*Zapraszamy Cię na REKOLEKCJE!
Już dziś zaplanuj swój czas wielkopostnej przemiany.
Rekolekcje w naszej parafii odbędą się
w dniach 14-17 MARCA, od niedzieli do środy.
Msze św. w niedzielę będą wg stałego porządku,
a msze z naukami od poniedziałku do środy o 10.oo i 18.oo.
*W ŚRODĘ BĘDZIE DZIEŃ SPOWIEDZI.
Dla dzieci, młodzieży i studentów
mamy także propozycje rekolekcji online - pod ogłoszeniami.
*
Kościół daje nam prosty plan
nawrócenia na Wielki Post
przez modlitwę, post i jałmużnę
*Więcej o modlitwie znajdziecie pod ogłoszeniami.
*
*NABOŻEŃSTWA PASYJNE*
Nabożeństwo DROGI KRZYŻOWEJ
- w każdy piątek Wielkiego Postu o godz. 17:30
*O historii DROGI KRZYŻOWEJ dowiecie się pod ogłoszeniami.
GORZKIE ŻALE
- w niedziele po Sumie o 12:00
*
*W TĘ NIEDZIELĘ*
7 MARCA przypada
Trzecia Niedziela Wielkiego Postu
*EWANGELIA - pod ogłoszeniami.
Papież Franciszek kończy dziś Pielgrzymkę w Iraku.
Zachęcamy do śledzenia tej Podróży apostolskiej w mediach.
(1) Zapraszamy na Eucharystię o 8, 10, 12 i 17 dla młodzieży.
*DZIECI chętne do śpiewania w scholi zapraszamy na próbę o 9.40.
(2) GORZKIE ŻALE, część 3 - po Sumie o 12.oo.
(3) Prosimy o dobrowolne ofiary do puszki pod chórem dla organisty
min. na prowadzenie tej strony internetowej. Dziękujemy!
(4) Czytajmy prasę katolicką. Prasa jest dostępna pod chórem.
(5) Zachowujmy zalecenia sanitarne: maseczki, dystans 2 m
i dezynfekcję rąk. Ci, którzy przyjmują Komunię Świętą
na ręką podchodzą jako pierwsi.
*
CZYTAJ BIBLIĘ NIE TYLKO W NIEDZIELĘ SŁOWA BOŻEGO!
W 72. odcinku dowiecie się więcej
o OGŁOSZENIU DEKALOGU Z NIEDZIELNEGO I CZYTANIA
Zachęcamy Was do codziennej lektury Pisma Świętego
i naszego cyklu artykułów pod ogłoszeniami
pt. ABC BIBLII: Czytaj Biblię, aby wiedzieć, w co wierzysz!
*
TERMIN I KOMUNII ŚWIĘTEJ
USTALONO NA SOBOTĘ 8. MAJA W 3 GRUPACH.
*SPOTKANIA FORMACYJNE dla dzieci i rodziców
odbędą się W NIEDZIELE 21 MARCA i 18 KWIETNIA,
tradycyjnie po mszy o godz. 10.oo.
*
KANCELARIA PARAFIALNA
Ks. Proboszcz przyjmuje
w poniedziałki, środy i piątki
w godz. 16.00 - 17.45
Tel. do ks. Proboszcza: +48 22 756 16 48
*
W TYM TYGODNIU W LITURGII:
Codziennie modlimy się
za + Roberta Leszczyńskiego
we mszy gregoriańskiej.
*
W poniedziałek 8 marca
wspominamy św. Jana Bożego, założyciela bonifratrów
Z OKAZJI DNIA KOBIET
wszystkim naszym drogim Parafiankom
składamy moc serdecznych życzeń:
zdrowia, opieki naszego Patrona,
spełnienia w życiu osobistym i zawodowym
oraz wielu okazji do uśmiechu i radości!
*
We wtorek 9 marca w Liturgii patrzymy na słynącą
z dobroczynności wizjonerkę, św. Franciszkę Rzymiankę
oraz św. DOMINIKA SAVIO, jednego z namłodszych świętych,
Patrona młodzieży i naszych ministrantów.
*Więcej o Nim znajdziecie w artykule PATRON TYGODNIA.
*
W środę o 18.oo
NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY
*
W czwartek polecamy Waszej uwadze
Debatę on-line z cyklu “Pro tempore. Dialog nauk”
Temat spotkania - Dokąd prowadzi sztuczna inteligencja?
Transmisja na stronie naszej Archidiecezji
rozpocznie się 11 marca o godz. 19:00.
*
W piątek wspominamy ważny moment z historii naszej diecezji:
12 marca 1818 r. Papież Pius VII bullą
Militantis Ecclesiae regini ustanowił Archidiecezję Warszawską.
*
W sobotę 13 marca przypada
8. ROCZNICA WYBORU PAPIEŻA FRANCISZKA
*Polecajmy Go w modlitwach!
*
14 MARCA ROZPOCZYNAMY REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE
W Czwartą Niedzielę Wielkiego Postu
(1) Zapraszamy na Eucharystię o 8, 10, 12 i 17 dla młodzieży.
*
MISJONARZE CZEKAJĄ NA TWOJĄ POMOC!
WYŚLIJ SMS o treści MISJE pod nr 72032
Koszt 1 sms-a to 2,46 zł z VAT.
Na misjach „ad gentes” posługuje
1883 polskich misjonarzy i misjonarek,
którzy przebywają w 99 krajach na 5 kontynentach.
Wśród nich jest 303 księży diecezjalnych,
879 zakonników i 662 siostry zakonne
oraz 39 misjonarzy świeckich.
*
W Wielkim Poście wszystkich pracujących w Warszawie
zapraszamy do codziennej wędrówki szlakiem
stołecznych kościołów stacyjnych.
SZCZEGÓŁOWY PROGRAM Liturgii - w gablocie.
*
*ROK ŚW. JÓZEFA*
Ojciec Święty Franciszek
ogłosił w całym Kościele Rok św. Józefa,
który rozpoczął się 8 grudnia 2020 r.
i potrwa do 8 grudnia 2021 roku. Penitencjaria Apostolska
podała, że z Rokiem św. Józefa związany jest dar
specjalnych Odpustów. Można nawiedzić najbliższe kościoły
stacyjne i uzyskać Odpust zupełny u św. Józefa Oblubieńca
w Warszawie na Kole, u św. Józefa w Ursusie
oraz w świątyni dedykowanej św. Józefowi,
Opiekunowi pracy w Józefosławiu k/Piaseczna.
*
*JUBILEUSZOWY ROK JAKUBOWY*
Obecnie obchodzony też jest
Jubileuszowy Rok Jakubowy.
Zachęcamy parafian do nawiedzenia
najbliższej świątyni p/w św. Jakuba, która znajduje się
na pl. Narutowicza w Warszawie na Ochocie.
*
Muzea archidiecezjalne znów otwarte.
Wystawy z cyklu “Willmann w Warszawie”
dostępne dla zwiedzających!
Od 1 lutego można zobaczyć wystawy
"Willmann encore. Męczeństwa apostołów"
w filii Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego
przy pl Bankowym oraz "Willmann. Opus minor"
w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej przy ul. Dziekania
• Na ekspozycjach zaprezentowano zarówno wielkie płótna
"śląskiego Rembrandta", które namalował dla kościoła
opactwa cystersów w Lubiążu, ale również mniejsze
obrazy, ryciny i rysunki.
