2 LUTEGO, w czwartek, przypada
ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO
i dzień Matki Bożej Gromnicznej
(1) Będą 2 msze św. o 10:00 i 18:00
(2) To Dzień Życia Konsekrowanego.
Dlatego tego dnia ofiarami na TACĘ
wspieramy zakony klauzurowe.
(3) Na msze przynosimy gromnice
zabezpieczone przed kapaniem wosku.
*Bedzie tez można nabyć gromnice
przed i po mszach.
ROZEBRANIE DEKORACJI ŚWIĄTECZNEJ
planujemy 2 LUTEGO PO MSZY O 18:00.
*PROSIMY O WASZĄ POMOC!
Ofiarowanie Pana Jezusa
w świątyni jerozolimskiej
opisuje Ewangelista Łukasz.
Wg Księgi Kapłańskiej (12,1-8)
każda kobieta w 40 dni
po urodzeniu chłopca powinna
przyjść do świątyni i poddać się
obrzędowi oczyszczenia. Składała
przy tym na ofiarę całopalną baranka,
a na ofiarę przebłagalną gołąbka
lub synogarlicę. Ubodzy składali
w ofierze parę gołębi lub synogarlic.
Wówczas kapłan udzielał
błogosławieństwa i oczyszczał matkę,
skrapiając ją krwią ofiarnych zwierząt.
Tak też i było z Maryją.
W czterdziestym dniu życia
Jezusa przyniosła Go do świątyni,
by wypełnić Prawo Starego Testamentu.
Obok Jezusa i Jego Matki
w obrzędzie ofiarowania
udział wziął także starzec Symeon.
*
29 stycznia 2023 była
Czwarta Niedziela zwykła
*EWANGELIA - pod ogłoszeniami.
(1) Msze św. o 8, 10, 12 i 17.
Zapraszamy na spotkanie
z Panem Jezusem w Eucharystii!
(2) Przed mszami śpiewamy kolędy.
(3) Zachęcamy do nabywania
prasy katolickiej.
(4) Przypominamy o aplikacji
DZIEŁO BIBLIJNE, która
umożliwia codzienną lekturę
Słowa Bożego na smartfonach.
(5) Dziękujemy wszystkim parafianom
odwiedzonym w minionym tygodniu
za Waszą gościnę i ofiarność.
W ostatnią niedzielę stycznia obchodzimy
70. Światowy Dzień Trędowatych
Jest on dla nas okazją
do wsparcia misjonarzy opiekujących
się trędowatymi naszą modlitwą i ofiarą.
Pomoc materialną można przekazać
za pośrednictwem rachunku bankowego
Fundacji Polskiej Raoula Follereau:
87 1240 1082 1111 0000 0387 2932
*Szczegóły tego dzieła na stronie:
https://follereau.org/?p=4723
Patronką dnia jest
Bł. Bolesława Lament, dziewica
BOLESŁAWA
urodziła się w 1862 r. w Łowiczu
W 1894 r. wyjechała do Warszawy,
gdzie podjęła pracę krawcowej
i opiekowała się bezdomnymi.
Tu poznała bł. Honorata Koźmińskiego,
który przez 10 lat był
jej kierownikiem duchowym.
Za jego radą w 1903 r. wyjechała
do Mohylewa na Białorusi.
Tam w 1905 r. założyła
Zgromadzenie Misjonarek Świętej Rodziny.
Zadaniem sióstr była pomoc katolikom,
rozproszonym wśród prawosławnych,
oraz apostolstwo na rzecz pojednania
między tymi wyznaniami.
*
POTRZEBNA KREW
Szanowni mieszkańcy,
w dniu 03-02-2023 r.
pod Urzędem Miejskim
w Tarczynie
przy ul. Rynek 8a
w godzinach 9-13 pojawi się KRWIOBUS,
w którym będziemy mogli oddać krew
dla DAWIDA JAWORSKIEGO.
*
W cyklu CZYTAJ BIBLIĘ,
aby wiedzieć, w co wierzysz
znajdziecie odc. 162:
pt. SEPTUAGINTA i PIĘCIOKSIĄG
*
WIZYTA DUSZPASTERSKA
w dn. 29 stycznia-5 lutego 2023 r.
_____________________
29 STYCZNIA 2023 (nd.)
NIE MA KOLĘDY
30 STYCZNIA 2023 (pon.)
od godz. 14:00 - MROKÓW,
Al. Krakowska po prawej stronie,
od Domu Sekwoja do ul. Uroczej
31 STYCZNIA 2023 (wt.)
od godz. 16:00 - WOLA MROKOWSKA,
ul. Zachodnia, bloki nr 1-15
*Prosimy o pojazd.
1 LUTEGO 2023 (śr.)
od godz. 16:00 - WOLA MROKOWSKA,
ul. Zachodnia, bloki nr 15-32
*Prosimy o pojazd.
2 LUTEGO 2023 (czw.)
NIE MA KOLĘDY
3 LUTEGO 2023 (pt.)
NIE MA KOLĘDY
4 LUTEGO 2023 (sob.)
od godz. 9:30 - STEFANOWO,
ul. gen. Skalskiego, Leśna,
Krupińskiego, Wesoła
5 LUTEGO 2023 (nd.)
NIE MA KOLĘDY
KOLĘDA NA ŻYCZENIE
Chęć spotkania z ks. Proboszczem
w Waszych domach prosimy zgłaszać
mailowo lub osobiście.
*Jest to opcja dedykowana osobom,
których ks. Proboszcz nie zastał
lub którym wyznaczone terminy
z różnych względów nie pasowały.
Mail parafii:
parafiamrokow@gmail.com
W mailu prosimy o nr telefonu.
*
WYDARZENIA KULTURALNE:
(1) 29.01.2023 (nd.)
po Mszy o godz. 15:00
Kościół Najświętszego Zbawiciela
KONCERT KOLĘDOWY
diakonów i kleryków
z seminarium Redemptoris Mater
Kościół św. Augustyna na Muranowie
*Polecamy koncert rodzinom z dziećmi.
(2) 29.01.2023 (nd.) o 20:15
Kościół sw. Anny w W-wie
ul. Krakowskie Przedmieście 68
Wspólne kolędowanie
z zespołem Brighter Day
*Spotkanie dla młodzieży
(3) 29.01.2023 (nd.) o 19:00
Koncert noworoczno-karnawałowy
Warszawa - Bemowo,
Bemowskie Centrum Kultury,
ul. Górczewska 201
*
MSZE ŚWIĘTE W TYGODNIU
(1) NA CZAS WIZYTY KOLĘDOWEJ,
w okresie 7 I - 1 II 2023,
MSZE ŚW. SĄ CODZIENNIE o 7:30 rano!
(2) OD 6 LUTEGO wróci stały porządek:
-w pon., środy, piątki i sob. o 18:00
-we wtorki i czwartki o 8:00 rano
Przez cały styczeń
modlimy się za św. p. TADEUSZA
we mszy gregoriańskiej
*
KANCELARIA PARAFIALNA
(1) UWAGA! NA CZAS KOLĘDY,
DO KOŃCA STYCZNIA (6 I - 1 II 2023),
KANCELARIA jest NIECZYNNA.
*SPRAWY PILNE prosimy zgłaszać
w niedziele po mszach świętych.
(2) Od lutego Ks. Proboszcz przyjmuje w kancelarii
w poniedziałki, środy i piątki w godz. 16:00-17:30
*W pierwszy piątek miesiąca tylko do 16:45!
(2) Tel. do ks. Proboszcza: +48 22 756 16 48
*
LITURGIA W TYGODNIU
po Niedzieli 29 stycznia:
31 stycznia, we wtorek,
Wspomnienie św. Jana Bosko, kapłana
PRZEPIS NA ŚWIĘTOŚĆ
WG KS. BOSKO:
„po pierwsze radość;
po drugie obowiązki
związane z nauką i modlitwa;
po trzecie czynienie dobra
względem wszystkich”
*Więcej o tym niezwykłym
świętym - pod ogłoszeniami.
W środę 1 lutego
msza z Nowenną
do Matki Bożej o 7:30 rano.
Tego dnia, 1950 r.,
urodził się Kazimierz Nycz ,
kardynał, metropolita warszawski
*
I PIĄTEK MIESIĄCA
mamy 3 lutego 2023
wspominamy św. Błażeja,
biskupa i męczennika,
chroniącego nas
od chorób gardła
W I PIĄTEK MIESIĄCA
Kancelaria tylko do 16:45
ADORACJA PANA JEZUSA
z Koronką do Miłosierdzia Bożego
- od 17.00
Comiesięczna SPOWIEDŹ od 17:15
Ok. 17.45 Litania
do SERCA PANA JEZUSA
O 18:00 msza święta
BŁAŻEJ
Zasiadał na stolicy biskupiej
w Sebaste w Armenii. Został ścięty
w 316 r., podczas okrutnych prześladowań
zarządzonych przez cesarza Licyniusza.
Wcześniej był torturowany
za pomocą żelaznych grzebieni
stosowanych przez gręplarzy.
Jego kult zaczął się w VIII w.
Według przekazów, święty
miał ocalić od uduszenia
pewne dziecko, które
połknęło rybią ość.
I SOBOTA MIESIĄCA
- 4 lutego
O 17.3o - RÓŻANIEC,
a po nim msza święta
*
5 LUTEGO 2023 przypada
Piąta Niedziela zwykła
(1) Msze św. o 8, 10, 12 i 17.
*BRAK INTENCJI o 8:00.
(2) O 12:00 msza dziękczynno-błagalna
w intencji Bartłomieja
z okazji 39 Urodzin
i Franciszka
z okazji 9 Urodzin
*Solenizantom przesyłamy
najlepsze życzenia!
(3) Po SUMIE o 12:00
ZAPRASZAMY NA COMIESIĘCZNĄ
ADORACJĘ PANA JEZUSA.
(4) Czytajmy prasę katolicką.
(5) Zachęcamy do wsparcia naszej
strony internetowej dobrowolnymi
ofiarami do puszki pod chórem
od wejścia - po prawej stronie.
Patronką dnia
jest św. AGATA
AGATA czczona jest we Włoszech,
szczególnie w Katanii na Sycylii.
Tam poniosła śmierć za wiarę,
m.in. podczas tortur ucięto
jej piersi – dlatego też jest patronką
np. kobiet karmiących piersią
i cierpiących na choroby piersi.
Św. Agata chroni przed pożarami,
ponieważ zmarła, kiedy rzucono ją
na rozżarzone węgle.
*
6 LUTEGO, w poniedziałek
o 17:30 MODLITWA WYPOMINKOWA
za naszych Zmarłych, po niej msza święta.
*
WAŻNE WYDARZENIA W LUTYM:
12 LUTEGO (nd.)
DZIEŃ CHORYCH w Mrokowie
z racji wspomnienia Matki Bożej
z Lourdes - Uzdrowienia Chorych.
NA KAŻDEJ MSZY SAKRAMENT CHORYCH
dla cierpiących na ciele i duszy.
Msze w porządku niedzielnym.
*PROSIMY O POMOC CHORYM, SAMOTNYM
i CIERPIĄCYM W DOTARCIU DO KOŚCIOŁA.
22 LUTEGO (śr.)
POPIELEC
Początek Wielkiego Postu.
Msze z posypaniem głów popiołem
o godz. 10 i 18
24 LUTEGO (pt.)
PIERWSZA DROGA KRZYŻOWA
o godz. 17:30
26 LUTEGO (nd.)
PIERWSZE GORZKIE ŻALE
po Sumie o 12:00
*
W NOWYM ROKU TRADYCYJNIE ZACHĘCAMY
do wspierania Organizacji
Pożytku Publicznego,
np. Caritasu lub OSP Mroków
przez 1% z naszych podatków.
*
Wszystkim Parafianom, Przyjaciołom i Gościom
życzymy błogosławionego tygodnia
za wstawiennictwem naszego Patrona:
*ŚWIĘTY STANISŁAWIE KOSTKO, módl się za nami!
*
*POZOSTAŁE OGŁOSZENIA*
Oglądaj WIADOMOŚCI Z ŻYCIA KOŚCIOŁA online:
https://warszawa.tvp.pl/8425469/kosciol-z-bliska
*
PROPOZYCJA DLA MŁODZIEŻY
• w poniedziałek 6 lutego 2023
o godz. 20:00 w kościele
Najświętszego Zbawiciela w Warszawie
na Placu Zbawiciela
• w każdy I poniedziałek miesiąca MŁODZI
spotykają się na adoracji połączonej
z modlitwą uwielbienia
• "Modlitwa Warszawy" to cykl spotkań
modlitewnych w ramach duchowych przygotowań
do Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie w 2023 r.
