzi w sinizacji?
"Sinizacja" jest w istocie czymś innym. Za pośrednictwem Planu Pięcioletniego, nakreślonego przez KPCh, ma ona być – jak to określił watykanista George Weigel – "bodźcem dla hegemonistycznych dążeń chińskiego reżymu komunistycznego" oraz "wezwaniem do służalczego przyzwalania na reżymowy program kontroli społecznej". Słowa te nie są tylko osobistym poglądem amerykańskiego publicysty katolickiego, znanego z postawy tradycjonalistycznej. Wszelkie wątpliwości w tym zakresie rozwiał niedawno biskup Szanghaju Joseph Shen Bin (mianowany na to stanowisko 4 kwietnia 2023 przez rząd w Pekinie z wyraźnym złamaniem układu tymczasowego Stolica Apostolska-Chiny z września 2018 i zaakceptowany przez Watykan 15 lipca tegoż roku). Według niego "sinizacja oznacza znak przewodni i wyznacza kierunek przystosowania się do społeczeństwa socjalistycznego, jak również podstawowy wymóg przetrwania i rozwoju Kościoła katolickiego w Chinach".
Struktura indoktrynacji reżymu wobec Kościoła jest zatem ustanowiona instytucjonalnie (Stowarzyszenie "patriotyczne"), wsparta prawnie (Plan Pięcioletni) i popierana od środka (biskupi uzgodnieni z partią na mocy układu z 2018). Katolicy chińscy, pozbawieni ochrony cywilnej i kościelnej (gdyż teoretycznie Kościół "podziemny", niezależny od władz, przestał istnieć po zawarciu wspomnianego porozumienia przed 6 laty), są obecnie w sytuacji, gdy będą musieli opowiedzieć się za podporządkowaniem się tym postanowieniom lub odrzuceniem ich i ponieść skutki takiego wyboru.
Źródło:
https://deon.pl/kosciol/chiny-w-parafiach-katolickich-szkola-nt-sinizacji-kosciolow-w-swiatyniach-zawisna-portrety-przywodcow,2930525
Przed swoją śmiercią św. Teresa (1873-1897) przyrzekła, że będzie z nieba „spuszczać deszcz róż”. Dlatego ikonografia przedstawia Świętą z naręczami róż, które oznaczają łaski, jakie za jej wstawiennictwem ludzie otrzymują. Te właśnie niezwykłe łaski stały się przyczyną popularności Świętej w świecie, oraz tak rychłego wyniesienia do chwały ołtarzy. W roku 1923 papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, a już dwa lata później wpisał ją uroczyście do katalogu świętych. W roku 1944 papież Pius XII ogłosił św. Teresę drugą, obok Joanny d´Arc, patronką Francji. W roku 1947, w 50-lecie śmierci św. Teresy, odbyła się we Francji wielka peregrynacja relikwii Świętej.
W Lisieux wystawiono obok klasztoru Karmelitanek bazylikę ku czci św. Teresy. Nad wejściem do bazyliki widnieje duży napis: „Kto się wywyższa, będzie poniżony; kto się poniża, będzie wywyższony” (Łk 14,11). W bazylice Święta leży w brązowym habicie, z białą peleryną, w czarnym welonie i z wiankiem róż na głowie. W prawej ręce trzyma róże, a w lewej krzyż. Wokół kryształowej trumny mnóstwo róż, jak też zapalonych świec. Dookoła trumny napis: „Chcę osiągnąć niebo, czyniąc dobrze na ziemi”. Sława św. Teresy od Dzieciątka Jezus jest rzeczywiście zadziwiająca.
Jej krótkie życie nie zawierało nadzwyczajnych wydarzeń. Nie piastowała ważnych funkcji, nie pisała traktatów teologicznych, nie założyła nowych fundacji, nie odznaczała się bohaterskimi czynami. Dziewięć lat klasztornego życia upłynęło jej na cichym wypełnianiu twardej reguły karmelitańskiej. Jednak Teresa z Lisieux została Doktorem Kościoła, jest najczęściej cytowaną kobietą w nowym Katechizmie Kościoła Katolickiego.
Swoje przemyślenia na temat życia duchowego i cierpienia napisała w księdze Dzieje duszy. Nie była wielką pisarką, ale jej teksty odznaczają się prostotą i jasnością. (...)
SŁYNNE CYTATY
- do refleksji
Ach! Biedne kobiety, jakże są pogardzane!...A przecież o wiele więcej kobiet niż mężczyzn kocha Dobrego Boga i podczas Męki Naszego Pana kobiety miały więcej odwagi niż apostołowie, ponieważ nie ulękły się obelg żołnierzy i ośmieliły się otrzeć godne uwielbienia Oblicze Jezusa...Bez wątpienia właśnie dlatego pozwala On, by pogarda była ich udziałem na ziemi, ponieważ sam wybrał ją dla Siebie samego...W niebie na pewno będzie mógł pokazać, że Jego myśli nie są myślami ludzi, gdyż wtedy ostatnie będą pierwszymi.