*
ZACHĘTA DO SZCZEPIEŃ OD SAMEGO PAPIEŻA
W minionym tygodniu (14.01 b.r.)
papież Franciszek i papież-emeryt Benedykt XVI
zostali zaszczepieni na Covid. Odrzucanie szczepień
Ojciec Święty nazwał „samobójczym negacjonizmem”,
a szczepionkę określił mianem „etycznej i koniecznej”.
*
POMÓŻMY INNYM POMAGAĆ!
Z nowym rokiem zachęcamy Was
do wsparcia ORGANIZACJI POŻYTKU PUBLICZNEGO
w ramach rozliczenia 1% podatku. Caritas,
Straż w Mrokowie, Dom Samotnej Matki w Chylicach
i wiele innych dobrych inicjatyw czeka na Waszą pomoc!
*
PROŚBA O WASZĄ POMOC
Wobec wielu wyzwań finansowych związanych z bieżącym
funkcjonowaniem parafii prosimy o wpłaty na konto parafialne.
Prosimy o zaznaczanie, czy przelewy dotyczą tzw. tacy,
czy jest to ofiara za intencję mszy, na sprzątanie kościoła itd.
NUMER KONTA NASZEJ PARAFII:
B.S. Lesznowola
03 8022 0000 0009 2542 2001 0001
Wyrażamy wdzięczność za wszystkie
Wasze wpłaty na konto parafialne.
*
POWSTAJE PARAFIALNA GRUPA MŁODYCH 15+
Naszych młodych i bierzmowanych zapraszamy do udziału
w młodzieżowej grupie parafialnej od lat 15 w górę.
Przykładowe działania to kiermasze ze zbiórką pieniędzy
na rzecz parafii, pomoc starszym i niepełnosprawnym parafianom,
porządkowanie kościoła. Zachęcamy do dzielenia się
Waszymi pomysłami.Zgłoszenia na adres mailowy:
mlodziezmrokow@gmail.com
*
*POZOSTAŁE OGŁOSZENIA*
TRANSMISJE NIEDZIELNYCH MSZY ŚWIĘTYCH
Pozostając w domu pamiętajmy o pobożnym uczestnictwie
w niedzielnej mszy świętej za pośrednictwem mediów.
TVP Polonia transmituje w każdą niedzielę
o 12.00 Anioł Pański z papieżem Franciszkiem i mszę o 13.00
Korzystającym z dyspensy od niedzielnej mszy świętej
polecamy także msze święte w 1 Programie Polskiego Radia
o 9.00 i 19.00 z kościoła Św. Krzyża,
msze o 9.00 dla dorosłych i 10.30 dla dzieci
z kanału Kościół bł. Władysława z Gielniowa na youtube,
oraz msze o 10.30 i 17.00 z Duszpasterstwa Środowisk Twórczych,
szczegóły na http://www.dst.waw.pl/.
*
ZACHĘCAMY DO NABYWANIA PRASY KATOLICKIEJ
także w wersji elektronicznej.
Polecamy Waszej uwadze prasę katolicką dostępną
w tańszych wydaniach on-line:
(1) Tygodnik Idziemy: https://eprasa.pl/news/idziemy
(2) Miesięcznik Różaniec:
https://sklep.loretanki.pl/641-rozaniec-2020
(3) Gość Niedzielny:
http://sklep.gosc.pl/kategoria-produktu/
e-book/gn-e-wydanie/
*
„ZRANIENI W KOŚCIELE”
to telefon zaufania 800 280 900
i katolickie środowisko wsparcia
dla osób dotkniętych przemocą seksualną w Kościele
Więcej informacji na www.zranieni.info
*
Oglądaj WIADOMOŚCI Z ŻYCIA KOŚCIOŁA online:
https://www.tvp.info/24536819/program-kosciol-z-bliska
*
Wszystkim Parafianom, Przyjaciołom i Gościom
życzymy błogosławionego tygodnia
za wstawiennictwem naszego Patrona:
*ŚWIĘTY STANISŁAWIE KOSTKO, módl się za nami!
Modlitwa do św. Stanisława Kostki
Święty Stanisławie Kostko!
Pomóż mi, abym stawiał sobie wysokie wymagania,
abym przekraczając własne słabości,
rozwijał umysł, wolę i serce na miarę planu,
jaki Bóg ma wobec mnie. Nie chcę życia byle jakiego.
Obudź we mnie tęsknotę za tym,
co piękne i szlachetne. Uproś mi łaskę rozpoznawania
Bożej woli i męstwo życia zgodnego z Ewangelią.
Pragnę być wolny duchem, wrażliwy na potrzeby innych
i zdolny do obrony chrześcijańskich wartości
w środowisku, w którym przebywam.
Błogosław Ojczyźnie, polskiej młodzieży
i naszej parafii. Chroń nas od chorób
i od wszelkich niebezpieczeństw duszy i ciała.
Chcę czynić dobro i jak Ty - szukać Boga.
Twoje zawołanie:
Do wyższych rzeczy jestem stworzony,
i dla nich pragnę żyć,
niech będzie i moim zawołaniem. Amen.
*ŚWIĘTY STANISŁAWIE KOSTKO,
módl się za nami!
1. O, dobry Boże, błogosław nam,
przez Stasia Kostki świętości dar,
*
Którym za życia krótkiego dni
był napełniony i służył Ci!
2. Na Stanisława zasługi zważ,
On czcił Maryję, Jej trzymał straż.
*
Niech dopomaga w dojściu do bram,
gdzie na nasz czeka Maria i Pan!
3. Pragniemy sławić gorliwość Twą,
i uczynkami pomnażać ją.
*
A Ty, mrokowski Patronie nasz,
miłością, zdrowiem, łaskami darz!
4. Naszą parafię w opiece miej,
o Stanisławie, pomagaj jej,
*
By tu w Mrokowie, wśród krętych dróg,
- z Twoją pomocą - królował Bóg! (x2)
*Słowa - organista
*Melodia - Adam Kowalski
*Tekst inspirowany śpiewem do patrona Warszawy,
oraz uzdrowienia z epidemii - błog. Władysława z Gielniowa.
Ewangelia (J 2, 13-25)
Zapowiedź męki i zmartwychwstania
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus przybył do Jerozolimy. W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie».
W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo».
Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?»
On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zawierzał im samego siebie, bo wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co jest w człowieku.
DEKALOG - PRAWO DOSKONAŁE
/Z NIEDZIELNEGO I CZYTANIA/
Dekalog • Wj 20,1-17
Dla chrześcijan
to moralny fundament, dla cywilizowanego świata – wzorzec prawa stanowionego. Nawet niewierzący uznają część tych zasad. Oto Bóg ogłasza Dekalog.
KSIĘGA: Księga Wyjścia
• AUTOR: kapłan (ostateczna redakcja)
• CZAS POWSTANIA: ok. VI–V w. przed Chr.
• KATEGORIA: wydarzenie
• CZAS AKCJI: XIII w. przed Chr.
• MIEJSCE AKCJI: Góra Synaj
• BOHATEROWIE: Bóg i Mojżesz
• WERSY: Pwt 5,6–21
EXODUS • Księga Wyjścia, Exodus,
opisuje uwolnienie Izraelitów z ziemi egipskiej oraz przymierze zawarte na Synaju, a także zawiera jedną z wersji Dekalogu • W jej pierwszej części (rozdz. 1–15) rozstrzyga się, kto jest królem Izraela: faraon i bogowie Egiptu czy Jahwe? • Dalej, już po wyjściu z Egiptu, Pan rozwiązuje problemy swego ludu i karmi go na pustyni, okazując, że należą do Niego (rozdz. 15–18) • Wreszcie nadaje prawa (rozdz. 19–24) i rozbija swój namiot (rozdz. 24–40), potwierdzając w ten sposób swoje królowanie w narodzie wybranym.