*
TRWA REJESTRACJA
na ŚWIATOWE DNI MŁODZIEŻY
w Lizbonie AD 2023
Jako pierwszy na ŚDM tradycyjnie
zapisał się Piotr naszych czasów
- papież Franciszek. Chętnych prosimy
o dokonanie rejestracji w systemie polskim.
Szczegóły na stronie https://sdmpolska.pl/
Zachęcamy do wspierania zbiórek
charytatywnych, np. dla Kingi Liszki:
https://pomagam.pl/anwrpc
*
POMÓŻ WARSZAWSKIEMU HOSPICJUM DOMOWEMU
Archidiecezjalny Zespół
Domowej Opieki Paliatywnej pomaga już od 25 lat.
Zespół hospicyjny swoim wsparciem obejmuje chorych
niezależnie od ich przekonań, uwzględniając
ich indywidualne potrzeby duchowe i religijne
Szczegółowe informacje: http://hospicjumdomowe.com/
WESPRZYJ HOSPICJUM - NUMER KONTA BANKOWEGO:
80 1020 1026 0000 1202 0247 4930
*
JAK POMÓC UBOGIM i BEZDOMNYM z Warszawy?
MOŻESZ WESPRZEĆ organizację charytatywną
SANT'EGIDIO - dane do przelewu:
FUNDACJA SANT'EGIDIO POLSKA
Adres: Wspólna 61 lok. 103, 00-687 Warszawa
Nr konta:
43 1750 0012 0000 0000 3519 5197 (BNP Paribas)
Tytuł: na cele statutowe lub ubodzy
*
TELEFON ZAUFANIA DLA MAŁŻEŃSTW W KRYZYSIE
Telefon zaufania będzie czynny od poniedziałku do piątku
w godz. 19:00-22:00, od 26 kwietnia. Aby skorzystać
z pomocy należy zadzwonić pod numer: 22 11 200 36.
Czas rozmowy ze specjalistą to ok. 30-40 minut,
wsparcie psychologiczne jest bezpłatne,
a pomoc w pełni anonimowa.
*
„ZRANIENI W KOŚCIELE”
to telefon zaufania 800 280 900
i katolickie środowisko wsparcia
dla osób dotkniętych przemocą seksualną w Kościele
Więcej informacji na www.zranieni.info
*
PROŚBA O WASZĄ POMOC
Wobec wielu wyzwań finansowych związanych z bieżącym
funkcjonowaniem parafii prosimy o wpłaty na konto parafialne.
Prosimy o zaznaczanie, czy przelewy dotyczą tzw. tacy,
czy jest to ofiara za intencję mszy, na sprzątanie kościoła itd.
NUMER KONTA NASZEJ PARAFII:
B.S. Lesznowola
03 8022 0000 0009 2542 2001 0001
W TYTULE PODAJĄC:
"Darowizna na cele kultu religijnego, taca"
- taką darowiznę wg obecnych przepisów prawa
można odpisać od podatku.
Wyrażamy wdzięczność za wszystkie
Wasze wpłaty na konto parafialne.
Modlitwa do św. Stanisława Kostki
Święty Stanisławie Kostko!
Obudź we mnie tęsknotę za tym,
co piękne i szlachetne. Uproś mi łaskę rozpoznawania
Bożej woli i męstwo życia zgodnie z Ewangelią.
Wypraszaj pokój dla Polski i Ukrainy!
Błogosław Ojczyźnie, polskiej młodzieży
i naszej parafii. Daj mi wiarę w modlitwie,
nadzieję w trudnościach, daj miłość w działaniu!
Chcę czynić dobro i jak Ty - szukać Boga.
Twoje zawołanie:
Do wyższych rzeczy jestem stworzony,
i dla nich pragnę żyć,
niech będzie i moim zawołaniem. Amen.
*ŚWIĘTY STANISŁAWIE KOSTKO,
módl się za nami!
1. O, dobry Boże, uwielbiam Cię,
do Stasia Kostki modlitwy ślę,
*
bym, jak nasz Patron za ziemskich dni,
pragnął świętości i służył Ci!
2. Na Stanisława zasługi zważ,
On czcił Maryję, Jej trzymał straż.
*
Niech dopomaga w dojściu do bram,
gdzie na nasz czeka Maria i Pan!
3. Pragniemy sławić gorliwość Twą,
i uczynkami pomnażać ją.
*
A Ty, mrokowski Patronie nasz,
miłością, zdrowiem, łaskami darz!
4. Naszą parafię w opiece miej,
o Stanisławie, pomagaj jej,
*
By tu w Mrokowie, wśród "krętych dróg",
- z Twoją pomocą - królował Bóg! (x2)
*Słowa - organista
*Melodia - Adam Kowalski
*Tekst inspirowany śpiewem do patrona Warszawy,
oraz uzdrowienia z epidemii - błog. Władysława z Gielniowa.
Papieska Intencja
Apostolstwa Modlitwy
na luty 2023
Za parafie:
Módlmy się, aby parafie, stawiając w centrum komunię, stawały się coraz bardziej wspólnotami wiary, braterstwa i otwartości wobec najbardziej potrzebujących.
Źródło:
https://niezbednik.niedziela.pl/dzien/2023-02-01
Ewangelia (Mt 5, 1-12a)
Błogosławieni ubodzy w duchu
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
29 STYCZNIA po raz 70. będzie obchodzony Światowy Dzień Trędowatych. Przypada on w ostatnią niedzielę stycznia. Kiedy wielki orędownik cywilizacji miłości Raoul Follereau podejmował inicjatywę ustanowienia tego dnia, myślał o walce z wszelkimi odmianami trądu: relatywizmem moralnym, egoizmem, neopogaństwem i innymi współczesnymi chorobami. Zabiegał on też nieskutecznie przez wiele lat w ONZ o ustanowienie Światowego Dnia Pokoju, który w końcu do kalendarza wprowadził papież, św. Paweł VI.
O Światowym Dniu Trędowatych mówi dr Kazimierz Szałata, prezes polskiej fundacji Raoula Follereau, przewodniczący Międzynarodowej Unii tej organizacji.
K. Szałata: trzeba trędowatych przywrócić do życia
„Trąd jest tam, gdzie jest największa bieda. Nasuwa mi się bardzo smutna konstatacja, że kiedy wybuchła straszna epidemia Covid-19, to szczepionka została wyprodukowana w ciągu kilku miesięcy. Nad szczepionką na trąd pracujemy od wielu lat. Pomimo szczerego wysiłku wielu ludzi do tej pory szczepionki nie udało się wyprodukować. Możemy przyjść z pomocą tym ludziom, a chory na trąd może być wyleczony i jako taki nikomu nie zagraża pomimo, że czasami może nosić na sobie znaki przebytej choroby, bo trąd straszliwie okalecza i nieleczony w porę wywołuje tragiczne skutki i ciężkie okaleczenia – zaznaczył Kazimierz Szałata.
Nasz wysiłek, wszystkich organizacji, fundacji, ruchu Follerau, japońskiej fundacji Sasakawa, która jest bardzo mocno zaangażowana w walkę z trądem, idzie w kierunku tego, o czym mówił inicjator Światowych Dni Pokoju na samym początku. Kiedy rozpoczynał swoją globalną akcję mówił, że chodzi o przywrócenie tych ludzi do życia, żeby trędowaci mogli zakładać rodziny, mogli mieć dzieci, mogli się kształcić oraz pracować tak jak inni.“
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/swiat/news/2023-01/ostatnia-niedziela-stycznia-swiatowy-dzien-tredowatych.html
W dniach od 31 stycznia do 5 lutego 2023 r. papież Franciszek uda się do Afryki. Najpierw odwiedzi Demokratyczną Republikę Konga a następnie uda się w Ekumeniczną Pielgrzymkę Pokoju do Sudanu Południowego - poinformowało w czwartek Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.
Przyjmując zaproszenie odpowiednich głów państw i biskupów, Ojciec Święty Franciszek odbędzie zapowiedzianą podróż apostolską do Demokratycznej Republiki Konga w dniach 31 stycznia – 3 lutego 2023 r., odwiedzając miasto Kinszasa, oraz, wraz z Arcybiskupem Canterbury i Moderatorem Zgromadzenia Ogólnego Kościoła Szkocji, Ekumeniczną Pielgrzymkę Pokoju do Sudanu Południowego w dniach 3-5 lutego, udając się do Dżuby – czytamy w watykańskim komunikacie.
Źródło:
https://stacja7.pl/zwatykanu/papiez-poczatkiem-roku-odwiedzi-afryke/
Afrykańska podróż Franciszka przebiegać będzie pod znakiem promowania i budowania pokoju. Wskazuje na to kard. Pietro Parolin, który będzie towarzyszyć Ojcu Świętemu w jego pielgrzymce do Demokratycznej Republiki Konga i Sudanu Południowego. „Wierzę, że obecność Papieża, jego słowa i świadectwo mogą przyczynić się zaprzestania trwającej przemocy i wzmocnienia zainicjowanych już procesów budowania pokoju i pojednania” – mówi watykański Sekretarz Stanu.
W wywiadzie dla Radia Watykańskiego kard. Parolin odniósł się do zapalnej sytuacji w obu tych krajach, które od lat pogrążone są w konfliktach wewnętrznych. Odbija się to negatywnie na ich mieszkańcach, którzy żyją w skrajnej biedzie i poczuciu zagrożenia wynikającym z powszechnego braku bezpieczeństwa.
Tragiczną sytuację Konga i Sudanu Płd. kard. Parolin poznał osobiście, gdy w lipcu ub. r. odwiedził te kraje na prośbę Franciszka, gdy ten musiał przełożyć swą podróż do Afryki z powodu problemów zdrowotnych. „Mam nadzieję, że ta pielgrzymka pomoże w zabliźnieniu otwartych ran i umacnianiu pojednania” – podkreśla kard. Parolin.
Franciszek w Afryce pielgrzymem pokoju i pojednania
„Ojciec Święty pragnie przede wszystkim być blisko, spotkać się z Kościołem i miejscową ludnością. Powiedziałbym, że w przypadku tej wizyty to pragnienie jest szczególnie intensywne, ponieważ jest to długo oczekiwana podróż, którą Papież musiał odłożyć z powodu problemów z kolanem, a także dlatego, że są to dwa kraje, które znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji z powodu toczących się konfliktów: dlatego Papież jedzie tam jako duszpasterz, który spotyka się z ludem Bożym, a jednocześnie także jako pielgrzym pokoju i pojednania – mówi papieskiej rozgłośni kard. Parolin.
- Powiedziałbym, że ta pielgrzymka ma dwa aspekty: jest wymiar duszpasterski, bliskości z Kościołami lokalnymi i ze wspólnotami, które są tam żywe i aktywne, następnie jest aspekt społeczno-polityczny i z tego punktu widzenia oczekuje się, że obecność Ojca Świętego, jego słowo, jego świadectwo, może przyczynić się do zaprzestania trwającej przemocy i wzmocnienia zainicjowanych już procesów pokoju i pojednania.“(...)
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/watykan/news/2023-01/kard-parolin-o-afrykanskiej-podrozy-franciszka.html
Młodzi z szesnastu parafii pielgrzymują, w dużej mierze pieszo, na spotkanie z papieżem w stolicy Sudanu Południowego. Cała trasa wynosi ponad 400 kilometrów.
Planowaną od dawna podróż do Demokratycznej Republiki Konga i Sudanu Południowego papież Franciszek odbędzie w dniach od 31 stycznia do 5 lutego.
Po raz pierwszy papież przyjeżdża (…) do tego tak młodego kraju, który doświadczył ciężkich, wewnętrznych konfliktów już w pierwszych latach istnienia – zauważył ordynariusz diecezji Rumbek w Sudanie Południowym.
Bp Christian Carlassare podkreślił znaczenie nadchodzącej wizyty Franciszka, która będzie miała charakter ekumeniczny, nastawiony na głoszenie pokoju. Przykładem tego mogą być młodzi, którzy pieszo zmierzają do Dżuby na spotkanie z papieżem Franciszkiem.
Pielgrzymka potrwa dziewięć dni
Specjalna pielgrzymka diecezji Rumbek wyruszyła w tych dniach, aby dotrzeć do stolicy Sudanu Południowego w odpowiednim czasie. Wsparli ją również miejscowi anglikanie oraz lokalne władze.
Jest to propozycja, która stanowiła dla mnie niespodziankę, odpowiadająca na potrzeby różnych grup młodzieży wyruszenia w drogę, aby dotrzeć do Dżuby. Po pierwsze, powstała z powodu chęci obecności w stolicy pomimo trudności w transporcie lub braku środków. Stąd znaleźliśmy takie rozwiązanie pół żartem pół serio: chodźmy pieszo. Następnie jednak przyjęto to jako pragnienie wspólnego przejścia drogi przez młodzież z różnych parafii, których mamy 16 na całym terytorium, więc zebraliśmy ich razem, aby razem podjęli wędrówkę do Dżuby – wskazuje bp Carlassare.