Kiedy się kocha, odczuwa się potrzebę mówienia mnóstwa niedorzeczności
Modlić się, to nie znaczy wiele mówić, ale wiele kochać.
Cała moja nadzieja była w samym dobrym Bogu...właśnie doświadczyłam, że bardziej warto uciekać się do Niego, niż do Jego świętych
Nie mając nic, wszystko otrzymam od Boga.
...Będę kradła... Dużo rzeczy w Niebie zniknie, bo je wam przyniosę... Będę małą złodziejką, będę brała wszystko, co mi się będzie podobało.
Tak!!! Cóż to za łaska mieć wiarę! Gdybym nie miała wiary, bez wahania zadałabym sobie śmierć...
Widzę, że wystarczy tylko uznać swą nicość i oddać się jak dziecko w ręce dobrego Boga. Zostawiając wielkim duszom, wielkim umysłom piękne książki, których nie rozumiem, a tym mniej potrafiłabym zastosować je w praktyce, cieszę się, że jestem małą, skoro tylko dzieci i podobni im zostaną dopuszczeni do uczty niebieskiej.
Bóg posługuje się ludźmi, aby ukryć swą chwalebną obecność, ale nie ukrywa się na tyle, żeby nie można jej było odgadnąć.
!
Wszystko jest dobre, gdy szuka się jedynie woli Jezusa!
ŹRÓDŁO:
https://www.niedziela.pl/artykul/33559/nd/
https://lubimyczytac.pl/autor/40602/sw-teresa-od-dzieciatka-jezus/cytaty
Tato, z pewnością zauważyłeś u swojej córki pewne rzeczy, których być może nigdy w pełni nie zrozumiesz, często z powodu naturalnych różnic między mężczyzną a kobietą. Jako ojciec zaangażowany w tworzenie relacji z córką wiesz, że poznanie oraz docenienie tego, kim ona jest i w jaki sposób się wyraża, jest istotnym elementem nawiązania kontaktu z twoją wyjątkową, drogocenną latoroślą.
Wyczucie stylu twojej córki jest okazją, by budować relację.
Styl i moda mogą wydawać ci się czymś banalnym, ale zrozum, że to, co twoja córka nosi: ubrania, dodatki, cały ten "pakiet" – jest dla niej zazwyczaj dużo ważniejsze niż dla ciebie i wiele mówi o niej samej. Również, jeśli dziewczyna zdaje się nie przywiązywać wagi do ubrań i zwykle ubiera się niestarannie lub sportowo, to nadal jest to jej „styl”, za pomocą którego wyraża to, kim jest.
A jeśli masz więcej córek, prawdopodobnie odkryłeś również fakt, że wraz z ich dorastaniem wszystko staje się nieco bardziej skomplikowane. Jedna stara się wyglądać inaczej niż druga, poszukując własnego, indywidualnego stylu. Będziesz mądrzejszym tatą, jeśli postarasz się zrozumieć ich potrzebę wyrażania siebie i swojej osobowości poprzez sposób ubierania się.
Znalazłam świetną definicję stylu autorstwa projektantki mody Rachel Zoe: „Styl to sposób na powiedzenie, kim jesteś, bez konieczności otwierania ust”. (Możesz podzielić się tym zdaniem ze swoją córką i zapytać, co ona o tym myśli).
Uzupełniając jej definicję, mówię: Styl to w rzeczywistości zewnętrzny wyraz tego, za kogo się uważamy. Ujawniamy to przez ubiór, fryzurę, kolor włosów, kolczyki, biżuterię i nie tylko. Ważne, abyś pozwolił swojej córce mówić i byś ją słuchał. Wszystko po to, by lepiej ją zrozumieć, niezależnie od tego, czy akceptujesz jej styl, czy nie.
Wielu ojców pytało mnie, jak przeprowadzić córki przez ten labirynt w sytuacji, gdy nie zgadzają się z jej wyborami dotyczącymi ubioru. To głębsza rozmowa niż ta, o której pisałam wcześniej, ale pragnę wesprzeć cię w podjęciu proaktywnego kroku, który pomoże ci patrzeć jej oczami i zobaczyć ją tam, gdzie teraz się znajduje.
Zachęcam, abyś zaproponował córce rozmowę na temat jej stylu ubierania się. Jeśli wątpi w twoje motywy lub zamiary, nie mieszka blisko lub nie jest otwarta na osobiste spotkania, możesz pokazać jej wcześniej listę pytań albo wysłać je do niej, aby wiedziała, że ci zależy.
Wyznacz sobie cel: słuchanie bez osądzania i krytykowania - to jest kluczowym, fundamentalnym krokiem w budowaniu mostu między tobą a córką.