PRZYMIERZE NA SYNAJU
• Dekalog należy do tej części Księgi Wyjścia, w której Bóg nadaje Izraelowi prawa świadczące o tym, że są oni jego ludem • Dekalog (Wj 20) zostaje ogłoszony tuż po zawarciu Przymierza na górze Synaj (Wj 19) i stanowi wstęp do tzw. Kodeksu Przymierza, gdzie będzie mowa o prawie rodzinnym oraz prawach dotyczących kultu i świętach Izraela (Wj 21–24) • Dekalog i następujące po nim przepisy są ściśle związane z darem Przymierza i określają warunki, na jakich może ono trwać.
„DZIESIĘĆ SŁÓW”
• Dla chrześcijan to moralny fundament, dla cywilizowanego świata – wzorzec prawa stanowionego. Nawet niewierzący uznają część jego zasad. Usłyszymy, jak Bóg ogłasza Dekalog • Zwróćmy uwagę, że dzieli się na trzy części: • Prolog, przypominający wydarzenie Wyjścia • trzy przykazania dotyczące Boga oraz • siedem przykazań dotyczących relacji międzyludzkich • Dekalog to Prawo Przymierza, które gwarantuje trwałość relacji Izraela z Bogiem. Jeśli będą go przestrzegać, pozostaną prawdziwie wolni.
Źródło:
https://stacja7.pl/jutro-niedziela/jutro-niedziela-iii-wielkiego-postu-b/
Polecamy także inną stronę o Biblii:
http://portal.tezeusz.pl/cms/tz/fileadmin/user_upload/Mysza/1001_Rzeczy__kt_re_warto_wiedzie__o_Biblii.pdf
Pierwsze lata u ks. Jana Bosko
Dominik Savio urodził się 2 kwietnia 1842 r. w San Giovanni di Riva w pobliżu Chieri.
W wieku 12 lat został przyjęty przez ks. Bosko do oratorium na Valdocco. Ks. Bosko od razu poznał w Dominiku duszę całkowicie skierowaną na Boga. Był zaskoczony, jak wiele dobrego zdziałała w tak młodym przecież człowieku łaska Boża.
Cztery postanowienia Dominika
W wieku 7 lat, w dniu pierwszej Komunii św., Dominik zrobił cztery postanowienia:
1. Będę się często spowiadał i będę przystępował do Komunii św. za każdym razem, gdy spowiednik mi na to pozwoli.
2. Pragnę święcić dni świąteczne.
3. Moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja.
4. Wolę raczej umrzeć niż zgrzeszyć.
Przyrzeczeniom tym dochował wierności do końca życia.
W oratorium
W oratorium ks.Bosko Dominik czynił szybkie postępy na drodze do świętości. Był radosny, pracowity, zawsze gotowy służyć pomocą. Otaczał opieką słabszych i młodszych, upominał tych, którzy źle się zachowywali, godził zwaśnionych, zażegnywał kłótnie i bijatyki. Narażając się niejednokrotnie na szyderstwa, a nawet dotkliwe ciosy, próbował odwodzić zuchwałych uczniów od złych uczynków i gorszących rozmów. Za zło odpłacał dobrem..
Śmierć
1 marca 1857 r. opuścił Turyn i oratorium. Wiedział, że już tam nie wróci. 9 marca pożegnał się z wszystkimi najbliższymi, wypowiedział ostatnie słowa: „Co za piękne rzeczy widzę” – i oddał duszę Panu. Miesiąc po śmierci ukazał się swojemu ojcu i zapewnił go, że jest już w niebie. Aby zdarzenia z krótkiego życia Dominika nie poszły w zapomnienie, ks. Bosko poprosił tych, którzy go znali, aby spisali swoje wspomnienia o nim. Z tych wspomnień powstała opowieść o „małym Świętym”. Dominik Savio jest jednym z najmłodszych wyznawców (15 lat), jakiego Kościół dotychczas wyniósł na ołtarze. Jest patronem młodzieży, zwłaszcza ministrantów i chórów chłopięcych. W ikonografii św. Dominik przedstawiany jest z lilią w dłoni, a towarzyszy mu anioł.
ŹRÓDŁO:
https://www.niedziela.pl/artykul/850/Sw-Dominik-Savio-zakonnik
Kościół zaleca chrześcijanom trzy wielkopostne praktyki — modlitwę, post i jałmużnę. Czasami zdarza się te praktyki lekceważyć, traktować jako „opcje” do wyboru, z których można, ale nie trzeba skorzystać. Tak naprawdę są one jednak esencją i fundamentem chrześcijańskiego życia. I to całego życia, a nie tylko czterdziestu dni Wielkiego Postu
MODLITWA
Pewien piętnastowieczny mędrzec cytowany w księdze Zoharu mówił, że woli studiować niż się modlić, bo wtedy Bóg mówi do niego, a nie on do Boga. Słowa te są odrobinę przewrotne, bo można by na ich podstawie całkiem niesłusznie zwolnić się z modlitwy, ale przecież tak naprawdę modlitwa nie powinna być tylko mówieniem do Boga, ale przede wszystkim słuchaniem Go. Tego właśnie dotyczy zalecenie Jezusa z Kazania na Górze: nie bądźcie gadatliwi (Mt 6,7) — nie bądźcie, bo nie usłyszycie, a także nie mówcie za wiele, bo czasami im więcej słów, tym mniej w nich treści.
Prawdziwa modlitwa jest przede wszystkim uczeniem się otwartości wobec Boga, wejściem w studiowanie Jego Prawdy jedynej, wsłuchiwaniem się i wczytywaniem w Słowo. Jest także po prostu byciem wobec Boga. Starzec Serafin z góry Atos zapytany jak się modlić, wskazał górę i powiedział: „Naucz się najpierw medytować jak góra. Zapytaj ją, co czyni, aby się modlić”. Chodzi o to, żeby trwać w Jego obecności. Góra po prostu jest.
Modlitwa jest „wejściem do własnej izdebki” (por. Mt 6,6) — do swojego wnętrza, jest wsłuchiwaniem się w samego siebie i nieustannym pytaniem „kim jestem?”. Wejście we własną głębię może być dla nas czasem trudne i zaskakujące. Można doświadczyć w sobie samym nie tylko wzniosłości i szlachetności, ale i niskich pobudek i emocji. Ewagriusz z Pontu mówił: „Jeśli się modlisz tak jak trzeba, spodziewaj się tego, co nie trzeba”. To znaczy: doświadczysz siebie także w tym, co ci się nie będzie podobać, w czym nie będziesz niewiniątkiem.
Modlitwa to więc zarazem słuchanie, mówienie, doświadczanie, poznawanie. To dużo więcej niż zbiór słów, które wypowiadamy do Boga. Z tymi słowami i z samą modlitwą jest trochę tak, jak z partyturą i z muzyką — wielu muzyków korzysta z jednych nut, ale każdy odgrywa je inaczej, ponieważ każdemu inaczej gra dusza.