Informuje, że cała trasa wynosi 416 km. Oczywiście, chcemy docenić zarówno sam fakt przejścia, jak i również budowanie wspólnoty. Stąd podróżujemy 5, 6 godzin dziennie, od wczesnego rana, a popołudnia są przeznaczone na animację duchową. Przewidujemy codzienne przemierzanie od 20 do 25 km, co da w sumie 200 km marszu, a resztę pokonamy różnymi środkami, zwłaszcza w najbardziej odizolowanych terenach sawanny, gdzie piesza wędrówka mogłaby być zbyt niebezpieczna. I tak przez dziewięć dni. Idąc, odmówimy nowennę i przygotujemy się do papieskiej wizyty, odwiedzając lokalne wspólnoty – tłumaczy hierarcha.
Źródło:
https://archwwa.pl/wiadomosci/mlodzi-ida-pieszo-na-spotkanie-z-papiezem-to-byla-duza-niespodzianka/
W święto Ofiarowania przynosi się do kościoła świece. Zapalamy je i stoimy wobec Boga ze światłem w rękach. Tak jak Maryja, która przyniosła do świątyni swojego Syna, a Symeon nazwał Go światłością narodów. Ludowa nazwa "Matki Bożej Gromnicznej" wywodzi się ze zwyczaju poświęcenia w tym dniu świec zwanych gromnicami. Dawniej gospodarz po powrocie z kościoła błogosławił zapaloną gromnicą swoje pole, obejście i zwierzęta w stajni. Potem kopciem robił znak krzyża nad drzwiami i oknami domu. Tradycyjnie gromnice przechowuje się nad obrazami świętych. Z zapaloną gromnicą wychodzi się naprzeciw kapłanowi niosącemu Najświętszy Sakrament do chorego. W chwili śmierci daje się ją konającemu do ręki. W czasie burzy stawia się ją w oknie lub przed obrazem Najświętszej Maryi Panny, a gdy w pobliżu wybucha pożar, wynosi się ją przed dom, modląc się o oddalenie niebezpieczeństwa. Obraz pędzla Piotra Stachiewicza pt. Gromniczna pięknie ujmuje tę rzeczywistość. Maryja idzie po śniegu, przez pola i zapalonym światłem - mocą Chrystusa odgania od ludzkich zagród i serc groźne wilki, symbol złych mocy. A poeta Kazimierz Laskowski wołał w wierszu: " Idą ludzie z kościoła / Bez obawy i lęku - / Ten się śmierci nie boi, / Co gromnicę ma w ręku!".
Źródło:
https://niezbednik.niedziela.pl/artykul/220/Ofiarowanie-Panskie
15. Określenia „Stary Testament"
i „Nowy Testament"
odnoszą się do proroctwa z Księgi
Jeremiasza (31,31-34). Kiedy Jeremiasz, podobnie jak wielu proroków, zapowiadał
chwalebną przyszłość dla Izraela, powiedział, że Bóg zawrze Nowe Przymierze z Domem
Izraela. Tekst ten został w całości zacytowany w Nowym Testamencie (Hbr 8,8-12), co
niewątpliwie wpłynęło na decyzję Kościoła o nazwaniu pism, które dodał do swego kanonu,
„Nowym Przymierzem", czyli „Nowym Testamentem". Określenie to pozwoliło Kościołowi
dostrzec także istotną relację tych pism do wcześniejszych świętych pism żydowskich, które
można było nazwać księgami „Pierwszego Przymierza", czyli „Starego Testamentu". Sam
Jezus również związał swoją mękę zjeremiaszowym Nowym Przymierzem (por. lKor 11,23-
27), a księgi Nowego Testamentu opisują, jak w Jezusie Chrystusie wypełniają się obietnice
zawarte na kartach Starego Testamentu.
16. SEPTUAGINTA
Tłumaczenie Biblii Hebrajskiej na grecki dialekt koine, dokonane za czasów
Ptolemeuszy, stanowiło nie lada wyczyn literacki.
Przekład ten nazwano Septuagintą. Sponsorem owego przedsięwzięcia miał być Ptolemeusz
II Filadelfus, mniej więcej w III wieku przed Chrystusem. Tradycja podaje, że powołano w
tym celu siedemdziesięciu dwóch żydowskich uczonych (po sześciu z każdego z plemion
Izraela), którzy ukończyli dzieło w ciągu siedemdziesięciu dwóch dni. Po jego sfinalizowaniu
żydowskich tłumaczy obsypano licznymi prezentami i odesłano do domów.
17. Septuaginta
stanowi most pomiędzy koncepcjami i słownictwem Starego i Nowego
Testamentu. Językiem Nowego Testamentu nie jest koine codziennego życia Greków, lecz
koine Żydów żyjących w świecie greckim. Septuagintą była początkowo jedyną Biblią
greckojęzycznych chrześcijan. Jest ona także zazwyczaj cytowana w Nowym Testamencie.
18. Większość Żydów żyjących
w czasach Jezusa mówiła po aramejsku,
czyli w
podobnym do hebrajskiego języku semickim bardzo popularnym w tamtej epoce. Jezus na
pewno uczył się języka hebrajskiego, w którym spisano Prawo, Pisma i Proroków. Nie
wiadomo natomiast, czy znał grekę. Jezus nie pozostawił po sobie żadnych pism, które sam
napisał.
19. PIĘCIOKSIĄG,
czyli pierwsze pięć ksiąg Starego Testamentu, jest najważniejszą częścią
Biblii Hebrajskiej. Był on uznawany za autorytatywny już w czasach Ezdrasza, to jest w V
wieku przed Chrystusem. Pozostałe księgi zostały uznane za część Biblii Hebrajskiej w
późniejszych wiekach.
20. Samarytanie.
Nazwa „Samarytanie" pochodzi od stolicy królestwa północnego, Samarii.
Określono nią ludy, które król asyryjski, Salmanassar, osiedlił w miastach Samarii po 721 r.
przed Chrystusem zamiast uprowadzonych do niewoli Izraelitów. Samarytanie czcili Pana, ale
poza Jerozolimą, a w czasach Aleksandra Wielkiego wznieśli nawet swoją własną świątynię
na górze Garizim. Z tych powodów od zawsze trwały spory, wzajemna niechęć, a nawet
nienawiść między Żydami a Samarytanami, a ich ślady widzimy także za czasów Jezusa,
czego dowody można znaleźć w Ewangeliach.
21. Tylko Pięcioksiąg.
Samarytanie za swój kanon uznają tylko pierwszych pięć ksiąg Biblii
(Rodzaju, Wyjścia, Kapłańską, Liczb i Powtórzonego Prawa).
22. Najstarszymi określeniami używanymi
w odniesieniu do Starego Testamentu
były
wyrażenia: „Prawo Mojżeszowe", „Prawo Pańskie" albo po prostu „Mojżesz". Ponieważ
pozostałe pisma były uważane za dzieło proroków, przyjęło się częste użycie określenia
„Mojżesz i Prorocy" (Uwaga! Termin „Tora" dla Żydów oznacza „Prawo"). W czasach
Nowego Testamentu często posługiwano się określeniami „Pismo" albo „Pisma".
Najogólniejszą nazwą na ten zbiór ksiąg było właśnie „Pisma", do której często dodawano
przymiotnik „święte".
Źródło:
https://portal.tezeusz.pl/cms/tz/fileadmin/user_upload/Mysza/1001_Rzeczy__kt_re_warto_wiedzie__o_Biblii.pdf
Modlitwa eucharystyczna
Rozpoczyna się PREFACJĄ
(po Modlitwie nad darami)
i trwa aż do tzw. DOKSOLOGII
- modlitwy kapłańskiej:
Przez Chrystusa, z Chrystusem
i w Chrystusie, Tobie,
Boże, Ojcze wszechmogący...
W modlitwie eucharystycznej liturgia ofiary osiąga swój szczyt. Jest ona centralną i
kulminacyjną częścią całej akcji liturgicznej. Wielki szacunek dla Modlitwy eucharystycznej i
dla misterium, prowadziło do zwyczaju cichego jej odmawiania od wczesnego średniowiecza,
co później stało się zasadą. W Ordo Romanus V, z końca IX w. czytamy: "celebrans tacito
intrat in canonem" (celebrans przystępuje do cichego odmawiania kanonu), a w Ordo
Romanus XV (nr 58) z przełomu IX na X wiek znajduje się polecenie tak cichego odmawiania
Kanonu mszalnego, "ut a circumstantibus altare tantum audiatur"(aby tylko otaczający ołtarz
mogli słyszeć).
I tak Kanon rzymski zakryły dwie zasłony: łacina i ciche odmawianie. Wierni
nie mogli go ani słyszeć, ani rozumieć, nawet w poblżu ołtarza. "Zasłony" te zdjęła dopiero
ostatnia reforma liturgiczna. Pierwszą usunięto w 1965 r. przez zezwolenie na głośne
odmawianie Kanonu, a drugą w 1967 r. przez wpowadzenie języków narodowych.
Po wielu staraniach i prośbach kierowanych do Stolicy Świętej, papież Paweł VI w 1968 r.
wprowadził do liturgii mszalnej trzy nowe Modlitwy eucharystyczne. Odtąd celebrans miał
możliwość wyboru:
na pierwszym miejscu pozostał czcigodny i starożytny Kanon Rzymski, który od
papieża Grzegorza Wielkiego († 604) rozpowszechnił się w całym Kościele
zachodnim i do 1968 roku był w liturgii zachodniej jedyną Modlitwą eucharystyczną.
Obecnie zalecany jest na niedziele, uroczystości i święta.
na drugim miejscu znalazła się Modlitwa eucharystyczna będąca przeróbką kanonu
Hipolita Rzymskiego, z początku III w., dlatego nazywa się ją modlitwą epoki
męczenników. Ma ona charakter chrystologiczny i nowotestamentalny. Jej własną
prefację można traktować jako zwykłą i stosować do innych Modlitw
eucharystyczmych. Można również zastępować ją innymi prefacjami. Stosować
można ją bez ograniczeń, uwzględniając prefację własne i ewentualnie okresowe.
trzecia Modlitwa eucharystuczna jest nową kompozycją, wzorowaną na liturgii
gallikańskiej. Nawiązuje ona do działania Osób Trójcy Przenajświętszej w historii
zbawienia. Bardzo przejrzyście ułożone zostały jej elementy składowe. Przy jej
stosowaniu można posłużyć się różnymi prefacjami, bez ograniczeń. Z powodu swej
przejrzystości nadaje się szczególnie do odmawiania w Mszach z ludem w niedziele i
święta.
czwarta Modlitwa eucharystyczna istotne części otrzymała z liturgii wschodniej św.
Bazylego. Ma ona prefację nieodłączną, dlatego nie stosuje się jej w dni, w które
obowiązuje prefacja własna. Nazywa się ją modlitwą historii zbawienia, ponieważ
zawiera jej zarys. Stąd też nie stosuje się jej gdy odmawia się wyznanie wiary, które
również zawiera zarys historii zbawienia. Jej stosowanie zalecane jest w Mszach dla
zaawansowanych w znajomości Pisma świętego.
Powyższe Modlitwy eucharystyczne miały czasem pewne zmiany lub wstawki tekstowe.
Kanon rzymski zachował swoje zmiany w Communicantes (Zjednoczeni z całym Kościołem) i
w Hanc igitur (Prosimy Cię, Panie) w najważniejsze obchody liturgiczne i w Mszach
obrzędowych. Natomiast Modlitwy eucharystyczne II i III mają specjalne wstawki
modlitewne na Msze za zmarłych.
Nowy Mszał Rzymski dla diecezji polskich z 1986 r. przyniósł dalsze wzbogacenie pod tym
względem. Do pierwszych trzech Modlitw eucharystycznych wprowadzono wspomnienie
tajemnicy dnia.
Źródło:
http://www.parafiaprzytuly.pl/wp-content/uploads/2011/11/Liturgia-ofiary-_Eucharystyczna_.pdf
Przepis na radosne życie według ks. Jana Bosko
Święty Jan Bosko zasłynął, jako genialny wychowawca, nauczyciel młodzieży, pisarz i publicysta, założyciel zgromadzeń zakonnych. Często zachęcał swoich uczniów mówiąc: „bądźcie zawsze radośni, bardzo radośni!”. Radość w jego wydaniu nie oznacza jednak ciągłego, bezmyślnego uśmiechu na twarzy. Radość to postawa ducha, nastawienie wobec życia.