Oto lista pytań, które możesz zadać córce. Ostatnie pytanie jest zabawne, pozwala zaangażować córkę w ocenę twojego stylu. Baw się dobrze!
1. Jak opisałabyś swój styl? (Zakreśl określenia, które do niego pasują).
• Zabawny
• Dziewczęcy/kobiecy
• Boho/swobodny/luźny
• Sportowy
• Klasyczny
• ekologiczny/hippisowski
• Artystyczny
• Retro
• buntowniczy/ostry
• Nowoczesny/na topie/aktualny
• Chłopczyca
• Gotyk
• Niekonwencjonalny
• Inny ___________
2. Czy posiadanie własnego stylu i wyglądu jest dla ciebie ważne czy nieistotne?
3. Jakie słowa z powyższej listy określiłyby twój styl sprzed dwóch lat? A sprzed pięciu lat?
4. Czy podoba ci się twój obecny styl? Myślałaś o zmianie? Jeśli go zmieniłaś, jaki nowy styl przykuł twoją uwagę?
5. Czy są jakieś gwiazdy, których styl mógłby pasować do twojego? Co ci się podoba w ich stylu?
6. Czy styl i moda odgrywają jakąś rolę w sposobie Twojego kontaktowania się ze znajomymi?
7. Co w posiadaniu własnego stylu sprawia ci przyjemność? Czy jakiś element tej sytuacji był dla ciebie kiedykolwiek stresujący?
8. Jakich słów użyłabyś, aby opisać styl mojego ubioru jako twego taty? Czy masz jakieś sugestie? Jak mogę poprawić swój wygląd? (To może być naprawdę śmieszne i zabawne doświadczenie, pod warunkiem, że zdecydujesz nie obrażać się na nią za wyrażane opinie).
Ostatnia uwaga: większość mężczyzn uważa, że ich styl jest OK, mimo że znajome kobiety twierdzą inaczej! Jeśli jednak pozostaniesz otwarty na uwagi córki co do twojego stylu, możesz wzmocnić waszą relację. Zachęcam cię do ustąpienia i zdobycia „dodatkowych punktów dla taty”. Pozwól jej wybrać jedną nową rzecz do swojej garderoby. Stanie się to prezentem, który będzie nieustannie trwać, bo za każdym razem, gdy to założysz, córka przypomni sobie, że uszanowałeś jej opinię. W ten sposób dodasz kolejne pozytywne doświadczenie do swojego skarbca!
To dla ciebie okazja, żeby rozwijać się w roli taty!
Zadawaj córce pytania, by lepiej zrozumieć jej wybory dotyczące stylu, przez który wyraża to, kim jest.
Źródło:
https://tato.net/czytelnia/artykul/wiez-poprzez-mode-zrozumienie-unikalnego-stylu-corki
OGÓLNA KLAUZULA INFORMACYJNA
DOTYCZĄCA STANDARDÓW OCHRONY DZIECI
W DUSZPASTERSTWIE PARAFIALNYM
W związku z wejściem w życie ustawy
dotyczącej ochrony dzieci, w naszej
parafii zostały opracowane zasady,
które mają się przyczynić do tworzenia
bezpiecznego środowiska parafialnego
w taki sposób, by każdy mógł się
czuć dobrze, był akceptowany i szanowany.
Standardy określające sposoby zachowań,
jak również sposoby reagowania
na krzywdę lub niestosowne zachowanie
są udostępnione w kancelarii
i na stronie internetowej naszej parafii.
W parafii wskazano również Osobę Zaufania,
której dane są podane w gablocie parafialnej
i na stronie internetowej. Jest to osoba,
do której można się zwracać
w przypadkach dostrzeżenia krzywdy.
Wyciąg ze Standardów Ochrony dzieci
w duszpasterstwie parafialnym.
Rozdział VI
Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie
zgłoszeń o zdarzeniach krzywdzenia dzieci
1. Osoba zaufana
– imię i nazwisko, kontakt;
Ks. Wojciech Jędrysiak
Telefon:
+48 22 756 16 48;
parafiamrokow@gmail.com
2. Proboszcz
– imię i nazwisko, kontakt:
Ks. Wojciech Jędrysiak
Telefon:
+48 22 756 16 48;
parafiamrokow@gmail.com
3. Osoby odpowiedzialne
za przyjmowanie zgłoszeń
o zdarzeniach krzywdzenia dzieci:
Ks. Wojciech Jędrysiak
Telefon:
+48 22 756 16 48;
parafiamrokow@gmail.com
4. Jeśli jakakolwiek osoba dorosła
zaangażowana w pracę duszpasterską
w parafii dowie się od dziecka,
że doświadcza ono przemocy, automatycznie
ma obowiązek zastosowania się
do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym,
że każdy, kto dowie się o popełnieniu
przestępstwa ściganego z urzędu,
ma społeczny obowiązek zawiadomić
o tym prokuratora lub policję.
(KLIKNIJ LOGO)