W Kazaniu na Górze Jezus mówi także, aby nie być „jak obłudnik” (por. Mt 6,5), nie modlić się ostentacyjnie, nie obnosić się ze swoją wiarą. W czasach, w których to głosił, religia była powodem do dumy. Współcześnie wtłoczono nam do głów, że jest ona czymś wstydliwym, tak intymnym, że nie należy jej w ogóle pokazywać. Myślę, że obok ewangelicznego, warto mieć na podorędziu drugi obraz modlącego się człowieka, niestety nie chrześcijanina, ale muzułmanina. W godzinie, o której należy się modlić, wyciąga on dywanik do modlitwy i bije pokłony w stronę Mekki, zupełnie nie zainteresowany tym, co się wokół niego dzieje. Nie jest ostentacyjny, tylko nie obchodzi go, czy ludzie patrzą. Być może słowa „nie bądźcie jak obłudnicy” trzeba dzisiaj odczytywać jako „bądźcie wolni w swojej modlitwie”, nie ukrywajcie się wstydliwie, gdy czynicie znak krzyża, ale też nie róbcie z tego powodu „wielkiego halo”.
Jeden z braci opowiadał, że gdy przeżegnał się w pociągu przed podróżą, jeden ze współpasażerów zapytał go, po co to robi. A on odpowiedział po prostu „żeby mniej trzęsło”.
Czasem nie trzeba się przejmować tym, co inni powiedzą, czasem wystarczy pełna spokoju i pogody, trochę ironiczna odpowiedź. Bo mamy prawo do tego, by się modlić.
Źródło:
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/jalmuzna.html
Modlitwa synów Abrahama
Na zakończenie spotkania międzyreligijnego w Ur Papież Franciszek wraz przedstawicielami różnych wspólnot religijnych obecnych w Iraku odmówił specjalną modlitwę synów Abrahama. Dziękowali w niej za przykład jego wiary i niezłomności. Prosili zarazem Boga, by wsparł Irakijczyków w odbudowie ich ojczyzny oraz pomógł wrócić tym, którzy musieli wyemigrować.
Modlitwa synów Abrahama
Wszechmogący Boże, nasz Stwórco, który miłujesz rodzinę ludzką i wszystko to, czego dokonały Twoje ręce, my synowie i córki Abrahama – wyznawcy judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, wraz z innymi osobami wierzącymi i wszystkimi ludźmi dobrej woli – dziękujemy Ci za to, że dałeś nam jako wspólnego ojca w wierze Abrahama, wybitnego syna tej szlachetnej i umiłowanej ziemi.
Dziękujemy Ci za jego wzór bycia człowiekiem wiary, który był Ci posłuszny aż do końca, opuszczając swoją rodzinę, swoje plemię i swoją ojczyznę, aby udać się do ziemi, której nie znał.
Dziękujemy również za wzór męstwa, niezłomności i siły ducha, wielkoduszności i gościnności, który dał nam nasz wspólny ojciec w wierze.
Dziękujemy Ci zwłaszcza za jego heroiczną wiarę, wyrażoną w gotowości poświęcenia własnego syna, aby być posłusznym Twoim nakazom. Wiemy, że była to najtrudniejsza próba, z której jednak wyszedł zwycięsko, bo bez zastrzeżeń zaufał Tobie, który jesteś miłosierny i zawsze otwierasz możliwości rozpoczynania na nowo.
Dziękujemy Ci, ponieważ, obficie błogosławiąc naszemu ojcu Abrahamowi, uczyniłeś go błogosławieństwem dla wszystkich narodów.
Prosimy Cię, Boże naszego ojca Abrahama i nasz Boże, obdarz nas silną wiarą, czyniącą dobro, wiarą, która otworzyłaby nasze serca na Ciebie i na wszystkich naszych braci i siostry; to niepohamowana nadzieja, zdolna wszędzie dostrzegać wierność Twoich obietnic.
Spraw, aby każdy z nas był świadkiem Twojej miłującej troski o wszystkich, a zwłaszcza o uchodźców i wysiedleńców, wdowy i sieroty, ubogich i chorych.
Otwórz nasze serca na wzajemne przebaczenie i uczyń nas narzędziami pojednania, budowniczymi społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i braterskiego.
Przyjmij w swoim przybytku pokoju i światła wszystkich zmarłych, a szczególnie ofiary przemocy i wojny.
Wspieraj władze państwowe w poszukiwaniu i odnajdywaniu osób uprowadzonych oraz w chronieniu w szczególny sposób kobiet i dzieci.
Pomóż nam troszczyć się o planetę, wspólny dom, który w Twojej dobroci i hojności dałeś nam wszystkim.
Wspieraj nasze ręce w odbudowie tego kraju i daj nam niezbędną siłę, abyśmy mogli pomóc tym, którzy musieli opuścić swoje domy i ziemie, by powrócili bezpiecznie i z godnością, i rozpoczęli nowe, spokojne i dostatnie życie. Amen.
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/kosciol/news/2021-03/papiez-irak-modlitwa-synow-abrahama.html
Nie będzie pokoju, jeśli narody
nie wyciągną ręki do innych narodów!
Nie możemy milczeć, gdy terroryzm nadużywa religii
„Musimy przekształcić narzędzia nienawiści w narzędzia pokoju” – apelował Papież Franciszek do przedstawicieli wszystkich religii obecnych w Iraku. Spotkanie odbyło się w Ur, miejscu narodzin proroka Abrahama, które uznawane jest za wspólne źródło wiary dla żydów, chrześcijan i muzułmanów. Ojciec Święty podkreślił, że ta wspólna pielgrzymka do źródeł musi przypomnieć wierzącym, iż „Bóg jest miłosierny, a najbardziej bluźnierczym wykroczeniem jest profanowanie Jego imienia poprzez nienawiść do brata”.
Nawiązując do wezwania, jakie Bóg skierował do Abrahama prosząc, by spojrzał w niebo i policzył gwiazdy, Franciszek stwierdził, że w tych gwiazdach zobaczył on obietnicę swego potomstwa, widział nas. Dlatego właśnie dziś żydzi, chrześcijanie i muzułmanie oddają cześć swemu ojcu Abrahamowi. Papież podkreślił, że za jego przykładem wierzący, jeśli chcą strzec braterstwa, to nie mogą stracić z oczu Nieba.
„[ My, potomkowie Abrahama i przedstawiciele różnych religii, czujemy, że mamy przede wszystkim następujące zadanie: dopomóc naszym braciom i siostrom, aby wznieśli spojrzenie i modlitwy ku Niebu. Wszyscy tego potrzebujemy, bo nie jesteśmy samowystarczalni – mówił Franciszek.
Człowiek nie jest wszechmocny, sam nie daje rady. A jeśli wyklucza Boga, to w ostateczności oddaje cześć rzeczom ziemskim. Ale dobra tego świata, które sprawiają, że tak wielu zapomina o Bogu i o innych ludziach, nie są motywem naszej wędrówki na ziemi. Wznosimy oczy ku Niebu, aby podnieść się z nizin próżności; służymy Bogu, aby wyjść z niewoli własnego „ja”, ponieważ Bóg pobudza nas do miłości. Na tym polega prawdziwa religijność: oddawać cześć Bogu i miłować bliźniego. ]“
Franciszek podkreślił, że we współczesnym świecie często zapomina się o Bogu, albo przedstawia jego wybaczony obraz. Przypomniał, że najbardziej bluźnierczym wykroczeniem jest profanowanie Jego imienia przez nienawiść do brata.
„Wrogość, ekstremizm i przemoc nie rodzą się z ducha religijnego: są zdradą religii. A my, ludzie wierzący, nie możemy milczeć, gdy terroryzm nadużywa religii – mówił Ojciec Święty. – Przeciwnie, naszym zadaniem jest jednoznaczne wyjaśnianie nieporozumień. Nie pozwólmy, aby światło Nieba zostało przesłonięte chmurami nienawiści! Nad tym krajem zebrały się ciemne chmury terroryzmu, wojny i przemocy. Ucierpiały z tego powodu wszystkie wspólnoty etniczne i religijne.