Jan Bosko przyszedł na świat 16 sierpnia 1815 roku w ubogiej wiejskiej rodzinie w Becchi niedaleko Turynu, we włoskim Piemoncie. Rodzice, Franciszek Bosko i Małgorzata Occhiena, dali mu na chrzcie dwa imiona: Jan, Melchior. Kiedy chłopiec miał dwa lata, umarł mu ojciec. Wychowaniem Jana i dwóch jego braci zajęła się matka, która zaszczepiła w nich chęć do nauki i pobożność.
W wieku 9 lat Janek miał sen, w którym na podwórku kłóciło i biło się wielu chłopców. Sytuacji przyglądał się mężczyzna „o twarzy pełnej blasku”. Polecił Jankowi rozdzielić zwaśnionych i dodał: „będziesz musiał pozyskać ich przyjaźń dobrocią i miłością, a nie pięściami…”.
Bosko postanowił szukać więc sposobów na wskazywanie Bożych dróg poprzez okazywanie dobroci i dawanie ludziom okazji do radości.
Od wędrownych kuglarzy i cyrkowców, których było mnóstwo w tamtych czasach, nauczył się sztuczek i dzięki nim zdobywał uwagę ludzi. Swoje „pokazy” przeplatał modlitwą, pobożnym śpiewem i kazaniami zasłyszanymi w niedzielę w kościele.
Po ukończeniu szkoły w 1835 roku młody Bosko wstąpił do seminarium duchownego w Chieri, gdzie po 6 latach otrzymał święcenia kapłańskie. Hasło, które wybrał z okazji święceń „daj mi dusze, resztę zabierz” stało się potem mottem wszystkich salezjanów.
Po święceniach ks. Bosko zaczął pracę z młodzieżą żyjącą w Turynie. Praca, którą wykonywał, była niezwykle trudna i wymagająca. Pozbawieni opieki dorosłych młodzi włóczyli się po ulicach z powodu braku zajęcia, co często było też przyczyną tego, że chcąc jakoś przeżyć popełniali przestępstwa i rozboje. Ks. Bosko postanowił im pomóc i wskazać drogę do godnego, dorosłego życia.
W 1841 roku, w dzielnicy Valdocco, założył oratorium – miejsce, gdzie chłopcy mieli szansę nauczyć się pisać, czytać, a także zjeść ciepły posiłek. Miejsce, które było dla nich domem, „który przygarnia; parafią, która ewangelizuje; szkołą, która przygotowuje do życia i podwórkiem, gdzie spotykają się przyjaciele i żyje się radośnie”. Z czasem ks. Bosko doprowadził również do otwarcia pracowni krawieckiej, szewskiej, stolarskiej i drukarskiej, gdzie młodzi uczyli się pracy zawodowej.
Dużą wagę przywiązywał ks. Bosko do rozwoju duchowego wychowanków. Uczył ich modlitwy, zachęcał do częstego przystępowania do spowiedzi i komunii świętej. Wpajał zasady i postawy oparte na Bożych przykazaniach i Ewangelii.
Doskonale rozumiał, że aby jego dzieło przetrwało potrzebuje współpracowników i struktur, które będą kontynuowały zaczęte przez niego dzieło. W 1859 r. powołał do życia Towarzystwo św. Franciszka Salezego – zgromadzenie zakonne nazywane potocznie salezjanami.
Współpracowników i następców znalazł miedzy innymi wśród młodych, którym pomagał.
Ks. Bosko zmarł 31 stycznia 1888 roku, w wieku 73 lat, do końca wierny swojej obietnicy: „przyrzekłem Bogu, że nawet moje ostatnie tchnienie będzie dla moich ubogich chłopców”. W 1929 r. Jan Bosko został beatyfikowany przez Piusa XI, a pięć lat później kanonizowany.
Jednym z najważniejszych z przesłań, jakie postawił nam ks. Bosko jest rada, która zamyka się w słowach:
„chcę Ci podarować przepis na świętość: po pierwsze radość; po drugie obowiązki związane z nauką i modlitwa; po trzecie czynienie dobra względem wszystkich”. Warto o tym pamiętać i kierować się nią idąc przez życie.
Źródło:
https://www.niedziela.pl/artykul/49052/Przepis-na-radosne-zycie-wedlug-ks-Jana
„Nie obawiajmy się rezygnacji z siebie, aby podążać za Jezusem. Wtedy jeszcze bardziej siebie odnajdziemy” - powiedział Papież w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański. Franciszek nawiązał w nim do Ewangelii opowiadającej o powołaniu pierwszych uczniów, którzy zostawiają wszystko, aby pójść za Jezusem. To jest także decydujący moment dla każdego chrześcijanina, ponieważ nadaje ostateczny sens całemu życiu.
Ojciec Święty zaznaczył, że decyzja o wyruszeniu w drogę na wezwanie Pana jest podjęciem wielkiej przygody u jego boku, inaczej można pozostać obserwatorem swojego życia i przeżywać wiarę powierzchownie. Franciszek zapytał, czego wymaga od nas pójście za Jezusem.
Papież – podejmujmy ryzyko rezygnacji z przyzwyczajeń
„Przebywanie z Jezusem wymaga odwagi porzucenia naszych wad i grzechów, które są jak kotwice przykuwające nas do brzegu i uniemożliwiające wypłynięcie na głębię. Aby wejść na tę drogę dobrze jest zacząć od prośby o przebaczenie: przebaczenie za rzeczy, które nie były dobre, pozostawiam te rzeczy i idę naprzód. Ale musimy też porzucić to, co powstrzymuje nas przed życiem w pełni
- na przykład pozostawić lęki, porzucić egoistyczne kalkulacje, pozostawić gwarancje bezpieczeństwa za cenę byle jakiego życia. Trzeba też zrezygnować z czasu marnowanego na bardzo wiele bezużytecznych rzeczy – podkreślił Papież. - Jakże wspaniale jest porzucić to wszystko, aby doświadczyć na przykład męczącego, lecz dającego satysfakcję ryzyka służby albo poświęcić czas na modlitwę, by wzrastać w przyjaźni z Panem.“
Następnie Ojciec Święty podał praktyczne przykłady takiego pozostawiania za sobą różnych balastów życiowych, aby w pełni żyć swoim powołaniem.
Papież – wszyscy musimy ciągle coś pozostawiać
„Myślę też o młodej rodzinie, która pozostawia spokojne życie, żeby otworzyć się na nieprzewidywalną i piękną przygodę macierzyństwa i ojcostwa; trzeba coś porzucić, aby przeżywać tę piękną przygodę. To jest ofiara, ale wystarczy jedno spojrzenie na dzieci, aby zrozumieć, że czymś słusznym było porzucenie pewnych przyzwyczajeń i wygód, aby doświadczyć tej radości – zaznaczył Papież
- Jeden krok dalej. Myślę, o niektórych zawodach, na przykład o lekarzu czy pracowniku służby zdrowia, którzy zrezygnowali z wielu wolnych chwil, żeby studiować i przygotować się, a teraz czynią dobro poświęcając wiele godzin dnia i nocy, wiele energii fizycznej i psychicznej chorym; myślę o robotnikach, którzy pozostawiają wygody, porzucają słodkie nic nierobienie, aby przynieść chleb do domu. Krótko mówiąc, aby spełnić życie trzeba podjąć wyzwanie pozostawienia. Do tego Jezus zaprasza dziś każdego z nas.“
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2023-01/papiez-odpowiedz-wiary-oznacza-pojscie-za-jezusem.html
Franciszek podkreśla, że "miłość małżeńska jest nierozerwalnie związana z samym małżeństwem, w którym miłość ludzka, krucha i ograniczona, spotyka się z miłością Boską, zawsze wierną i miłosierną".
W czasie spotkania z Trybunałem Apostolskim Roty Rzymskiej, który jest najwyższą instancją w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa, papież porusza zwykle aktualne problemy związane z przeżywaniem i rozumieniem sakramentu małżeństwa w Kościele katolickim.
Franciszek o niezrozumieniu miłości małżeńskiej
Franciszek zaznaczył, że istnieje dzisiaj w Kościele pilna potrzeba ponownego odkrycia wartości i znaczenia związku małżeńskiego między kobietą i mężczyzną. Wpływa na to również praktyczna niewiedza zarówno osobista, jak i zbiorowa dotycząca małżeństwa. W zamyśle Bożym dotyczącym małżeństwa, kobieta i mężczyzna podczas zawierania tego sakramentu otrzymują nowe serce, które uzdalnia ich do kochania miłością samego Chrystusa. Dlatego małżeństwo sakramentalne nie jest jedynie uroczystą ceremonią czy wydarzeniem społecznym, nie jest formalnością ani abstrakcyjnym ideałem, ale darem i dziełem samego Boga.
Mężczyzna i kobieta są powołani do przyjęcia tego daru i dobrowolnego odpowiadania na niego wzajemnym darem z siebie. Ta piękna wizja może wydawać się utopijna, gdyż zdaje się nie brać pod uwagę ludzkiej słabości, niestałości ludzkiej miłości. Nierozerwalność jest często pojmowana jako ideał i przeważa mentalność, że małżeństwo trwa tak długo, jak długo istnieje miłość. Ale która to już miłość? – pytał papież. Tu też często pojawia się nieświadomość, czym jest prawdziwa miłość małżeńska, w praktyce sprowadzana do poziomu sentymentalnego lub zwykłego egoistycznego zaspokojenia. Natomiast miłość małżeńska jest nierozerwalnie związana z samym małżeństwem, w którym miłość ludzka, krucha i ograniczona, spotyka się z miłością Boską, zawsze wierną i miłosierną.
Franciszek zwrócił uwagę, że „na to słowo patrzy się czasem z podejrzliwością, jakby było zewnętrznym narzuceniem, ciężarem, «uwiązaniem» w opozycji do autentyczności i wolności miłości”. Jeśli natomiast więź ta jest rozumiana właśnie jako więź miłości, wówczas ujawnia się jako rdzeń małżeństwa, jako Boży dar, który jest źródłem prawdziwej wolności i który stoi na straży życia małżeńskiego – podkreślił papież.
Franciszek o duszpasterstwie małżeńskim
Wyjaśnił, że „w tym sensie duszpasterstwo przedmałżeńskie i duszpasterstwo małżeńskie powinno być przede wszystkim duszpasterstwem więzi, gdzie wprowadza się elementy, które pomagają obojgu dojrzewać w miłości i przezwyciężać trudne chwile. Wkład ten to nie tylko przekonania doktrynalne, i nie może on być ograniczony jedynie do cennych zasobów duchowych, które Kościół zawsze oferuje, ale muszą to być także praktyczne ścieżki, dobrze funkcjonujące poradnictwa, strategie wzięte z doświadczenia oraz wskazówki psychologiczne”.
Franciszek zaznaczył, że w chrześcijańskiej ekonomii zbawienia małżeństwo jest przede wszystkim drogą do świętości samych małżonków, przeżywanej w codzienności życia. Papież podjął również temat troski o małżeństwa dotknięte kryzysem. Pierwszym lekarstwem na ich przezwyciężenie pozostaje odnowienie świadomości nieodwołalnego daru otrzymanego w sakramencie małżeństwa. Pozostaje on źródłem łaski, na którym zawsze można polegać.
Źródło:
https://archwwa.pl/wiadomosci/franciszek-czesto-nie-rozumiemy-czym-jest-prawdziwa-milosc-malzenska/
„Chciałem wyjaśnić, że homoseksualizm nie jest przestępstwem” – zaznacza Papież w liście skierowanym do o. Jamesa Martina SJ. Amerykański jezuita zadał Franciszkowi pytania dotyczące niedawnych wypowiedzi Ojca Świętego w wywiadzie dla Associated Press. W odpowiedzi otrzymał własnoręcznie napisane pismo, gdzie padają słowa: „kiedy powiedziałem, iż [homoseksualizm] to grzech, odnosiłem się po prostu do moralnej nauki katolickiej wskazującej, że każdy akt seksualny poza małżeństwem jest grzechem”.
Jak podkreśla Papież, takie stwierdzenie dotyczy działania samego w sobie, jednak później w konkretnych przypadkach należy patrzeć na szczególne „okoliczności mogące ograniczać lub eliminować winę”. Dzieje się tak, ponieważ „katolicka moralność nie tylko rozważa materię [czynu], ale również ocenia wolność oraz intencję, co dotyczy każdego rodzaju grzechu”. Franciszek zaznacza ponadto jeszcze raz, iż sama kryminalizacja homoseksualizmu „nie jest ani dobra, ani sprawiedliwa”. Jak ostatecznie przyznaje, w wywiadzie telewizyjnym, gdzie używa się codziennego, konwersacyjnego języka, brakowało miejsca na wprowadzenie tak dokładnych definicji.
Homoseksualizm jest uważany za przestępstwo w ponad 50 krajach świata. W niektórych z nich każe się go śmiercią. Hiszpański oryginał listu Ojca Świętego oraz jego angielskie tłumaczenie opublikowano na stronie serwisu Outreach (outreach.faith).