Chciałabym przypomnieć w szczególności o społeczności jazydów, która opłakiwała śmierć wielu mężczyzn i widziała tysiące kobiet, dziewcząt i dzieci uprowadzonych, sprzedawanych ich w niewolę, poddawanych przemocy fizycznej i nawracaniu na siłę. Dziś modlimy się za tych, którzy doznali tych cierpień, za tych, którzy wciąż są zaginieni i uprowadzeni, aby szybko powrócili do swoich domów. Módlmy się też, aby wolność sumienia i wolność religijna były wszędzie szanowane i uznawane: są to prawa podstawowe, ponieważ czynią człowieka wolnym w kontemplacji Nieba, dla którego został on stworzony.“
Papież przypomniał, że gdy terroryzm wtargnął do Iraku, to w barbarzyński sposób zniszczył część jego wspaniałego dziedzictwa religijnego, w tym kościoły, klasztory i miejsca kultu różnych wspólnot. Zauważył, że nawet w tych mrocznych chwilach zabłysły gwiazdy. Wspomniał o młodych muzułmańskich wolontariuszach z Mosulu, którzy pomagali w odbudowie kościołów i klasztorów, budując braterskie przyjaźnie na ruinach nienawiści, oraz o chrześcijanach i muzułmanach, którzy dziś wspólnie odbudowują meczety i kościoły. „Niech nasza dzisiejsza obecność, będzie znakiem błogosławieństwa i nadziei dla Iraku, dla Bliskiego Wschodu i dla całego świata” – apelował Franciszek.
Papież podkreślił, że pandemia jeszcze mocniej ukazała prawdę o tym, iż potrzebujemy się nawzajem, uświadomiła nam, że nikt nie zbawia się sam. Franciszek wskazał, że w burzach, przez które przechodzimy, nie ocali nas izolacja, podobnie jak nie ocali nas wyścig zbrojeń i wznoszenie murów, które, wręcz przeciwnie, sprawią, że będziemy coraz bardziej oddaleni i zacietrzewieni. „Nie ocali nas bałwochwalstwo pieniądza, które zamyka nas w sobie i powoduje przepaść nierówności, w której pogrąża się ludzkość. Nie ocali nas konsumpcjonizm, który znieczula umysł i paraliżuje serce” – mówił Papież podkreślając, że Niebo wskazuje nam drogę pokoju, domaga się abyśmy pośród burzy wspólnie wiosłowali w tę samą stronę.
„[ To karygodne, aby w czasie, gdy wszyscy jesteśmy doświadczani przez kryzys pandemiczny, a zwłaszcza tutaj, gdzie konflikty spowodowały tak wiele nieszczęść, ktoś zachłannie myślał o własnych interesach. Nie będzie pokoju bez dzielenia się i akceptacji, bez sprawiedliwości, która zapewniłaby równość i promocję dla wszystkich, poczynając od najsłabszych – mówił Papież.
Nie będzie pokoju, jeśli narody nie wyciągną ręki do innych narodów. Nie będzie pokoju tak długo, jak długo inni będą oni a nie my. Nie będzie pokoju tak długo, jak długo sojusze będą zawierane przeciwko komuś, ponieważ sojusze jednych przeciwko drugim jedynie zwiększają podziały. Pokój nie potrzebuje zwycięzców ani przegranych, ale braci i sióstr, którzy pomimo nieporozumień i ran przeszłości, przechodzą od konfliktu do jedności. Prośmy o to w modlitwie za cały Bliski Wschód, a w szczególności myślę o pobliskiej, udręczonej Syrii. ]“
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2021-03/papiez-irak-spotkanie-miedzyreligijne.html
Swoją wizytą w Iraku papież wskazuje muzułmanom, chrześcijanom i żydom wspólne tradycje. Miejmy nadzieję, że znajdzie właściwe słowa - uważa Christoph Strack.
Nawet w Rzymie można usłyszeć krytyczne opinie. Wizyta papieża w czasach pandemii? 15 miesięcy po swojej dotychczas ostatniej podróży zagranicznej papież Franciszek rozpoczyna czterodniową wizytę w Iraku.
Tymczasem także nad Eufratem i Tygrysem wzrasta liczba osób zarażonych koronawirusem. Przed tygodniem zaraził się nim ambasador Watykanu w Iraku, pochodzący ze Słowenii 51-letni arcybiskup Mitja Leskovar. Nawet jeśli Franciszek i jego świta są zaszczepieni, co będzie z miejscowymi dostojnikami? Z gośćmi oglądającymi go zza barier ochronnych? Z jego ochroniarzami? Z dziesięcioma tysiącami uczestników niedzielnej uroczystości na stadionie w Irbilu? W Watykanie mówi się o konsekwentnym przestrzeganiu przepisów ochronnych. Strona iracka podkreśla, ze stadion w Irbilu, drugi co do wielkości w całym kraju, może pomieścić na trybunach 40 tys. osób, nie będzie zatem przepełniony.
Wyjście naprzeciw islamowi
Ale to wszystko nie wyjaśnia zasadniczego powodu, dla którego doszło do tej wizyty i dla którego wątpliwości z nią zwiazane są odsuwane na bok. "Tęsknię za wami i chcę was zobaczyć" - napisał Franciszek w czwartek 4 marca do chrześcijan wszystkich wyznań w Iraku. Papież tęskni także za tą wizytą, która prowadzi do miejsca, w którym narodziła się monoteistyczna wiara w jednego Boga, a które dziś jest miejscem cierpień setek tysięcy ludzi. Franciszek kroczy swoją drogą, naprzeciw islamowi.
Żaden papież nie był jeszcze nigdy w Iraku. Sam Irak od prawie 25 lat czeka na taką wizytę. Wtedy były już gotowe konkretne plany wizyty Jana Pawła II, który w świętym roku 2000 odwiedził Egipt, Izrael, Jordanię i Palestynę, a w roku 2001 Maltę, Grecję i Syrię. We wszystkich tych krajach są miejsca blisko związane z biblijnymi opowieściami, także w Iraku. Zaplanowana na rok 2000 wizyta papieża w Iraku nie doszła do skutku, ponieważ stanowczo sprzeciwił się jej ówczesny iracki dyktator Saddam Husajn.
Dla Franciszka jest ona kolejnym etapem na jego drodze spotkań z islamem. W tych dniach jezuita i znawca papiestwa Bernd Hagenkord przypomniał pierwsze przemówienie Franciszka skierowane do akredytowanych w Watykanie dyplomatów z marca 2013 roku, wygłoszone kilka dni po jego wyborze. Franciszek powiedział wtedy: "Nie można budować żadnych mostów między ludźmi, jeżeli zapomni się o Bogu. Ale prawdą jest także to, że nie można mieć prawdziwej więzi z Bogiem, gdy ignoruje się innych ludzi. Dlatego ważne jest wzmocnienie dialogu z różnymi religiami, mam tu na myśli zwłaszcza dialog z islamem".
Rabin oraz imam jako przyjaciele
Franciszek, papież przybyły z daleka, jeszcze w swoim rodzinnym Buenos Aires był blisko zaprzyjaźniony z tamtejszymi rabinem oraz imamem. Który kardynał albo biskup może to o sobie powiedzieć?
W jakimś sensie Franciszek nie jest takim papieżem, jakiego oczekiwali Europejczycy. Nie ma w nim krzty zamiłowania do przepychu, żadnej zarozumiałości, patrzenia na innych z góry ani poczucia, że ma prawo kogoś stale pouczać. Franciszek wychodzi naprzeciw innym z dobrą wolą i przekonaniem, że tak należy postępować. Traktuje ich na równi i w ten sposób odnosi się także do islamu.
Nie był pierwszy pod tym względem. Podobnie postępował wcześniej Jan Paweł II, który w 2001 roku odwiedził Meczet Umajjadów w Damaszku. Po raz pierwszy katolicki papież przestąpił wrota muzułmańskiego sanktuarium i wezwał chrześcijan, żydów i muzułmanów, by darzyli się szacunkiem i współpracowali.
Inspiracja ze strony wielkiego imama
Od roku 2013 papież Franciszek odwiedził osiem państw muzułmańskich zdominowanych przez sunnitów. Z wielkim imamem Uniwersytetu Al-Azhar w Kairze Ahmadem al-Tayyebem jest nawet, można powiedzieć, zaprzyjaźniony. Przed dwoma laty obaj podpisali w Abu Zabi "Dokument o Ludzkim Braterstwie". A gdy w październiku 2020 papież opublikował encyklikę "Fratelli tutti", zacytował w niej słowa wielkiego imama. Napisał nawet, że to on go do niej zainspirował. To w gruncie rzeczy coś wręcz niesłychanego.
Tym bardziej w jego spotkaniach z islamem brakuje kontaktów z jego drugim, mniejszym, szyickim odłamem. Tymczasem szyici mają wiele wspólnego ze strukturą Kościoła katolickiego. W odróżnieniu o sunnitów mają swoją teologię i wysoko cenione szkoły teologiczne. Szyiccy duchowni prowadzą rozważania nad takimi zagadnieniami jak tajemnica wiary i teologia danego kraju. A zanim w Iranie wzięli górę przedstawiciele twardego skrzydła szyickiego, iracki szyizm śmiało konkurował z irańskim.
Kulminacyjny punkt papieskiej wizyty
Franciszek chce jeszcze wyraźniej dowieść, jak bardzo zależy mu na dialogu z islamem. Dlatego ten 84-latek odwiedzi 90-letniego ajatollaha Alego al-Sistaniego w An-Nadżaf. Będzie to krótka, ale ważna wizyta. Sistani jest wysoko ceniony w świecie i uznaje irański model wiary szickiej za upadły.
Kulminacyjnym punktem pielgrzymki do Iraku jednak będzie pobyt Franciszka w Ur, bilijnym mieście Abrahama, który stąd przeniósł się do Ziemi Świętej. Abraham, ojciec Izraelitów, jest także ojcem Arabów. To z nim wiąże się religie monoteistyczne.
Papież nie może pojawić się w tym miejscu bez zwrócenia uwagi na związki łączące wszystkie religie monoteistyczne. Musi powiedzieć tam o więzach łączących żydów, chrześcijan i muzułmanów, o ich wspólnych korzeniach, chociaż dziś są ze sobą zwaśnieni. Musi przypomnieć, że łączy ich poszukiwanie Boga.
Dla takiej sprawy naprawdę warto zaryzykowąc podróż w czasach pandemii.
Autor komentarza - ekspert DW ds. religii Christoph Strack
Deutsche Welle – niemiecka stacja nadawcza z siedzibami w Bonn i Berlinie, która nadaje programy radiowe i telewizyjne w języku niemieckim, angielskim i innych. W internecie jest obecna w ponad 30 językach.
Źródło:
https://www.dw.com/pl/papie%C5%BC-franciszek-w-iraku-podr%C3%B3%C5%BC-do-wyt%C4%99sknionego-miejsca-opinia/a-56781643
LINKI ZNAJDZIECI NA STRONIE:
https://archwwa.pl/aktualnosci/rekolekcje-w-formie-online-propozycja-dla-dzieci-i-mlodziezy-na-wielki-post/
Siostry salezjanki i księża z różnych parafii, wraz ze współpracownikami, przygotowali rekolekcje online dla dzieci i młodzieży Archidiecezji Warszawskiej • Wszystkie tury i odcinki są już dostępne na kanale YouTube Archidiecezji.
Pandemia uniemożliwia zorganizowanie tradycyjnych rekolekcji dla dzieci i młodzieży w parafiach, dlatego Archidiecezja Warszawska przygotowała je w formie online, oddzielnie dla uczniów szkół podstawowych, liceów, techników oraz studentów. Na YouTube Archidiecezji Warszawskiej są już dostępne wszystkie odcinki. >>ZOBACZ<<
Oddzielnie zostały przygotowane rekolekcje dla poszczególnych klas szkoły podstawowej, liceum i technikum oraz studentów. Wszystkie rekolekcje składają się z trzech odcinków i można je oglądać na YouTube Archidiecezji Warszawskiej.
rekolekcje dla klas 1-4 przygotowały siostry salezjanki z parafii św. Zygmunta w Warszawie i z Łomianek >>ZOBACZ<<
rekolekcje dla klas 5-6 przygotował ks. Marcin Żurek, lubiany katecheta z parafii bł. Władysława z Gielniowa na Ursynowie >>ZOBACZ<<
rekolekcje dla klas 7-8 przygotowali ks. Jakub Pytlakowski i ks. Grzegorz Pakowski, duszpasterze młodzieży z parafii św. Szczepana w Raszynie >>ZOBACZ<<
rekolekcje dla liceum i technikum przygotował ks. Kamil Falkowski, asystent diecezjalny Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży i Akcji Katolickiej >>ZOBACZ<<
rekolekcje dla studentów przygotował ks. Artur Pająk, duszpasterz akademicki >>ZOBACZ<<
Ks. Jakub Pytlakowski i ks. Grzegorz Pakowski zaangażowali w przygotowanie rekolekcji łącznie 40 osób. – To ósmoklasiści, studenci, osoby pracujące, a także księża. Chcemy pokazać, że nawet podczas pandemii można ewangelizować w sposób nowoczesny i atrakcyjny, integrując przy tym parafian – podkreśla ks. Pytlakowski. “Wybrańcy”, bo taki tytuł noszą rekolekcje, mają formę fabularną i opowiadają o historii Gedeona.
Ks. Marcin Żurek w czasie rekolekcji dla klas 5-6 poruszy trzy tematy: “Nie jesteś sam”, “Jak zwyciężać”, “Małe jest piękne”. Z kolei ks. Kamil Falkowski zaprosi młodzież “na spacer po Warszawie”. Kolejne etapy tego “spaceru” i odcinki zatytułował: “Bądź gotów do tańca i do różańca”, “Bądź gotów na dobre i na złe”, “Bądź gotów, trwa aktualizacja”.
Katecheci mogą wykorzystać rekolekcje w sposób dowolny np. jako pracę domową.
Źródło:
https://archwwa.pl/aktualnosci/rekolekcje-w-formie-online-propozycja-dla-dzieci-i-mlodziezy-na-wielki-post/
Pierwsi chrześcijanie nie zwracali zbytnio uwagi na miejsca męki i śmierci Chrystusa. Zbyt bliskie wydawało im się przyjście Zbawiciela na ziemię. Dopiero w IV wieku Euzebiusz i św. Hieronim wspominają o pątnikach, którzy z całego świata przychodzili, by pokłonić się Jezusowi w miejscach, gdzie cierpiał.