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/papiez/news/2023-01/papiez-wyjasnia-akty-homoseksualne-to-grzech.html
Meandry dyplomacji tłumaczy
Tomasz Krzyżak
Dziennikarz i publicysta
„Rzeczpospolitej”.
Zajmuje się sprawami Kościoła.
Wcześniej pracował m.in. w „Życiu Warszawy”,
tygodnikach „Wprost”, „Ozon”.
W 2012 roku wydał biografię
św. Maksymiliana M. Kolbego,
za którą otrzymał nagrodę „Feniks”
Stowarzyszenia Wydawców Katolickich
w kategorii edytorstwo
*
Arcybiskup Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce kończy swoją misję dyplomatyczną nad Wisłą. Przeprowadza się do Rzymu, gdzie obejmie stanowisko rektora Papieskiej Akademii Dyplomatycznej – instytucji, która na potrzeby Watykanu kształci kadrę dyplomatyczną dla przedstawicielstw Stolicy Apostolskiej.
Siedemdziesięcioletni obecnie abp Pennacchio spędził w Polsce sześć lat – listy akredytacyjne złożył w listopadzie 2016 r. Jego misja trwała zatem dokładnie tyle samo co abp. Celestino Migliore, poprzedniego nuncjusza – z tym, że Migliore, zanim w 2010 r. objął posadę ambasadora w Polsce, przez trzy lata (1989-1992) pracował nad Wisłą. Znał zatem dość dobrze polski Kościół, orientował się w jego problemach, znał wielu biskupów i nauczył się mówić po polsku.
Neapolitańczyk, arcybiskup Pennacchio, zanim przyjechał do Polski pełnił misję dyplomatyczną głównie w krajach azjatyckich. Przyjeżdżając nad Wisłę nie znał zatem ani problemów Kościoła, ani tutejszych biskupów. Jego znajomość Polski ograniczała się właściwie do tego, że znał Jana Pawła II, który w 1999 r. przed wysłaniem go do Rwandy udzielił mu sakry biskupiej.
Ta nieznajomość spraw polskich, a także tutejszej mentalności spowodowała, że misja abp. Pennacchio była właściwie bez wyrazu. W czasie uroczystości kościelnych czy państwowych, na które był zapraszany, sprawiał wrażenie zagubionego. W przeciwieństwie do poprzednika stronił też od kontaktów z mediami. Wydaje się, że nie nauczył się Polski.
Ale ta w jakimś sensie mało wyrazista misja odcisnęła spore piętno na polskim Kościele. W 2020 r. nuncjusz przestał być bowiem wyłącznie przekazicielem dobrych informacji ze Stolicy Apostolskiej, że papież wyniósł do godności biskupiej jakiegoś księdza. Niemal z dnia na dzień musiał wziąć na siebie ciężar przekazywania informacji złych. O tym, że papież za zaniedbania w zakresie wyjaśniania spraw dotyczących wykorzystywania seksualnego osób małoletnich ukarał jednego, czy drugiego biskupa. Zaczęło się od kard. Gulbinowicza, potem byli biskupi Janiak, Napierała, Rakoczy i wielu, wielu innych. Misja przekaziciela złych wiadomości, jak się wydaje, ciążyła nuncjuszowi, bo w pewnym momencie scedowano ją na metropolitów, którzy w danych sprawach prowadzili postępowania. Co prawda do komunikatów nuncjatury można było mieć w tym zakresie sporo zastrzeżeń, ale jednak się pojawiały.
Nie udała się nuncjuszowi sztuka trudniejsza: przekonanie polskich biskupów do tego, by w odniesieniu do wykorzystywania seksualnego małoletnich dokonali rozliczenia z przeszłością. Ale to być może zadanie dla następcy. (...)
Przed abp. Pennacchio nowe zadania – kształcenia kadr dyplomatycznych dla Stolicy Apostolskiej. W Rzymie przy Piazza della Minerva, nieopodal Panteonu, dotrwa zapewne do biskupiej emerytury (75 lat). A Warszawa czeka teraz na ruch Franciszka. Z niepokojem oczekują go hierarchowie. To nowy nuncjusz będzie bowiem odpowiedzialny za „umeblowanie” nadwiślańskiego Kościoła na długie lata. To on będzie Rzymowi wskazywał kandydatów do objęcia prestiżowych diecezji, które w najbliższych latach się zwolnią. Dość wspomnieć o Krakowie, Poznaniu czy Warszawie. I nowy nuncjusz może tu trochę „narozrabiać”.
Źródło:
https://www.rp.pl/kosciol/art37838471-nuncjusz-apostolski-konczy-misje-w-polsce-ma-nowe-stanowisko-w-rzymie
Papież Franciszek przyjął rezygnację z kierowania diecezją gliwicką przedstawioną przez bp. Jana Kopca i mianował ks. Sławomira Odera nowym biskupem tej śląskiej diecezji. Biskup nominat należy do duchowieństwa diecezji toruńskiej, gdzie dotychczas kierował stałą formacją duchowieństwa i był sędzią Trybunału Diecezjalnego.
BIOGRAM
Ks. bp Sławomir Oder urodził się 7 sierpnia 1960 r. w Chełmży na terenie ówczesnej diecezji pelplińskiej. Po uzyskaniu tytułu magistra ekonomii na Uniwersytecie Gdańskim, studiował filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie oraz teologię w Papieskim Seminarium Rzymskim i na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 maja 1989 r. w diecezji pelplińskiej, a w roku 1992 został inkardynowany do nowo utworzonej diecezji toruńskiej. Ks. Oder odbył studia doktoranckie w latach 1989-1993 na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Następnie, w latach 1992-1995 był zastępcą dyrektora Biura Prawnego Wikariatu Rzymu. Przez kolejne trzy lata pełnił funkcję kanclerza Trybunału Apelacyjnego Wikariatu Rzymu. W latach 2002-2013 był przewodniczącym Trybunału Apelacyjnego Wikariatu Rzymu. Szerszej opinii publicznej dał się poznać jako postulator w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym św. Jana Pawła II. W latach 2013-2019 był wikariuszem sądowym Trybunału Zwyczajnego Wikariatu Rzymu. Po powrocie do diecezji został mianowany kierownikiem stałej formacji duchowieństwa i sędzią w Trybunale Diecezjalnym w Toruniu.
Po swojej nominacji na biskupa gliwickiego ks. Sławomir Oder opowiedział Radiu Watykańskiemu o swojej reakcji na decyzję Ojca Świętego.
Ks. Oder – z Bożą trwogą przyjmuję wyzwanie
„To dzisiejsze wydarzenie, które z całą pewnością wpisuje się w to moje pielgrzymowanie przyjmuję jako kolejne zaproszenie Chrystusa do tego, aby Mu odpowiedzieć «oto jestem». I z tego doświadczenia, które mam jako kapłan do tej pory za każdym razem, kiedy prosił mnie: «pójdź za Mną» to odpowiadałem «oto jestem». Pragnę, aby to zaskoczenie piękna, świętości, życzliwości ludzkiej, a przede wszystkim chwały Boga były coraz większe.
Ufam, że i tym razem na to Boże zaskoczenie, które prowadzi mnie nową drogą mojego życia, na Śląsk, do Kościoła w Gliwicach, do tej nowej rzeczywistości odpowiem z wiarą i ufnością: «oto jestem Panie: Ty wiesz, że Cię kocham» - podkreślił biskup nominat. - Ty znasz moje ograniczenia, znasz moje niedoskonałości, ale znasz także moje pragnienia kochania Ciebie, a teraz jeszcze w szczególny sposób w tym Kościele gliwickim, który mi polecasz. Dlatego też nie z lękiem, ale z trwogą, z Bożą trwogą przyjmuję to wyzwanie jako wielki dar Boży.“
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/kosciol/news/2023-01/ks-slawomir-oder-nowym-biskupem-gliwickim.html
Debatę można obejrzeć on-line
pod linkiem:
https://archwwa.pl/aktualnosci/duchowosc-dla-warszawy-miedzy-pokora-a-narcyzmem-jak-rozwijac-poczucie-wlasnej-wartosci/
*
"Pokora to cnota często wyśmiewana, ale Pismo Święte przypomina, że to właśnie za pokorę Bóg daje błogosławieństwo" - mówił o. Krzysztof Pałys OP w czasie spotkania z cyklu "Duchowość dla Warszawy", które odbyło się 19 stycznia. Dominikanin oraz psycholog Anna Czyżewska wygłosili wykład pt. "Między pokorą a narcyzmem. Jak rozwijać poczucie własnej wartości?"
Anna Czyżewska zdefiniowała pokorę i narcyzm z psychologicznego punktu widzenia. Wymieniła cechy osobowości narcystycznej, która stanowi poważne zaburzenie psychologiczne. Chociaż pokora wydaje się na pierwszy rzut oka cnotą duchową, to również psychologia widzi w niej sprawność dojrzałej osobowości, która zna swoje wady i zalety i potrafi nieustannie rozwijać się i pracować nad sobą.
– Narcyz to ten, który koncentrując się na własnej doskonałości, gardzi innymi – stwierdziła prelegentka. Zachęcała też słuchaczy do podejmowania tak zwanego „treningu wdzięczności”, który pozwala zauważyć dobro obecne w życiu każdego z nas.
O. Krzysztof Pałys OP, w swym wystąpieniu odniósł się do Pisma Świętego i tradycji ojców pustyni oraz mistrzów życia duchowego. – Pokora to cnota często wyśmiewana lub karykaturalnie przedstawiana. Pismo Święte jednak przypomina, że to właśnie za pokorę Bóg daje błogosławieństwo – mówił, a odnosząc się do licznych przykładów z Biblii, ojców pustyni i świętych pisarzy chrześcijańskich, dominikanin ukazywał wartość, znaczenie i cel pokory.
Zgromadzeni bardzo liczni słuchacze po wykładzie zadawali pytania prelegentom. Następny wykład z tego cyklu odbędzie się 7 marca.
Organizatorem wykładów z cyklu „Duchowość dla Warszawy” jest Akademia Katolicka współpracująca z Narodowym Instytutem Kultury i Dziedzictwa Wsi.
Źródło:
https://archwwa.pl/aktualnosci/duchowosc-dla-warszawy-miedzy-pokora-a-narcyzmem-jak-rozwijac-poczucie-wlasnej-wartosci/
Metropolita warszawski powołał na pięcioletnią kadencję Komisję Liturgiczną Archidiecezji Warszawskiej w nowym składzie. W czasie kameralnej uroczystości w Domu Arcybiskupów Warszawskich kard. Kazimierz Nycz wręczył dekrety członkom Komisji Liturgicznej, którą pokieruje ks. prałat dr Bartosz Szoplik. Dotychczasowy, wieloletni przewodniczący ks. infułat prof. Jan Miazek pozostanie członkiem Komisji
Komisją Liturgiczną pokieruje ks. prałat dr Bartosz Szoplik, zastępując na miejscu przewodniczącego ks. infułata prof. Jana Miazka, który przez lata uczestniczył w przygotowaniu diecezjalnych, ogólnopolskich i papieskich celebracji w czasie pielgrzymek papieża do Polski.
– Pierwszym zadaniem komisji jest troska o liturgię. Chciałbym, aby odpowiedzialność za liturgię w diecezji wyrażała się odpowiedzialnością za formację kleryków w seminarium, jak również troską o poprawność liturgii oraz jej głębię i piękno w naszej archidiecezji – mówił kard. Nycz. Jednocześnie podziękował ks. infułatowi Miazkowi za „lata prowadzenia tej komisji oraz przekazanie tej funkcji w dobrze przygotowane ręce”.
Za dotychczasową współpracę dziękował również nowy przewodniczący Komisji Liturgicznej, podkreślając, że ks. infułat Miazek zawsze „służył radą, był gotowy pomóc”. – Dziękuję za cenne uwagi, które usłyszałem przez ostatnie lata. Dziękuję za życzliwość, braterską współpracę, za ogromną lekcję pokory. To co zawsze podziwiam i czego trudno mi się nauczyć od Księdza Infułata to właśnie pokora, cichość i taki styl bycia ceremoniarzem niewidocznym – mówił ks. Szoplik.
W przemówieniu nawiązał do słów papieża Franciszka, który podkreślił, że „ceremoniarz jest niewidoczny”. – To ten, który prowadzi do Chrystusa, ale sam jest ukryty. I ten styl od początku bardzo mi imponował i też staram się naśladować Księdza Infułata w tej niewidoczności i ukryciu, w tym co mam robić – dodał. – Będziemy się starali wypełnić nasze zobowiązania, aby pomóc w wypełnianiu liturgii pięknem – podkreślił przewodniczący komisji liturgicznej.
Metropolita warszawski powołał Komisję Liturgiczną Archidiecezji Warszawskiej w składzie:
Przewodniczący: Ks. prałat dr Bartosz Szoplik
Członkowie:
Ks. infułat prof. AKW
dr hab. Jan Miazek
Ks. prałat dr Grzegorz Bereszyński
Ks. prałat Marek Mętrak
Ks. kanonik dr Piotr Waleńdzik
Ks. dr Robert Bańdur
Ks. mgr lic. Mateusz Kielarski
P. Piotr Kośla
Źródło:
https://archwwa.pl/aktualnosci/komisja-liturgiczna-archidiecezji-warszawskiej-w-nowym-skladzie-troska-o-liturgie-to-jej-pierwsze-zadanie/
W auli bł. księdza Jerzego Popiełuszki w domu rekolekcyjnym na Bielanach, gdzie swą siedzibę ma Akademia Katolicka w Warszawie, zainstalowano wirtualne organy. "Są wyjątkowe, ponieważ umożliwiają wirtualne przeniesienie się do miejsc, gdzie od wieków zachwycają ludzkość znakomite instrumenty piszczałkowe" - wyjaśnia ks. dr Piotr Markisz, dyrektor studiów na kierunku edukacja muzyczna z muzyką kościelną na Akademii Katolickiej w Warszawie. Koncert inauguracyjny odbędzie się w środę, 25 stycznia, o godz. 17:00
Ks. Markisz wyjaśnia na czym polega wyjątkowość wirtualnych organów, zupełnie innych niż piszczałkowe, które są najbardziej pożądane w czasie liturgii. Nie jest to – jak podkreśla – „automatyczny organista”, bo na wirtualnych organach „gra prawdziwy, żywy człowiek”.
– To de facto instrument z grupy tych elektronicznych, cyfrowych, ale jego „magią” jest możliwość wirtualnego przeniesienia się, swoistej teleportacji do miejsc, gdzie od wieków zachwycają ludzkość znakomite instrumenty piszczałkowe, budowane przez najlepszych budowniczych organów, a możliwość zagrania na nich jest marzeniem niejednego organisty – wyjaśnia ks. Piotr Marskisz.
Instrument, który zainstalowano w auli im. ks. Jerzego Popuełuszki, umożliwi poprzez swoje dźwięki „wirtualne przeniesienie się do Krzeszowa, gdzie znajduje się barokowy instrument Michaela Englera z pierwszej połowy XVIII w., czy też podróż do północnej Francji, gdzie w klasztorze St. Etienne w Caen stoi wspaniały romantyczny instrument z drugiej połowy XIX w., zbudowany przez genialnego organmistrza Aristide’a Cavaillé-Coll”.
– Choć wchodząc do wspomnianej auli zobaczymy pięknie wyglądający, świetny trzymanuałowy instrument z czymś po bokach, co wygląda jak piszczałki – nie dajmy się zwieźć… to tak naprawdę tylko atrapa piszczałek. „Sercem” instrumentu jest bowiem wydajny komputer z wgranymi próbkami (tzw. samplami) dźwięków każdej piszczałki i każdego głosu, każdej wysokości, a nawet naciskanych klawiszy i szumu dmuchawy. Jednym słowem: to cyfrowa kopia prawdziwego i to renomowanego instrumentu. Coś jak „aromat identyczny z naturalnym”. Idąc dalej, odtwarzane dźwięki są wzmocnione i wydobywają się przez system nagłaśniający, składający się aż z ośmiu głośników, z których dwa to tzw. „subwoofery”, przeznaczone do przenoszenia najniższych tonów. Ponieważ kolumny rozmieszczone są przestrzennie (z przodu, po bokach i z tyłu), mamy wrażenie, że dźwięk nas otacza, że jesteśmy w samym środku oryginalnej przestrzeni, czyli kościoła, w którym dane organy się znajdują. Efekt jest przejmujący – tłumaczy ks. Markisz.
System organów wirtualnych Hauptwerk, bo taką techniczną nazwę nosi ten instrument, znany jest w świecie organistów już od kilku lat. Wielu z nich używa go do ćwiczeń w domu, a niektóre parafie decydują się, tymczasowo, na takie rozwiązanie.
Jak zauważa ks. Markisz, ewenementem w przypadku instrumentu Akademii Katolickiej jest zainstalowanie go w dużej i wygodnej przestrzeni, do złudzenia przypominającej – dzięki cyfrowej technice – wnętrze kościoła, z którego pochodzi oryginalne brzmienie najlepszych na świecie organów.
Źródło:
https://archwwa.pl/aktualnosci/w-auli-dobrego-miejsca-zainstalowano-wirtualne-organy-ich-sercem-jest-komputer/
Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu został ustanowiony przez ONZ, by uczcić pamięć 6 milionów Żydów zamordowanych przez Niemców podczas II wojny światowej. Jego datę wyznaczono na 27 stycznia, rocznicę zajęcia przez Armię Czerwoną w 1945 roku niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau.
Hasłem tegorocznych obchodów i związanych z nimi programów edukacyjnych w instytucjach Organizacji Narodów Zjednoczonych jest „Dom i przynależność”. Jak wyjaśnia ONZ: „Hasło przewodnie podkreśla człowieczeństwo ofiar i ocalałych z Holokaustu, którym sprawcy odebrali ich domy, a także poczucie przynależności”.
Podkreślono, że w 1933 roku partia nazistowska przejęła kontrolę w Niemczech i zadecydowała, kto może uważać Niemcy za swój dom. W oświadczeniu ONZ zwrócono także uwagę, na wzrastający wówczas i sankcjonowany przez państwo antysemityzm i związany z nim terror, który prowadził do niszczenia nie tylko domów, ale też miejsc kultu i źródeł utrzymania.
ONZ wskazuje, że niemieccy naziści i kolaborujące z nimi rządy uczynili bezdomnymi miliony ludzi. "Zastanawiamy się, jak ci, którzy szukali schronienia od 1933 r., negocjowali znaczenie "domu" i "przynależności". Myślimy o tych, którzy przeżyli, ukrywając się i o wpływie tego doświadczenia na ich poczucie +tego, czym jest+ dom" - czytamy na stronach ONZ.
Celem związanych z obchodami programów edukacyjnych ma być zbadanie, jak ocaleni odnajdywali się w powojennym świecie, w którym znaczenia pojęć "dom" i "przynależność" zostały radykalnie zakwestionowane przez sprawców Holokaustu.
"Skupienie się na człowieczeństwie ofiar skłania nas do pamiętania o naszej odpowiedzialności za zwalczanie mowy nienawiści, zwalczanie antysemityzmu i uprzedzeń – za zrobienie wszystkiego, co w naszej mocy, aby zapobiec ludobójstwu" - podsumowuje ONZ.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu, w czwartek w Parlamencie Europejskim podczas sesji plenarnej wystąpił prezydent Izraela Icchak Herzog. "Antysemityzm trwa, a negacja Holokaustu wciąż istnieje" - podkreślił.
"Musicie zapewnić, by każdy Żyd chcący prowadzić pełne żydowskie życie w waszych krajach mógł to robić bezpiecznie i bez obaw" - zaapelował Icchak Herzog.
Z najnowszego raportu Światowej Organizacji Syjonistycznej (WZO) wynika, że w całym 2022 roku najwięcej antysemickich zdarzeń miało miejsce w Europie (47,7 proc.) oraz USA (33 proc.). Organizacja wskazuje, że alarmująco rośnie niechęć do Żydów w Stanach Zjednoczonych.
Antysemityzm jest nadal problemem w Niemczech, gdzie między styczniem a wrześniem 2022 r. policji zgłoszono 1555 incydentów, co daje średnio pięć raportów dziennie, informuje WZO.
Na odradzający się antysemityzm zwrócił uwagę prezydent RFN Frank-Walter Steinmeier podczas zeszłorocznej uroczystości ordynacji rabinów w Hanowerze. Podkreślił, że "w Niemczech antysemityzm znów objawia się znacznie bardziej otwarcie". Dodał, że Żydzi są w Niemczech zniesławiani, wyszydzani i atakowani fizycznie.
Z kolei przedstawiciele Związku Nauczycieli Niemieckich w odezwie skierowanej do ministerstwa edukacji napisali, że "literatura o Holokauście powinna być obowiązkowa na lekcjach niemieckiego, a obecny antysemityzm wskazuje na niebezpieczeństwo represji i zapomnienia z niebezpieczną jasnością".
Zgromadzenie Ogólne ONZ 1 listopada 2005 r. uchwaliło dzień 27 stycznia Międzynarodowym Dniem Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Jego datę wyznaczono na 27 stycznia, rocznicę wejścia Armii Czerwonej w 1945 roku do niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau.
Założony początkowo jako obóz koncentracyjny dla polskich więźniów Auschwitz z czasem stał się największym obozem zagłady, w którym zamordowano co najmniej 1,1 mln Żydów z całej Europy.
Holokaust, nazywany również Zagładą Żydów, Shoah lub Szoa to ludobójstwo europejskich Żydów dokonane w czasie II wojny światowej przez III Rzeszę Niemiecką. Liczba ofiar jest szacowana na prawie 6 milionów, jedną trzecią tej liczby stanowiły dzieci. Liczba polskich Żydów wśród zabitych przez Niemców szacowana jest według różnych źródeł na 2,6-3,3 mln osób. (PAP)
Źródło:
https://m.niedziela.pl/artykul/88385/Miedzynarodowy-Dzien-Pamieci-o-Ofiarach
Dzień Islamu w Kościele katolickim w Polsce obchodzony jest po zakończeniu Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan - 26 stycznia. Służy on przezwyciężaniu niechęci i uprzedzeń między chrześcijanami a muzułmanami. W tym roku przebiegnie pod hasłem "Chrześcijanie i muzułmanie: dzieląc radości i smutki".
*
W zależności od kraju i lokalnych tradycji chłopcy między siódmym a czternastym rokiem życia poddawani są obrzezaniu (hitan). W niektórych krajach muzułmańskich dokonuje się również obrzezania dziewcząt (hifad). Ten rozpowszechniony wśród ludów semickich zwyczaj znany był w Arabii na długo przed narodzeniem Mahometa. Mimo iż Koran nie nakazuje obrzezania, wielu muzułmanów uważa je za znak przynależności do islamu. W tej kwestii podzielone są zdania prawników muzułmańskich. Zdecydowana ich większość uważa obrzezanie jedynie za czynność zalecaną. Inni zaś uznają ten zwyczaj za obowiązkowy.
Wydarzeniem centralnym w życiu muzułmanów jest zawarcie małżeństwa. Uznawane, co prawda za szczególny znak Bożego błogosławieństwa, pozostaje ono zawartą między dwiema stronami umową o charakterze prawnym. W zaleceniach dotyczących małżeństwa przepisy prawa muzułmańskiego mieszają się z prawem zwyczajowym. Małżeństwo przygotowuje się na drodze negocjacji między przedstawicielami zainteresowanych rodzin. Wiodące jest stanowisko ojca panny młodej, jednak decydujący głos należy do niej samej. W tradycyjnym muzułmańskim małżeństwie zgodę kobiety przekazuje jej przedstawiciel.
Według prawa muzułmańskiego pan młody zobowiązany jest do przekazania pannie młodej posagu (mahr). Dar ślubny nie jest opłatą za wykupienie panny młodej od jej rodziców, lecz należy do niej i stanowi rodzaj zabezpieczenia na wypadek rozwodu. Najczęściej kontrakt małżeński zawiera się na spotkaniu z udziałem członków obu rodzin w obecności sędziego lub imama. Przy zawieraniu związku wymagana jest także obecność świadków (dwóch pełnoprawnych mężczyzn lub mężczyzny i dwóch kobiet). Podczas skromnej ceremonii recytuje się Koran i przypomina zebranym o znaczeniu małżeństwa i rodziny w islamie. Następnie pan młody urządza przyjęcie dla zaproszonych gości. Po zakończonych uroczystościach żona przenosi się do domu męża, gdzie młodzi rozpoczynają wspólne życie.
Ponieważ małżeństwo jest umową, prawo muzułmańskie przewiduje możliwość rozwodu (talak). Zgodnie z szarijatem mąż ma prawo do odtrącenia żony po trzykrotnym wypowiedzeniu następującej formuły: Daję ci rozwód (alaiki talak).
Ostatnim kluczowym momentem człowieka podczas jego ziemskiego życia jest śmierć, którą muzułmanie traktują jako powrót człowieka do Boga. Ciało zmarłej osoby należy umyć zgodnie z przepisami i owinąć zwykłym płótnem. Podczas tych czynności najbliższa rodzina zobowiązana jest do odmawiania modlitw w intencji zmarłego, którego winno się pochować przed zachodem słońca. Ciało zmarłego należy ułożyć w grobie w taki sposób, aby było skierowane w kierunki Mekki. Muzułmanie robią wszystko, aby pochować współwyznawców na swoich cmentarzach.