Wyraźne ślady czczenia Drogi Krzyżowej znajdujemy w XII wieku. Nie znano jednak autentycznej Drogi; trudność tkwiła w ustaleniu, gdzie leżało pretorium Piłata (czy w zamku Antonia, czy w pałacu Heroda, na górze Synaj czy w dolinie Tyropeonu koło Wieczernika?).
Kult Drogi Krzyżowej został rozpropagowany przez franciszkanów, którzy w okresie Wielkiego Tygodnia upamiętniali epizody z ostatnich dni Pana Jezusa. Jako strażnicy miejsc świętych ułatwiali przeżywanie Via Dolorosa pielgrzymom, a następnie wpadli na pomysł, by Drogę Krzyżową za pomocą obrazów czy rzeźb odprawiać w miejscu zamieszkania: w kościele lub na otwartej przestrzeni.
Dzisiejsza forma nabożeństwa Drogi Krzyżowej pochodzi z XVIII wieku. Do jej urzeczywistnienia przyczynili się święci: Franciszek, Bernard z Clairvaux, Anzelm, Brygida Szwedzka.
Historycznie i topograficznie uzasadnienie mają następujące stacje: 1. skazanie na śmierć, 2. wzięcie krzyża, 5. pomoc Cyrenajczyka, 8. spotkanie niewiast, 10. obnażenie z szat, 11. przybicie do krzyża, 12. śmierć na krzyżu, 13. zdjęcie z krzyża, 14. złożenie do grobu. O pozostałych stacjach mówi tradycja, uwydatniając najgłębsze przekonanie chrześcijan o istocie, sensie i konieczności cierpienia wraz z męką Chrystusa.
*
Jak w Jerozolimie
W XVI wieku Droga Krzyżowa stała się w Polsce popularnym nabożeństwem. Pierwsza kalwaria w naszym kraju zawdzięcza swoje powstanie wojewodzie krakowskiemu Mikołajowi Zebrzydowskiemu.
Zebrzydowski w 1605 r. przeczytał książkę Chrystiana Adrichomiusa opisującą Jerozolimę w czasach Chrystusa. Były tam wyliczone miejsca uświęcone męką Jezusa oraz podane odległości między poszczególnymi miejscami. Autor zachęcał czytelników, aby takie stacje odtwarzali koło swych domów, by rozważać tam cierpienia Chrystusa. Zebrzydowski zapalił się do tego pomysłu tym bardziej, że dopatrzył się w swych dobrach znacznego podobieństwa terenu do położenia Jerozolimy. Wojewoda mieszkał wówczas w zamku w Lanckoronie. Sąsiednia Góra Żarek przypominała mu wzgórze Golgoty, rzeczka Skawinka – jerozolimski potok Cedron, Góra Lanckorońska – Górę Oliwną.
Ksiądz Feliks Żebrowski, wychowawca syna wojewody, rozmierzył teren i pomógł Zebrzydowskiemu ustalić miejsca poszczególnych stacji. W tych miejscach w następnych latach budowano później kaplice. Nie wszystko dało się odtworzyć dokładnie tak, jak w Jerozolimie. Odległości między poszczególnymi miejscami były zwykle dłuższe, ale Zebrzydowski wychodził z założenia, że "za jeden krok Chrystusa winniśmy zrobić i dziesięć".
Tłumy pielgrzymów
Kalwaria Zebrzydowska, bo tak nazwano później miejscowość, która powstała przy kalwarii, już w XVII wieku ściągała tłumy pielgrzymów.
Ojcowie Bernardyni, których w 1600 roku sprowadził do swych dóbr Zebrzydowski, prowadzili wiernych świeżo wyznaczonymi dróżkami. Nabożeństwo zaczynało się od Wieczernika lub od Ogrójca i dzieliło się na Drogę Pojmania i Drogę Krzyżową. W epoce baroku pielgrzymi starali się przejść drogę Chrystusa w czasie realnym, takim w jakim miały miejsce poszczególne wydarzenia, czyli np. spędzali noc w piwnicy pałacu Kajfasza.
Wieść o nowym "jerozolimskim nabożeństwie", jak je nazwano, rozeszła się szybko. Do r. 1632 odwiedziło Kalwarię ponad piętnastu biskupów polskich. Przybywali także pielgrzymi z sąsiednich krajów (w r. 1614 książę cieszyński Adam Wacław, w 1615 arcybiskup Strzegomia kardynał Jerzy Forgacz). W 1621 dziękował tam za obronę Chocimia królewicz Władysław, przybywali też hetmani Stanisław Lubomirski i Stanisław Koniecpolski.
Wkrótce podobne kalwarie zaczęły powstawać w innych częściach kraju. Natomiast najstarszy z zachowanych polskich tekstów nabożeństw Drogi Krzyżowej, opatrzony tytułem "Sposób nabożeństwa droga krzyżowa nazywanego", wydany został we Wrocławiu w roku 1731.
Źródło:
https://adonai.pl/modlitwy/?id=dk20
https://liturgia.wiara.pl/doc/418997.Historia-Drogi-Krzyzowej-W-drodze-z-cierpiacym-Zbawicielem
Jak co miesiąc w Archikatedrze Warszawskiej została odprawiona Msza o owoce beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego • W lutym przewodniczył jej i homilię na temat "Prymas Wyszyński a Seminarium" wygłosił ks. dr Wojciech Bartkowicz, rektor Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie
(...) Ks. Bartkowicz omówił temat w trzech odsłonach: seminarium księdza Wyszyńskiego; prymas jako formator seminaryjny, prymas widziany przez kleryków.
Jak przypomniał rektor warszawskiego seminarium, w biografiach przyjmuje się, że ks. Wyszyński spędził w seminarium cztery lata. – Cztery lata minęły od kiedy Stefek Wyszyński wstąpił do seminarium włocławskiego, po którym później otrzymał święcenia. Ale to nie był koniec seminarium ks. Wyszyńskiego – mówił.
Rektor seminarium zwrócił uwagę, że w biografii prymasa Wyszyńskiego należy uwzględnić również jego lata formacji w uwięzieniu.
– Te trzy lata spędzone w kilku miejscach, to były bardzo ważne i twórcze lata formacji księdza, biskupa, prymasa Wyszyńskiego. Trzy lata podporządkowane surowej autodyscyplinie, w ciągu których – nie wiedząc co z nim będzie, czy kiedykolwiek przyjdzie mu znowu pełnić posługę – narzucił sobie ambitny program formacyjny. Każdy kto czytał zapiski i program dnia mógłby powiedzieć, że to surowszy program niż klerycki, większe wymagania niż stawiane klerykowi seminarium. I może tym trudniejsze, bo sam musiał być dla siebie rektorem, prefektem, ojcem duchownym – podkreślił ks. Bartkowicz.
Jak dodał, trzy lata to mniej więcej tysiąc dni, kiedy codziennie 10 czy 12 godzin kard. Wyszyński poświęcał na modlitwę, pracę. – To był czas stricte formacyjny. To daje razem 10 tysięcy godzin – mówił rektor seminarium i dodał, że według niektórych badań 10 tysięcy godzin pracy nad daną umiejętnością przynosi poziom mistrzowski.
– Kiedy analizowałem tę teorię w kontekście księdza prymasa, to doszedłem do wniosku, że jego podejście do życia, odczytywanie znaków czasu było mistrzowskie. I że te 10 tysięcy godzin uczciwe poświęcił na modlitwę, studium, lektury – bardzo uczciwie formujący się kleryk, prymas – dodał ks. Bartkowicz.
Później duchowny przywołał trzy teksty, które kard. Wyszyński wygłosił do kleryków seminarium warszawskiego. Jeden z nich podsumowywał rekolekcje wielkopostne alumnów w marcu 1963 roku. Prymas powiedział im o miłości, która jest najważniejsza oraz skomentował “Hymn o miłości”, nazywając go “programem wybitnie kapłańskim”.
“Wy sami musicie się w tej cnocie rozpoznać, rozeznać, rozkochać (…) Musicie rozmiłować się w miłości, w ten sposób zostawszy synami miłości staniecie się świadkami i apostołami miłości. Sens waszego kapłańskiego życia wyraża się w miłości” – mówił Prymas Wyszyński do kleryków.
Na koniec ks. Bartkowicz przywołał świadectwa kleryków, którzy formowali się w warszawskim seminarium za czasów Prymasa Wyszyńskiego.
W nawiązaniu do daty rocznicy śmierci Prymasa Tysiąclecia 28 dzień miesiąca to od lat dzień modlitwy przy grobie kard. Stefana Wyszyńskiego w stołecznej Archikatedrze. Najpierw modlono się o jego beatyfikację, a od listopada 2019 roku trwa przygotowanie pastoralne i modlitwa o owoce beatyfikacji. Niewykluczone, że w przyszłości, jeśli tak zdecyduje papież, będzie to dzień liturgicznego wspomnienia Prymasa Wyszyńskiego.
Źródło:
https://archwwa.pl/aktualnosci/ks-bartkowicz-uwiezienie-to-trzy-lata-tworczej-i-waznej-formacji-kard-wyszynskiego/
Abp Tadeusz Wojda, dotychczasowy metropolia białostocki został mianowany przez Papieża nowym metropolitą gdańskim. Pragnie on realizować powierzoną misję w duchu słów swojego zawołania biskupiego: „Aby Ewangelia była głoszona”, ponieważ - jak dodaje - od Ewangelii wszystko się zaczyna.
W wypowiedzi dla Radia Watykańskiego nowy metropolita gdański zwrócił uwagę, że z Ewangelii rodzi się pokój, relacje z innymi, wspólnotowość oraz współpraca. Poprzez swoją posługę pragnie, aby Kościół ukazywał swoje piękno oraz wnosił wkład w życie społeczne.
„Jestem ogromnie wdzięczny Ojcu Świętemu za tę nominację, chociaż troszeczkę nieoczekiwaną. Jestem niespełna cztery lata w Białymstoku, gdzie zaczęliśmy realizować różne formy programów duszpasterskich, ale oczywiście rozumiem doskonale, że Ojciec Święty również widzi inne sprawy i ma pewne priorytety. Jestem ogromnie wdzięczny, ponieważ stanowi to także wielki gest zaufania.
Archidiecezja gdańska jest dwa razy większa, jeśli chodzi o liczebność od archidiecezji białostockiej. Więc jestem bardzo wdzięczny Ojcu Świętemu i idę tam z pełnym zaufaniem i również z wdzięcznością za to, że okazał pod moim adresem to zaufanie – podkreślił w rozmowie z papieską rozgłośnią abp Wojda.
Myślę przede wszystkim o tym, aby ukazywać Kościół jako jedną wielką wspólnotę. Chodzi o to, żeby w tej wspólnocie każdy czuł, że jest jej częścią. Nie powinno być dzielenia na my i wy, czyli my jako kapłani, my jako biskupi, a wy jako ludzie. Tworzymy jedną wspólnotą, w której każdy ma swoją odpowiedzialność. Praca w Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów uczyła właśnie tego, że pomimo, iż Kościół jest rozproszony po całym świecie, to jednak tworzy zawsze jedną wielką wspólnotę, czy to narodową, czy kontynentalną, czy wspólnotę międzynarodową. Na tym właśnie polega powszechność Kościoła.“
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2021-03/nominacja-nowego-metropolity-gdanskiego.html
Po utworzeniu Królestwa Polskiego (1815) car Aleksander I oświadczył abp. Ignacemu Raczyńskiemu, że jako “poddany pruski nie będzie mógł ze względów politycznych pełnić jurysdykcji kościelnej w znajdującej się w granicach Królestwa diecezji warszawskiej, której arcybiskup był administratorem”. Znów trzeba było dostosować administrację kościelną do nowej rzeczywistości politycznej. Już w konstytucji Królestwa Polskiego Aleksander I zaznaczył, że chce mieć w Warszawie metropolitę, który dokonywałby koronacji cara na króla Królestwa. Stąd w konstytucji znalazł się zapis o przyszłym arcybiskupstwie.
Warszawa, która po utworzeniu Królestwa stała się znowu stolicą państwa, musiała mieć swojego arcybiskupa. Dlatego też Komisja Wyznań i Wychowania Publicznego opracowała 22 grudnia 1816 r. specjalny memoriał w sprawie utworzenia metropolii i arcybiskupstwa w Warszawie. Rozpoczęły się pertraktacje z Rzymem. Porozumienie między Stolicą Apostolską a rządem carskim zostało zawarte 18 stycznia 1818 r., a już 12 marca Pius VII, bullą “Militantis Ecclesiae regimini”, podniósł do godności Kościoła metropolitalnego dotychczasowy Kościół biskupi i zastrzegł sobie na przyszłość przydzielenie warszawskiemu Kościołowi metropolitalnemu biskupich Kościołów diecezjalnych.
Druga bulla, “Ex imposita nobis”, z 30 czerwca 1818 r., wyznaczała diecezje, które wchodziły w skład nowej metropolii. Oprócz Archidiecezji Warszawskiej do metropolii należały diecezje: krakowska, lubelska, sandomierska, włocławska, płocka, podlaska i sejneńska. W takim stanie metropolia funkcjonowała do powstania styczniowego. Po powstaniu car zniósł Diecezję Podlaską, która została ponownie przywrócona dopiero w 1918 r. Natomiast w 1880 r. Diecezja Krakowska została wyłączona z metropolii i poddana bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. W zamian przywrócona do życia Diecezja Kielecka znalazła się w granicach Metropolii Warszawskiej.
Arcybiskup warszawski, jako metropolita, otrzymał szereg praw i przywilejów. Na wniosek cara, Pius VII przyznał mu tytuł prymasa Królestwa Polskiego i przywilej noszenia szat purpurowych na wzór kardynałów Kościoła Rzymskiego. Oprócz uprawnień o charakterze kościelnym, metropolia posiadała też niektóre prerogatywy o charakterze politycznym. Po powstaniu listopadowym uprawnienia polityczne arcybiskupów warszawskich zostały mocno ograniczone, w latach 60. zreorganizowane, a wreszcie po powstaniu styczniowym zawieszone.
Powstała w 1818 r. Metropolia Warszawska właściwie cieszyła się poparciem tylko cara Aleksandra I, gdyż już jego następca, Mikołaj I, odnosił się do niej nieufnie. Brało się to stąd, że arcybiskupi warszawscy troszczyli się nie tylko o sprawy kościelne, ale i narodowe, a sama Warszawa była zbyt polska, by mogła cieszyć się poparciem carów. Dlatego też w ramach represji po powstaniu listopadowym rząd carski chciał znieść Metropolię Warszawską, a uprawnienia metropolitalne przekazać metropolicie mohylewskiemu. Podobnie rzecz się miała po powstaniu styczniowym. Jednakże i w jednym, i w drugim przypadku Stolica Apostolska nie wyraziła na to zgody.
Źródło:
https://archwwa.pl/moja-diecezja/o-archidiecezji-warszawskiej/historia-old/#toggle-id-2
(KLIKNIJ LOGO)