Rytm życia w islamie reguluje muzułmańska rachuba czasu i własny kalendarz. Muzułmanie stosują rok (lunarny) księżycowy, który składa się z dwunastu dwudziestodziewięcio- lub trzydziestodniowych miesięcy. Rok ten jest krótszy o jedenaście dni od roku słonecznego. W cyklu rocznym muzułmanie maja kilkanaście świąt, z których najważniejsze to Id al-Fitr, dosłownie „łamanie postu” przypadające na zakończenie ramadanu oraz oraz Id al-Adha, czyli Święto Ofiarowania, obchodzone podczas wielkiej pielgrzymki do Mekki.
Szczególnym dniem muzułmańskiego tygodnia jest piątek, który nie ma charakteru święta na wzór szabatu w judaizmie czy niedzieli w chrześcijaństwie. Jednak współcześnie stanowi w świecie islamu jeden z dni muzułmańskiego weekendu.
Źródło:
https://religie.wiara.pl/doc/472226.Zycie-muzulmanina-Jakie-sa-kluczowe-momenty-w-zyciu-wyznawcy
Rok jubileuszowy we Fromborku będzie obfitował w liczne wydarzenia.
Szczegóły na:
https://olsztyn.gosc.pl/doc/8063287.Obchody-Roku-Kopernikanskiego-we-Fromborku
Uroczystości jubileuszowe rozpoczęła konferencja prasowa w Sekretariacie KEP w Warszawie.
Mikołaj Kopernik we Fromborku i na Warmii spędził 40 lat. - Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Fromborku jest świadkiem życia i wiary kanonika Kopernika, w jej murach spoczęły jego doczesne szczątki - mówi ks. prał. Jacek Wojtkowski, proboszcz katedry.
Podczas konferencji, która odbyła się 25 stycznia, został przedstawiony program jubileuszowych wydarzeń. Miało również miejsce podpisanie porozumienia o współpracy pomiędzy Muzeum Pomnika Historii "Frombork - zespół katedralny", reprezentowanym przez ks. prał. Wojtkowskiego, a Pocztą Polską SA, która reprezentowana była przez Krzysztofa Falkowskiego, prezesa zarządu oraz Wiesława Włodka, wiceprezesa zarządu.
Na zakończenie został zaprezentowany nowy znaczek pocztowy emisji "550. rocznica urodzin Mikołaja Kopernika", który wejdzie do obiegu 29 stycznia.
- Mikołaj Kopernik to jeden z najbardziej znanych Polaków na świecie. Jego odkrycia śmiało można nazwać przełomowymi dla ludzkości. Nie powinno zatem dziwić, że Poczta Polska, która upamiętnia ważne postacie czy wydarzenia, nie zapomniała o równej rocznicy urodzin naszego wybitnego astronoma i kanonika. Mikołajowi Kopernikowi poświęcimy aż trzy wyjątkowe emisje - dwie znaczkowe i kopertę pierwszego dnia obiegu. Jestem przekonany, że nasze wydawnictwa przyczynią się do popularyzacji wiedzy o naszym wybitnym astronomie i duchownym, o czym mało kto pamięta - podkreślił Krzysztof Falkowski, prezes Poczty Polskiej.
Na znaczku widoczny jest portret astronoma, znajdujący się na co dzień w epitafium w bazylice archikatedralnej WNMP we Fromborku.
Źródło:
https://olsztyn.gosc.pl/doc/8063287.Obchody-Roku-Kopernikanskiego-we-Fromborku
Stres jest wyzwaniem i dla dziecka, i dla rodzica. Wykorzystaj okoliczność, jaką jest czas ferii, by zredukować stres i doładować konto emocjonalne.
Czas ferii zimowych nie zawsze i nie dla każdego oznacza atrakcyjne wyjazdy na narty. Ale dla udanego wypoczynku wystarczy dobre towarzystwo i miła atmosfera oraz kilka zmian w codziennym trybie życia. Jako zaangażowany tato możesz nawet małym kosztem sprawić, że tak dla Ciebie, jak dla Twojego dziecka ten czas będzie bardzo korzystny.
Jak to zrobić? Najpierw postanów, że chcesz pozbyć się stresu i pomóc dziecku odpocząć na półmetku roku szkolnego. Przygotuj indywidualny program sam na sam z dzieckiem. Spędź z nim czas. Nie bierz dodatkowych prac, nie planuj remontów czy odpoczynku przed ekranem. Zaplanuj każdego dnia przynajmniej pół godziny na czas z dzieckiem. Jeśli zdołasz więcej, np. 2 godziny, to jeszcze lepiej! Tak, zaplanuj, bo bez tego ten wspólny czas może przelecieć przez palce i być raczej dodatkowym źródłem stresu. Jeśli zaplanujesz każdy dzień, łatwiej będzie Ci wejść w interakcję z dzieckiem. A dziecko doskonale widzi, czuje, że wchodzisz lub nie wchodzisz w relację.
Zobacz zatem sposoby, które pozwolą Ci wygrać ten czas, zniwelować stres i mocno doładować konto emocjonalne dziecka.
Dzień wyciszenia się. Sam najlepiej wiesz, co dobrze wycisza Ciebie i Twoich bliskich. Może zaaranżujecie salon na pokój sensoryczny – zapalicie świece, włączycie nastrojowe oświetlenie (np. lampki choinkowe świetnie się tu sprawdzą), pobawicie się w teatr cieni.
Dzień komandosa. Skorzystaj z techniki na szybkie wyciszenie i naucz jej swoje dziecko. Szczegóły tutaj >> komandos.
Dzień bez telefonu. Kontynuacja dnia wyciszenia. Przy okazji zobaczysz, czy i jak wpływa to na jakość i ilość rozmów w rodzinie.
Dzień offline. Czyli krok dalej w wyciszaniu się. Tego dnia możesz wprowadzić lub odświeżyć rodzinny kodeks cyfrowy, o którym więcej m.in. tutaj >> kodeks.
Dzień nicnierobienia. To nie to samo co lenistwo. Chodzi o takie zatrzymanie się, żeby zobaczyć swoją uważność na drugiego, docenić to, co mamy i kogo mamy wokół siebie. Czyli wyciszania ciąg dalszy.
Dzień ZOO. Albo atlasów lub filmów ze zwierzętami. Możesz opowiedzieć o swoich zwierzętach domowych, jakie miałeś w życiu lub dowiedzieć się czegoś więcej o Waszym obecnym pupilu, lub zaplanować, jakie zwierzę przyjmiecie do domu. Jeśli nie macie warunków na zwierzę domowe, np. z powodu alergii, możecie pomarzyć o tym, jakie zwierzę chcielibyście mieć, jakiej rasy, koloru, jak byście je nazwali.
Wyjście na basen. Ta atrakcja powinna być wielkim dobrem tak dla Ciebie, jak dla dziecka. Jeśli wiąże się z dodatkową podróżą, na którą nie znajdziesz jednak czasu i możliwości, zamień ten punkt w jakąś inną aktywność fizyczną z dzieckiem.
Wyjście na kręgle / bilard. Albo po prostu na spacer. Niech nie zabraknie aktywności poza domem.
Dzień kina. Może to być po prostu wyjście do kina. Może to być też kino w domu. Czasem to nawet bardziej atrakcyjne niż sala kinowa. Najpierw porozmawiajcie, co będziecie oglądać. Przygotujcie miejsce. Np. dodatkowe poduszki, rozłóżcie sofę lub koc na podłodze. Do tego popcorn czy inne kinowe przekąski i gotowe. Po obejrzeniu koniecznie dyskusja. Każdy widz, bez względu na wiek, potrzebuje porozmawiać o tym, co obejrzał.
Posiłek poza domem. To dobry punkt wyjścia do spokojnej rozmowy i budowania radosnych momentów.
Dzień wspólnego gotowania / pieczenia. Nawet jeśli do tej pory tego nie robiliście, spróbujcie >> gotuję, bo kocham.
Dzień szachów / warcabów / kostki Rubika. Jeżeli żadna z tych dziedzin nie jest Twoim konikiem, możesz i tak spędzić czas z dzieckiem, żeby razem z nim poznawać zasady którejś z nich. Jeden z ojców ze społeczności Tato.Net najpierw z internetu nauczył się algorytmów do układania kostki a potem nauczył swoje dzieci. Zdobył nową umiejętność i urósł w oczach swoich nastolatków. Kostka to ich sposób na wspólną zabawę i rywalizację w układaniu na czas oraz dobry odstresowywacz np. podczas długich podróży.
Dzień karciany. A może tak nauczyć się gry w poker lub brydż? Jeśli to nie Wasza bajka, to może inne gry karciane, których jest mnóstwo do wyboru. Możecie wybrać się na zakupy lub na początku ferii przez internet zamówić interesującą Was grę.
Dzień puzzli. Oczywiście, dopasowanych do wieku. To może wciągnąć nawet nastolatka.
Dzień planszówek. Warto odświeżyć tę umiejętność. To okazja do zabawy oraz rozmów o przyjmowaniu zwycięstw i porażek.
Dzień fotografii. Przeglądanie rodzinnych fotografii. Możecie po prostu oglądać, wspominać i planować lub zrobić konkurs na najlepszą fotę roku / miesiąca / wakacji.
Wyprawa do biblioteki / księgarni. Korzyści z czytania jest wiele, o czym więcej tu >> korzyści z nawyku czytania. W razie kłopotów z organizacją tej wyprawy, możesz kupić książki przez internet lub skorzystać z audiobooków czy e-booków.
Dzień czytania. Czytaj na głos lub – przy większych dzieciach – każdy może zaszyć się z książką w swoim ulubionym miejscu. Ale dajcie sobie też czas na opowiadanie o swoich książkach. Czy wiesz, że czytanie >> zmniejsza stres o 68%!?
Dzień odwiedzin. Wybierzcie się tego dnia do kogoś z rodziny czy znajomych w odwiedziny, choć na kwadrans. Warto spotykać się z ludźmi, rozmawiać. Jednak niech to nie będą tylko Twoje rozmowy. To ma być też czas Twego dziecka i nauka radości ze spotkania i przebywania z drugim człowiekiem.
Albo sprawdź tutaj >> jeszcze inne pomysły na wsparcie relacji z dzieckiem.
A jeśli masz możliwość na wyjazd, możesz zdecydować się na zimową wyprawę taty & dziecka. Zobacz >> zimowy warsztat Wielka Przygoda.
Możliwości masz wiele. Skomponuj coś z tych propozycji, które masz powyżej lub wymyśl całkiem inne. Koniecznie daj znać w komentarzu pod tym tekstem lub na grupie ojców, jak zaplanowałeś te ferie i które punkty najlepiej się sprawdziły. Twoje doświadczenie może pomóc innym ojcom.
Powodzenia!
Źródło:
https://tato.net/czytelnia/artykul/jak-uczyc-dzieci-o-finansach
"Trwajcie mocno w wierze! Nie dajcie się zmylić! (...) Jezus Chrystus jest naprawdę Drogą, Prawdą i Życiem - a Kościół, przy wszystkich swoich niedoskonałościach, jest naprawdę Jego Ciałem" - napisał Benedykt XVI w swoim poruszającym testamencie duchowym.
Testament duchowy został spisany przez Benedykta XVI 29 sierpnia 2006 roku. Oto jego pełna treść:
Mój testament duchowy
Gdy o tak późnej godzinie mojego życia spoglądam wstecz na dekady, przez które wędrowałem, widzę przede wszystkim, jak wiele mam powodów do wdzięczności. Dziękuję nade wszystko samemu Bogu, dawcy wszystkich dobrych darów, który obdarzył mnie życiem i przeprowadził przez różnorodne zamęty; który zawsze mnie podnosił, gdy zaczynałem się osuwać, który zawsze na nowo dawał mi światło swojego oblicza. Z perspektywy czasu widzę i rozumiem, że nawet ciemne i uciążliwe fragmenty tej drogi służyły mojemu zbawieniu i że właśnie w nich prowadził mnie dobrze.
Dziękuję moim rodzicom, którzy dali mi życie w trudnych czasach i za cenę wielkich wyrzeczeń swoją miłością przygotowali mi wspaniałe gniazdo, które do dziś jaśnieje przez wszystkie moje dni jako jasne światło. Przenikliwa wiara mojego ojca nauczyła nas dzieci wierzyć i stała mocno jako przewodnik pośród 2wszystki moich osiągnięć naukowych. Serdeczna pobożność i wielka życzliwość mojej matki pozostają dziedzictwem, za które nie mogę jej wystarczająco podziękować. Moja siostra służyła mi bezinteresownie i pełna życzliwej troski przez dziesiątki lat. Mój brat zawsze torował mi drogę jasnością swoich sądów, mocną stanowczością i pogodą ducha. Bez tego jego stałego poprzedzania mnie i towarzyszenia, nie byłbym w stanie znaleźć właściwej drogi.
Z głębi serca dziękuję Bogu za wielu przyjaciół, mężczyzn i kobiet, których zawsze stawiał u mojego boku; za współpracowników na wszystkich etapach mojej drogi; za nauczycieli i uczniów, których mi dał. Z wdzięcznością powierzam ich wszystkie jego dobroci. I chciałbym podziękować Panu za mój piękny dom u bawarskiego podnóża Alp, w którym mogłem raz po raz oglądać blask samego Stwórcy. Dziękuję mieszkańcom mojej ojczyzny, że pozwolili mi wielokrotnie doświadczać piękna wiary. Modlę się, aby nasz kraj pozostał krajem wiary i proszę was, drodzy rodacy, abyście nie dali się odwieść od waszej wiary. Wreszcie dziękuję Bogu za całe piękno, którego mogłem doświadczyć na różnych etapach mojej drogi, ale szczególnie w Rzymie i we Włoszech, które stały się moim drugim domem.
Wszystkich, których w jakiś sposób skrzywdziłem, proszę o wybaczenie z całego serca.
To, co powiedziałem wcześniej o moich rodakach, mówię teraz do wszystkich, którym została powierzona moja posługa w Kościele: Trwajcie mocno w wierze! Nie dajcie się zmylić! Często wydaje się, że nauka – z jednej strony nauki przyrodnicze, z drugiej badania historyczne (zwłaszcza egzegeza Pisma Świętego) – ma do zaoferowania niepodważalne spostrzeżenia, które są sprzeczne z wiarą katolicką. Byłem z daleka świadkiem zmian w naukach przyrodniczych i widziałem, jak rozpływały się pozorne pewniki sprzeczne z wiarą, okazywały się nie nauką, lecz interpretacjami filozoficznymi tylko pozornie należącymi do nauki – tak jak wiara, oczywiście w dialogu z naukami przyrodniczymi, uczyła się lepiej rozumieć granice zakresu swoich twierdzeń, a tym samym swoją rzeczywistą naturę. Od sześćdziesięciu lat towarzyszę drodze teologii, zwłaszcza biblistyki, i widziałem, jak wraz ze zmieniającymi się pokoleniami upadają pozornie niewzruszone tezy, które okazywały się jedynie hipotezami: pokolenie liberałów (Harnack, Jülicher itd.), pokolenie egzystencjalistów (Bultmann itd.), pokolenie marksistów. Widziałem i widzę, jak z plątaniny hipotez wyłonił się i na nowo wyłania racjonalność wiary. Jezus Chrystus jest naprawdę Drogą, Prawdą i Życiem – a Kościół, przy wszystkich swoich niedoskonałościach, jest naprawdę Jego Ciałem.
Na koniec pokornie proszę:
módlcie się za mnie, aby Pan przyjął mnie do wiecznych mieszkań, mimo wszystkich moich grzechów i braków. Wszystkim powierzonym mi osobom, dzień po dniu płynie moja serdeczna modlitwa.
Benedictus PP XVI.
Źródło:
https://archwwa.pl/wiadomosci/opublikowano-testament-duchowy-benedykta-xvi-trwajcie-mocno-w-wierze-nie-dajcie-sie-zmylic/
Benedykt XVI na biskupa Rzymu został wybrany 19 kwietnia 2005 r. W czasie swego pontyfikatu odbył 24 podróże zagraniczne, odwiedził 24 państwa, przewodniczył 11 kanonizacjom i upoważnił innych kardynałów do przeprowadzenia 116 beatyfikacji.
Wyjazdy poza Watykan i Castel Gandolfo
Papież ma na swym koncie 24 podróże zagraniczne, podczas których odwiedził 24 państwa, w tym Hiszpanię i Niemcy po 3 razy. Po Włoszech Ojciec Święty podróżował też wielokrotnie. Według danych watykańskich ich liczba wynosi 31. Papież odwiedził również 15 parafii i sanktuariów rzymskich, a także za każdym razem, gdy przebywał w swej letniej rezydencji w Castel Gandolfo, odprawiał 15 sierpnia Msze św. w miejscowym kościele pw. św. Tomasza z Villanova.
Beatyfikacje i kanonizacje
Benedykt XVI osobiście przewodniczył 11 obrzędom kanonizacji, podczas których ogłosił świętymi 45 osób, w tym 19 kobiet i 26 mężczyzn z 20 krajów. W gronie tym jest 5 Polaków: Józef Bilczewski, Stanisław Sołtys (Kazimierczyk), Szymon z Lipnicy, Zygmunt Szczęsny Feliński i Zygmunt Gorazdowski. Z upoważnienia papieża odbyło się 116 obrzędów beatyfikacji, które dały Kościołowi łącznie 870 błogosławionych z 27 krajów. 2 ceremoniom przewodniczył osobiście Ojciec Święty: bł. Jana Henryka Newmana – 19 września 2010 w Birmingham i Jana Pawła II – 1 V 2011 w Watykanie. W pozostałych przypadkach nowych błogosławionych ogłaszali kardynałowie lub arcybiskupi – najczęściej prefekci Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych (Jose Saraiva Martins i jego następca Angelo Amato), z rzadka również miejscowi biskupi. Jednym z nich był kard. Józef Glemp, który z mandatu Ojca Świętego beatyfikował 19 czerwca 2005 w Warszawie 3 kapłanów: Władysława Findysza, Bronisława Markiewicza i Ignacego Kłopotowskiego. Łącznie Kościołowi w Polsce przybyło 10 nowych błogosławionych.
Sakramenty udzielane przez papieża
Tradycyjnie już Ojciec Święty, idąc śladami swych poprzedników, udzielał publicznie różnych sakramentów. W Niedzielę Chrztu Pańskiego, czyli w praktyce w II niedzielę stycznia, każdego roku chrzcił w Kaplicy Sykstyńskiej dzieci – łącznie podczas 8 takich obrzędów udzielił tego sakramentu 120 niemowlakom, głównie dzieciom pracowników różnych instytucji watykańskich. Ponadto w czasie Liturgii Paschalnej w Wielką Sobotę każdego roku udzielał sakramentów chrztu, I komunii i bierzmowania osobom dorosłym, ale dwukrotnie były tam także kilkuletnie dzieci, które przyjmowały tylko chrzest. W sumie takich ceremonii odbyło się 6, a sakramenty otrzymało 38 osób i 3 dzieci. W czasie 7 obrzędów papież wyświęcił osobiście 129 kapłanów, w większości dla diecezji rzymskiej, ale w pojedynczych przypadkach także z innych seminariów duchownych. W ciągu prawie 8 lat pontyfikatu Benedykt XVI mianował 1335 biskupów, w tym 36 z Chin (w tym wypadku chodzi raczej o zatwierdzenie post factum niektórych nominacji, dokonanych bez wcześniejszej zgody i decyzji papieskiej). W gronie tym jest 24 członków episkopatu Polski, a także 21 hierarchów polskiego pochodzenia lub o polskich korzeniach, mianowanych dla Kościoła w innych krajach (8 państw) lub w Kurii Rzymskiej. Osobiście podczas 5 obrzędów papież udzielił sakry 22 hierarchom, w tym dwóm Polakom: Mieczysławowi Mokrzyckiemu (29 września 2007), którego wcześniej mianował arcybiskupem metropolitą lwowskim, i Markowi Solczyńskiemu (6 stycznia 2012), mianowanemu nuncjuszem apostolskim w 3 krajach kaukaskich. Również zgodnie z wielowiekowym zwyczajem w uroczystość patronów Kościoła rzymskiego – świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) papież wręcza paliusze arcybiskupom-metropolitom. Od 2005 do 2012 otrzymało je 307 hierarchów, w tym 10 Polaków.
Kardynałowie, Synody Biskupów
Benedykt XVI dokonał kilku nominacji (zwane też kreacjami) kardynalskimi. Ojciec Święty zwołał 5 takich zgromadzeń, na których insygnia godności kardynalskiej otrzymało 90 duchownych, w tym 3 Polaków: Stanisław Dziwisz z Krakowa, Stanisław Ryłko z Kurii Rzymskiej i Kazimierz Nycz z Warszawy. Ponadto biret i pierścień kardynalskie miał otrzymać w 2007 także bp Ignacy Jeż, ale zmarł jeszcze przed publicznym ogłoszeniem decyzji papieskiej w tej sprawie; niemniej jednak oficjalnie widnieje on jako niedoszły kardynał. Oprócz niego spośród kardynałów „Benedyktowych” zmarło już sześciu.
Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 224 członków, z których prawo do udziału w przyszłym konklawe ma 125 (w tym 10 mianowanych przez Jana Pawła II i 34 – przez jego następcę), a wśród 99 purpuratów powyżej 80. roku życia 39 mianował Jan Paweł II i 30 – Benedykt XVI. Papież zwołał i przewodniczył 5 zgromadzeniom Synodu Biskupów, w tym 3 zwyczajnym i 2 specjalnym.
Życie międzynarodowe, polityka
Papież jest nie tylko widzialną głową Kościoła katolickiego, ale również szefem najmniejszego państwa świata – Watykanu. Z tej okazji przyjmuje i spotyka się z mężami stanu z innych krajów. Łącznie odbyło się 314 takich audiencji w Watykanie dla 251 polityków ze 111 państwa oraz kilkunastu organizacji międzynarodowych (ONZ i jej organizacje wyspecjalizowane, Unia Europejska, Liga Państw Arabskich i inne) oraz władz regionalnych i prowincjalnych, a także członków rodów panujących i wielkich mistrzów Zakonu Maltańskiego.
Wśród przyjętych jest 7 polityków polskich, z których prezydenta Lecha Kaczyńskiego Ojciec Święty przyjmował trzykrotnie (w latach 2006, 2007 i 2009). Za pontyfikatu Benedykta XVI Stolica Apostolska nawiązała stosunki dyplomatyczne z 5 krajami tak iż obecnie ich liczba wynosi 179.
Inicjatywy duszpasterskie, ważniejsze dokumenty papieskie
Ojciec Święty ogłosił kilka ciekawych inicjatyw duszpasterskich: Rok św. Pawła (trwał od 28 czerwca 2008 do 29 czerwca 2009), Rok Kapłański (19 czerwca 2009-11 czerwca 2010) i trwający obecnie – od 11 października 2012 do 24 listopada br. – Rok Wiary. Ponadto 27 października 2011 odbył się w Asyżu Dzień Refleksji, Dialogu i Modlitwy o Pokój i Sprawiedliwość na Świecie pod hasłem „Pielgrzymi Prawdy, Pielgrzymi Pokoju”.Papież jest też autorem szeregu ważnych dokumentów: encyklik – „Deus caritas est” (o milości chrześcijańskiej; 25 grudnia 2005), „Spe salvi” (o nadziei chrześcijańskiej; 30 listopada 2007) i „Caritas in veritate” (o miłości w prawdzie; 29 czerwca 2009) oraz posynodalnych adhortacji apostolskich – „Sacramentum caritatis” (o Eucharystii jako sakramencie miłości; 22 lutego 2007), „Verbum Domini” (o Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; 30 września 2010), „Africae munus” (o zadaniach Kościoła w Afryce; 19 listopada 2011) i „Ecclesia in Medio Oriente” (o Kościele na Bliskim Wschodzie; 14 IX 2012).
Ogłosił też wiele innych dokumentów: konstytucji i listów apostolskich, „motu proprio” i innych, dotyczących konkretnych działań bądź akcji w Kościele. Można tu wymienić list apostolski „motu proprio” „Ubicumque et semper” (21 września 2010), powołujący do życia Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, list apostolski „motu proprio” „Lingua latina” (10 listopada 2012), ustanawiający Papieską Akademię „Latinitas” czy konstytucję apostolską „Anglicanorum coetibus” (4 listopada 2009), ustanawiający ordynariaty personalne dla tych anglikanów, którzy chcą przejść do Kościoła katolickiego.
Audiencje ogólne, inne spotkania z papieżem
W latach 2005-12 odbyło się 340 środowych audiencji ogólnych oraz kilkaset innych publicznych spotkań wiernych z ojcem świętym (niedzielna modlitwa Anioł Pański i Regina Caeli w okresie wielkanocnym, uroczyste liturgie na Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zesłanie Ducha Świętego i inne), na które w ciągu tych lat przybyło łącznie ponad 20,5 mln ludzi z całego świata.
Źródło:
https://www.vaticannews.va/pl/watykan/news/2022-12/bilans-pontyfikatu-benedykta-xvi.html
(KLIKNIJ LOGO)
